κίᾳ τοῦ ἐπισκόπου, ἀλλὰ (28) κατὰ δύναμιν Θεοῦ A scopi, sed respectu potentia Dei Patris omnem im

IV. Male nonnulli sine

v. Talibus proposita est mors, quia characterem Christianorum, τὴν ἀγάπην, non habent, et cupiditatibus suis non moriuntur.

Quia autem res finem habent, incunbunt duo simul, mors et vita, et unusquisque in proprium locum iturus est. Quemadmodum enim sunt numismata duo, alterum quidem Dei, alterum autem mundi, et unumquodque proprium characterem haVetus interpres.

CAPUT III.

Sed et vos decet non couti ætate episcopi, sed secundum virtutem Dei Patris omnem reverentiam ei tribuere, sicut agnovi et sanctos presbyteros; non assumentes apparentem juniorem ordinem, sed ut prudentes in Deo concedentes ipsi ; non ipsi autem, sed Patri Jesu Christi, omnium episcopo. In honorem igitur illius volentis non decens est obedire, secundum nullam hypocrisim : quia nequaquam episcopum hunc conspectum seducit quis, sed invisibilem paralogizat. fale autem non ad carnem sermo, sed ad Deum abscondita scientem.

CAPUT IV.

Decens igitur est, non solum vocari Christianos, sed et esse; quemadmodum quidam episeopum quidem vocant sine ipso autem omnia operantur. Tales autem non bonæ conscientiæ mihi esse videntur, propter non firmiter secnndum præceptum congregari.

CAPUT V.

Quia igitur finem res habent, et proponuntur duo simul, mors et vita: et unusquisque in proprium locum iturus est. Quemadmodum enim sunt numismata duo, hoc quidem Dei, hoc autem mundi; et unumquodque ipsorum proprium characterem superpositum habet: infideles, mundi hujus ; fideles autem in

χαρακτῆρα Θεοῦ Πατρὸς διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι' οὗ ἐὰν μὴ αὐθαιρέτως ἔχωμεν τὸ ἀποθανεῖν εἰς τὸ αὐτοῦ πάθος, τὸ ζῇν αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν.

bet impositum ; ita infideles mundi hujus, fideles A ἄπιστοι τοῦ κόσμου τούτου, οἱ δὲ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ autem in charitate characterem Dei Patris per Jesum Christum habent, per quem nisi propensa nobis est voluntas mori juxta ipsius passionem, nec vita ipsius in nobis est.

VI. Tenete concordiam

Cum itaque in personis supra dictis omnem multitudinem in fide et charitate conspexissem, hortor, ut in concordia omnia peragere studeatis, episcopo præsidente loco Dei, et presbyteris loco senatus apostolici, et diaconis, mihi suavissimis, concreditum habentibus ministerium Jesu Christi, qui ante sæcula apud Patrem erat, et in fine apparuit. Omnes igitur, acceptis iisdem divinis moribus, vos mutuo revereamini, et nemo secundum carnem spectet proximum, sed in Jesu Christo vos invicem semper diligatis. Nihil sit in vobis, quod possit vos dirimere, sed uniamini episcopo et præsidentibus in typum et demonstrationem immortalitatis.

Ἐπεὶ οὖν ἐν τοῖς προγεγραμμένοις προσώποις τό πᾶν πλῆθος ἐθεώρησα (40) ἐν πίστει καὶ (41) ἀγάπῃ, παραινώ, ἐν ὁμονοίᾳ Θεοῦ σπουδάζετε πάντα πράσσειν, προκαθημήνου τοῦ ἐπισκόπου εἰς τόπον Θεοῦ, καὶ τῶν πρεσβυτέρων εἰς τόπον συνεδρίου τῶν ἀποστόλων, καὶ τῶν διακόνων, τῶν ἐμοὶ γλυκυτάτων, πεπιστευμένων διακονίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὃς πρὸ αιώνων παρὰ Πατρὶ ἦν, καὶ ἐν τέλει ἐσάνη. Πάντες οὖν, ὁμοήθειαν Θεοῦ λαβόντες, ἐντρέπεσθε ἀλλήλοις, Β καὶ μηδεὶς κατὰ σάρκα βλεπέτω (42) τὸν πλησίον, ἀλλ ̓ ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ ἀλλήλους διαπαντὸς ἀγαπᾶτε. Μηδὲν ἔστω ἐν ὑμῖν, ὁ δυνήσεται ὑμᾶς μερίσαι, ἀλλ ̓ ενώθητε τῷ ἐπ σκόπῳ καὶ τοῖς προκαθημένοις, εἰς (43) τύπον καὶ διδαχὴν ἀφθαρσίας.

