The Germania and Agricola of Caius Cornelius TacitusD. Appleton, 1852 - Всего страниц: 193 |
Другие издания - Просмотреть все
Часто встречающиеся слова и выражения
adhuc adversus Agricola Angrivarii apud arma atque bellum Boii Britain Britannia Britons Caes Caesar cetera Chamavi Cherusci Cimbri clause denotes Dictionary Död Domitian donec eadem edition ejus Emperor Enallage English enim erat etiam exercitus fama Freund Frisii fuit Gaul gentis German gloria Greek Gün haec Hence Hermunduri hostium Ingaevones inter ipse ipsi ipso Julius language Latin manus Marcomanni modo multum neque Nerva nihil nisi nomen Nuithones nulla nunc Oceanus olim omnis Plin Pliny provinciae Quadi quae quam quanquam quia quibus quidem quin quisque quod quoque refers Render Reudigni ripa Ritter Roman Rome sense simul statim subj Suet Suevi sunt Tacitus tamen tantum Tencteri terra tion tium Trajan tribes Tungri ultra ultro velut verb Virg virtue word writers Zeugma
Популярные отрывки
Стр. 25 - Quanquam severa illic matrimonia; nec ullam morum partem magis laudaveris: nam prope soli barbarorum singulis uxoribus contenti sunt, exceptis admodum paucis, qui non libidine, sed ob nobilitatem, plurimis nuptiis ambiuntur, Dotem non uxor marito, sed uxori maritus offert. Intersunt parentes et propinqui, ac munera probant: munera non ad delicias muliebres quaesita, nec quibus nova nupta comatur: sed boves et frenatum equum et scutum cum framea gladioque.
Стр. 20 - ... captivitate, quam longe impatientius feminarum suarum nomine timent, adeo, ut efficacius obligentur animi civitatum, quibus inter obsides puellae quoque nobiles imperantur.
Стр. 62 - Romani, quorum superbiam frustra per obsequium ac modestiam effugeris. raptores orbis, postquam cuncta vastantibus defuere terrae, iam et mare scrutantur : si locuples hostis est, avari, si pauper, ambitiosi, quos non Oriens, non Occidens satiaverit : soli omnium opes atque inopiam pari adfectu concupiscunt. auferre trucidare rapere falsis nominibus imperium, atque ubi solitudinem faciunt, pacem appellant.
Стр. 24 - Nullas Germanorum populis urbes habitari, satis notum est : ne pati quidem inter se junctas sedes. Colunt discreti ac diversi, ut fons, ut campus, ut nemus placuit.
Стр. 44 - ... dedimus profecto grande patientiae documentum ; et sicut vetus aetas vidit quid ultimum in libertate esset, ita nos quid in servitute, adempto per inquisitiones etiam loquendi audiendique commercio. memoriam quoque ipsam cum voce perdidissemus, si tam in nostra potestate esset oblivisci quam tacere.
Стр. 18 - Ipse eorum opinionibus accedo, qui Germaniae populos nullis aliis aliarum nationum connubiis infectos propriam et sinceram et tantum sui similem gentem exstitisse arbitrantur. Unde habitus quoque corporum, quamquam in tanto hominum numero, idem omnibus ; truces et caerulei oculi, rutilae comae, magna corpora et tantum ad impetum valida ; laboris atque operum non eadem patientia ; minimeque sitim aestumque tolerare, frigora atque inediam coelo solove assuerunt.
Стр. 31 - Non numeraverim inter Germaniae populos, quamquam trans Rhenum Danuviumque consederint, eos qui decumates agros exercent. Levissimus quisque Gallorum et inopia audax dubiae possessionis solum occupavere; mox limite acto promotisque praesidiis sinus imperii et pars provinciae habentur.
Стр. 149 - Insani sapiens nomen ferat, aequus iniqui, Ultra quam satis est virtutem si petat ipsam ! I nunc, argentum et marmor vetus aeraque et artes Suspice, cum gemmis Tyrios mirare colores.