Tusculanarum disputationum libri Vex officina B. Tauchnitz, 1863 - Всего страниц: 63 |
Другие издания - Просмотреть все
Часто встречающиеся слова и выражения
aegritudinem aegritudo aliquid animi animo animorum animus Aristoteles aversa beata beatam vitam beate vivendum bona bonis bonorum bonum caecitas carere causa certe Ciceronis vol Cleanthes corpore corporis cuius deus Dicaearchus dicere dixi dolorem eius Ennius Epaminondas Epicuri Epicurus esset facere ferre fortuna genere gloria Graeci hercule Homerum homini honestum igitur illa ille illud inquit insania intellegi Iovis ipsa ipsi ipsum ista itaque laetitia libido maius mali malis malo maxime medicina melius metum metus mihi miser miseros miserum mors mortem mortis motus multa natura necesse neque nihil nonne numquam omni omnibus omnino omnis omnium opinio opinione Peripatetici perturbatio perturbationes philosophia philosophorum pientia posse possit possunt potest putat Pythagorae quaedam quamquam quicquam quis quoniam ratio ratione rebus rerum saepe sapiens sapientem sapientis satis semper sensu sine sint sive Socrates solum Stoici sumus tamen tamquam Theophrastus tibi videtur virtus virtute virtutis vita vitae voluptatem
Популярные отрывки
Стр. 245 - Latinis litteris inlustrandum putavi, non quia philosophia Graecis et litteris et doctoribus percipi non posset, sed meum semper iudicium fuit omnia nostros aut invenisse per se sapientius quam Graecos aut accepta ab illis fecisse meliora, quae quidem digna statuissent in quibus elaborarent. nam mores et instituta vitae resque
Стр. 261 - nam e principio oriuntur omnia, ipsum autem nulla ex re alia nasci potest; nec enim esset id principium, quod gigneretur aliunde. quod si numquam oritur, ne occidit quidem umquam; nam principium exstinctum nec ipsum ab alio renascetur nec ex se aliud creabit, si quidem necesse est a principio oriri omnia. ita fit ut motus
Стр. 262 - moveat, quis est qui hanc naturam animis esse tributam neget? inanimum est enim omne, quod pulsu agitatur externo; quod autem est animal, id motu cietur interiore et suo. nam haec est propria natura animi atque vis, quae si est una ex omnibus quae se ipsa [semper] moveat, neque nata certe
Стр. 370 - primo domiciliis, deinde coniugiis, tum litterarum et vocum communione iunxisti, tu inventrix legum, tu magistra morum et disciplinae fuisti: ad te confugimus, a te opem petimus, tibi nos, ut antea magna ex parte, sic nunc penitus totosque tradimus. est autem unus dies bene et ex praeceptis tuis
Стр. 251 - quem ait a Deucalione ortum, disserentem inducit, nihil esse omnino animum et hoc esse nomen totum inane frustraque animalia et animantis appellari, neque in homine inesse animum vel animam nee in bestia, vimque omnem eam, qua vel agamus quid vel sentiamus, in omnibus corporibus vivis aequabiliter esse fusam nee separabilem a corpore esse, quippe quae
Стр. 258 - id est animalem, esse volt. is autem animus, qui, si est horum quattuor generum, ex quibus omnia constare dicuntur, ex inflammata anima constat, ut potissimum videri video Panaetio, superiora capessat necesse est; nihil enim habent haec duo genera proni et supera semper petunt. ita, sive dissipantur, procul a terris id evenit, sive permanent et conservant
Стр. 276 - locum ex his locis morte migretur. quam ob rem, sive sensus exstinguitur morsque ei somno similis est, qui non numquam, etiam sine visis somniorum, placatissimam quietem adfert, di boni, quid lucri est emori! aut quam multi dies reperiri possunt, qui tali nocti anteponantur, cui si similis futura est perpetuitas omnis consequentis temporis, quis me
Стр. 282 - qui cum Apollini Delphis templum exaedificavissent, venerantes deum petiverunt mercedem non parvam quidem operis et laboris sui, nihil certi, sed quod esset optumum homini. quibus Apollo se id daturum ostendit post eius diei diem tertium: qui ut inluxit, mortui sunt reperti. iudicavisse deum dicunt et eum quidem deum, cui reliqui di concessissent ut
Стр. 253 - ingeniis praediti nee tanta cura coluissent nee violatas tam inexpiabili religione sanxissent, nisi haereret in eorum mentibus mortem non interitum esse omnia tollentem atque delentem, sed quandam quasi migrationem commutationemque vitae, quae in claris viris et feminis dux in caelum soleret esse, in ceteris humi retineretur et permaneret tamen. ex hoc et nostrorum opinione
Стр. 277 - a quibus accusatus aut a quibus condemnatus sum, habeo quod suscenseam, nisi quod mihi nocere se crediderunt.' et haec quidem hoc modo; nihil autem melius extremo: 'sed tempus est' inquit 'iam hinc abire me, ut moriar, vos, ut vitam agatis. utrum autem sit melius, di inmortales sciunt, hominem quidem scire arbitror neminem.