VII. Agite nihil sine episcopo et presbyteris; sitis unum templum Dei.

Quemadmodum igitur Dominus sine Patre, ipsi unitus, nihil fecit, neque per seipsum, neque per apostolos; ita neque vos sine episcopo et presbyteris quidquam peragatis. Neque aggrediamini, ut quidam a vobis separatim factum decens appareat. Sed in unum convenientibus una sit oratio, una precatio, una mens, una spes. in charitate in gaudio sancto. Unus est Jesus Christus, quo nihil præstantius est. Omnes itaque velut in unum templum Dei concurrite, velut ad unum altare, velut ad unum Jesum Christum, qui ab uno Patre prodit et ad unum reversus est, et cum uno perseverat.

C

Ὥσπερ οὖν Κύριος ἄνευ τοῦ Πατρὸς οὐδὲν ἐποίη σεν, ἢνωμένος ὤν, οὔτε δι ̓ ἑαυτοῦ, οὔτε διὰ τῶν ἀποστόλων· οὕτως μηδὲ ὑμεῖς ἄνευ τοῦ ἐπισκόπου καὶ τῶν πρεσβυτέρων μηδὲν πράσσετε. Μηδὲ πειράσητε εὔλογόν τι φαίνεσθαι (44) ἰδίᾳ ὑμῖν. Αλλ' ἐπὶ τὸ αὑτὸ μία προσευχὴ, μία δέησις, εἰς νοῦς, μία ἐλπὶς, ἐν ἀγάπῃ, ἐν τῇ χαρᾷ τῇ ἀμώρῳ. Εἷς ἐστὶν Ιησούς Χριστὸς, οὗ ἄμεινον οὐθέν ἐστιν. Πάντες οὖν ὡς εἰς [ένα (45)] ναόν συντρέχετε Θεοῦ, ἐπὶ ἓν θυσιαστήριον, ὡς ἐπὶ ἕνα Ἰησοῦ Χριστὸν, τὸν ἀφ' ἑνὸς Πα τρὸς προελθόντα, καὶ (46) εἰς ἕνα ὄντα καὶ χωρή

σαντα.

Vetus interpres

charitate characterem Dei Patris per Jesum Christum : per quem nisi voluntarie habeamus mori in ipsius passionem, vivere ipsius non est in nobis.

CAPUT VI.

Quia igitur in prescriptis personii omnem multitudinem speculatus sum in fide et dilectione, moneo, in concordia Dei studete omnia operari, præsidente epicopo in Isco Dei, et presbyteris in loco confessionis apostolorum, et diaconis mihi dulcissimis habeutibus creditam ministrationem Jesu Christi qui ante sæcula apud Patrem erat, et in fine apparuit. Omnes igitur eamdem consuetudinem Dei accipientes veneramini adinvicem; nullus secundum carnem aspiciat proximum, sed in Jesu Christo adinvicem semper diligite. nihil sit in vobis quod possit vos partiri, sed unianimi episcopo et præsidentibus, in typum et doctrinam incorruptionis.

CAPUT VII.

Quemadmodum igitur Dominus sine Patre nihil fecit, unitus exsistens, neque per seipsum, neque per apostolos sic neque vos sine episcopo et presbyteris aliquid operemini. Neque tentetis rationabile aliquid apparere proprie vobis; sed in idipsum una oratio, una deprecatio, unus intellectus, una spes, in charitate, in gaudio incoinquinato: quod est Christus Jesus, quo melius nihil est. Omnes ut in unum templum concurrite Dei, ut in unum altare, ut in unum Jesum Christum, ab uno Patre exeuntem, et in unum existentem et revertentem,

(40) I. e. fidem ct charitatem totius Ecclesiæ Magnesiorum.

(41) Ms. ἀγάπησα, male. Vet. interpr. in dile

tione.

(42) Ita dedi ex interpolatore et emendatione Toupii. consentiente Pearsono. Jac. Ms. τῷ male.

(43) I. e. unitas cum episcopo est typus vitæ ile lius, quam sancti vivunt Deo uniti, simulque elii,

D

unitatem vestram cum episcopo conspicientes, ad persuasionem de vita illa adducuntur.

(44) I. e. extra communionem episcopi et presbyterorum, in eonventiculis SMITH,

(45) "Eva addendum putant Vossius, Toupius et Jacobsonus.

(46) Ι. q. εἰς ἕνα χωρήσαντα καὶ ὄντα σὺν αὐτῷ.

VIII. Cavete a falsis doctrinis Judaizantium.

(47) Μὴ πλανᾶσθε ταῖς ἑτεροδοξίαις μηδὲ (48) μυ Α θεύμασιν τοῖς παλαιοῖς, ἀνωφελέσιν οὖσιν. Εἰ γὰρ μέχρι νῦν κατὰ (49) [νόμον] Ἰουδαϊσμὸν ζῶμεν, ὁμου λογοῦμεν χάριν μὴ εἰληφέναι. Οἱ γὰρ θειότατοι προς φῆται κατὰ Χριστὸν Ἰησοῦν ἔζησαν. Διὰ τοῦτο καὶ ἐδιώχθησαν, ἐμπνεόμενοι ὑπὸ τῆς Χάριτος αὐτοῦ, εἰς τὸ πληροφορηθῆναι τοὺς ἀπειθοῦντας, ὅτι εἰς Θεός ἐστιν, ὁ φανερώσας ἑαυτὸν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ, ὃς ἐστιν αὐτοῦ Λόγος αΐδιος, οὐκ ἀπὸ (50) σιγῆς προελθὼν, ὅς κατὰ πάντα εὐηρέστησεν τῷ πέμψαντι αὐτόν.

Ne seducamini alienis doctrinis, neque veteribus fabulis,quæ sunt inutiles.Si enim adhuc juxta [legem] Judaismum vivimus, confitemur,nos gratiam. non accepisse. Divinissimi namque prophetæ juxta Jesum Christum vixerunt. Ob hoc et persecutionem passi sunt, gratia ipsius inspirati, ut, qui erant increduli, certi redderentur, quod unus sit Deus,qui seipsum manifestaverit per Jesum Christum Filium suum, qui est Verbum ejus æternum, non post si lentium progrediens, quique in omnibus ei, qui ipsum miserat, complacuit.

IX. Vivamus cum Christo.

Εἰ οὖν οἱ ἐν (51) παλαιοῖς πράγμασιν ἀναστραφέντες εἰς καινότητα ἐλπίδος ἦλθον, μηκέτι σαββα τίζοντες, ἀλλὰ κατὰ (52) Κυριακὴ ζωὴν ζῶντες, ἐν ῇ καὶ ἡ ζωὴ ἡμῶν ἀνέτειλεν δι' αὐτοῦ καὶ τοῦ θανά του αὐτοῦ – ὃν τινες ἀρνοῦνται, δι' οὗ μυστηρίου ἐλάβομεν τὸ πιστεύειν, καὶ διὰ τοῦτο ὑπομένομεν, ἵνα εὑρεθῶμεν μαθηταὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ μόνου διδασκάλου ἡμῶν, – πῶς ἡμεῖς δυνησόμεθα ζῆσαι χωρὶς αὐτοῦ, οὗ καὶ οἱ προφῆται μαθηταὶ ὄντες τῷ πνεύματι ὡς διδάσκαλον αὐτὸν προσεδόκουν ; Καὶ διὰ τοῦτο, ὃν δικαίως ἀνέμενον, παρὼν ἤγειρεν αὐτοὺς ἐκ νεκρών 3.

Si igitur, qui in veteri rerum ordine degerunt, ad novam spem pervenerunt, non amplius Sabbatum colentes,sed juxta Dominicam viventes, in qua et vita nostra exorta est per ipsum et mortem, ipsius (quam quidam negant, per quod mysterium fidem accepimus, et propter hoc sustinemus, ut inveniamur discipuli Jesu Christi, solius doctoris nostri), quomodo nos poterimus vivere sine ipso, quem etiam prophetæ, cum essent spiritu discipuli ejus, ut doctorem exspectabant? Et propter hoc is quem præstolabantur, adveniens suscitavit ipsos ex mor

tuis.

X. Nolite judaizare.

Μὴ οὖν ἀναισθητῶμεν (53) τῆς χρηστότητος αὐτοῦ. Absit ergo a nobis, non moveri benignitate ejus. Αν γὰρ ἡμᾶς (54) μιμήσεται, καθὰ πράσσομεν, οὐκ C Si enim nos imitetur secundum ea, quæ facimus Vetus interpres. CAPUT VIII.

Non erretis extraneis opinionibus, neque fabulis veteribus, inutilibus exsistentibus. Si enim usque nunc secundum Judaismum vivimus, confitemur gratiam non recepisse. Divinissimi enim prophetæ secundum Christum Jesum vixerunt. Propter hoc et persecutionem passi sunt,inspirati a gratia ipsius, ad certificare impersuasos, quoniam unus Deus est, qui manifestavit seipsum per Jesum Christum Filium ipsius; qui est ipsius Verbum æternum, non a silentio progrediens; qui secundum omnia beneplacuit mittenti ipsum.

CAPUT IX.

Si igitur in veteribus rebus conversati, in novitatem spei venerunt, non amplius sabbatizantes, sed secundum Dominicam viventes, in qua et vita nostra orta est per ipsum et mortem ipsius (quod quidam negant, per quod mysterium accepimu s credere, et propter hoc sustinemus, ut inveniamur discipuli Jesu Christi solius doctoris nostri); quomodo nos poterimus vivere sine ipso; cujus et prophetæ,d ,discipuli exsistentes spiritu, ipsum ut doctorem exspectabant? et propter hoc quod juste exspectabant præsens suscitavit ipsos ex mortuis.

CAPUT X.

Non igitur non sentiamus benignitatem ipsius. Si enim nos persequatur secundum quod operamur,

3 Matth. xxνι, 52.

(47) Ignatius uon duo diversa hæreticorum ge- D telerius (a. h. 1.) et Rothe (Anf., p. 726), Ignatium nera, sed unum tantum genus, judaizantium dico Docetarum impugnat. Cf. Proleg. nostra ad epistolas S. Ignatii Nr. V, 6, et Düsterdieck, De Ignatianarum epist. authentia, p. 55 sqq.

(48) Cf. I Tim. 1, 4; IV, 7; Tit. 1, 14.

(49) Aut νόμον aut Ἰουδαϊσμόν interpretamentum esse, summo consensu contendunt editores. Jacobsonum secutus vópov uncis inclusi, quia vetus interpres Judaismum tantum exhibet,et nos infra c. 10 legimus, κατὰ Χριστιανισμὸν ζῆν.

(50) Ignatiano-mastiges contendunt. fieri hic mentionem Σιγής Valentini Gnostici, et inde apparere, epistolam nostram non ab Ignatio esse exaratam. Respondet Vossius,respexisse Ignatium ad Gnosticos Valentino antiquiores; melius autem agunt Co

dixisse, monentes : Christus est Verbum Dei mternum, quod non instar humani sermonis post silen. tium seu e silentio progreditur,non junius est silentio, sed æternum.Simili modo jam interpolator hunc locum explicuit.

(51) I. e. in Veteri Testamento.

(52) Post κυριακήν necessario ἡμέραν subintelligendum est,quod ex sequentibus palet SMITH Ζωήν non cum κυριακήν, sed cum ζώντες conjungendum

est. PEARSON.

(53) Verba S. Pauli ad Rom. 11, 4 in mente Igna. tii fuisse videntur.

(54 I. e. si Deus eodem modo nobiscum ageret Vossius et alii malunt τιμήσεται.

jam periimus. Propterea,discipuli ejus effecti,dis- A ἔτι ἐσμέν. Διὰ τοῦτο, μαθηταὶ αὐτοῦ γενόμενοι, μά camus secundum Christianismum vivere. Qui enim alio nomine vocatur præter hoc,non est Dei. Abjicite igitur malum fermentum, inveteratum et acidum,et transmutamini in novum fermentum. quod est Jesus Christus Saliamini in ipso, ut non corrumpatur aliquis e vobis, quoniam ab odore redarguemini. Absurdum est, Christum Jesum profari, et judaizare. Christianismus enim non in Judaismum credidit, sed Judaismus in Christianismum,ut omnis lingua credens ad Deum congrega.

retur.

θωμεν κατὰ Χριστιανισμὸν ζῆν. Ος γὰρ ἄλλῳ ὀνόματ τι καλεῖται πλέον (55) τούτου, οὐκ ἔστιν τοῦ Θεοῦ. (56) Ὑπέρθεσθε οὖν τὴν κακὴν ζύμην, τὴν παλαιωθεί σαν καὶ ἐνοξίσασαν 4, καὶ μεταβάλεσθε εἰς νέαν ζύμην, ὃ ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός. ̓Αλίσθητε ἐν αὐτῷ, ἵνα μὴ διαφθαρῇ τις ἐν ὑμῖν, ἐπεὶ ἀπὸ τῆς ὀσμῆς ἐλεγχθήσεσθε. "Ατοπόν ἐστιν, Χριστὸν Ἰησοῦν (57) λαλεῖν, καὶ Ἰουδαίζειν. (58) Ὁ γὰρ Χριστιανισμὸς οὐκ εἰς Ἰουδαϊσμὸν ἐπίστευσεν, ἀλλὰ Ἰουδαϊσμὸς εἰς Χριστιανισμόν, ὡς (59) πᾶσα γλῶσσα πιστεύσασα εἰς Θεὸν συνήχθη.

XI. Non castigans, sed vos præmuniens hæc scribo.

Hæc autem scribo, dilecti mei, non quod cognoverim aliquos vestrum hoc animo afectos esse,sed, Α ut minor vobis, cautum vobis cupio, ne incidatis in hamos inanis doctrinæ, sed ut plene certi reddamini de nativitate et passione et resurrectione, quæ contigit tempore præfecturæ Pontii Pilati; quæ vere et indubitanter gesta sunt a Jesu Christo, spe nostra, a qua averti nemini vestrum accidat. XII. Vos enim

Fruar vobis in omnibus, siquidem dignus sum. Etsi enim ligatus sum pro Christo, comparandus tamen non sum uni vestrum, qui ligati non estis. Novi, quod hac laude non superbitis; Jesum enim Christum habetis in vobis. Et magis,cum laudo vos, scio, quod erubescitis, sicut scriptum est: Justus sui est accusator.

Ταῦτα δὲ, ἀγαπητοί μου, οὐκ ἐπεὶ ἔγνων (60) τι νὰς ἐξ ὑμῶν οὕτως ἔχοντας, ἀλλ' ὡς μικρότερος ὑμῶν, θέλω προφυλάσσεσθαι ὑμᾶς μὴ ἐμπεσεῖν εἰς τὰ ἄγ κιστρα τῆς κενοδοξίας, ἀλλὰ πεπληροφορῆσθαι ἐν τῇ γεννήσει καὶ τῷ πάθει καὶ τῇ ἀναστάσει τῇ γενομένη ἐν καιρῷ τῆς ἡγεμονίας Ποντίου Πιλάτου (61) πραχθέντα ἀληθῶς καὶ βεβαίως ὑπὸ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς ἐλπίδος ἡμῶν, ἧς ἐκτραπήναι μηδενὶ ὑμῶν γένοιτο. meliores me estis.

C

Οναίμην ὑμῶν κατὰ πάντα, ἐάνπερ ἄξιος ὤ. Ε γὰρ καὶ δέδεμαι, πρὸς ἕνα τῶν λελυμένων ὑμῶν οὐκ εἰμί. Οἶδα, ὅτι οὐ φυσιοῦσθε· Ἰησοῦν γὰρ Χριστὸν ἔχετε ἐν ἑαυτοῖς. Καὶ μᾶλλον, ὅταν ἐπαινῶ ὑμᾶς, οἶδα, ὅτι ἐντρέπεσθε, ὡς γέγραπται, ὅτι· Ὁ δίκαιος ἑαυτοῦ κατήγορος 5.

XIII. Confirmemini in fide et unione.

Studete igitur confirmari in doctrinis Domini et apostolorum, ut omnia, quæ facitis, prospere vobis succedant, carne et spiritu, fide et charitate, in Filio

Σπουδάζετε οὖν βεβαιωθῆναι ἐν τοῖς δόγμασιν τοῦ Κυρίου καὶ τῶν ἀποστόλων, ἵνα πάντα, ὅσα ποιήτε, κατευοδωθῆτε σαρκὶ καὶ πνεύματι, πίστει καὶ ἀγα

Vetus interpres.

non amplius snmus. Propter hoc discipuli ejus effecti, discamus secundum Christianismum vivere. Qui enim alio nomine vocatur amplius ab hoc, non est Dei. Deponite igitur malum fermentum inveteratum et exacuens; et transponite in novum fermentum, qui est Jesus Christus. Salvificemini in ipso, ut non corrumpatur aliquis in vobis, qui ab odore redarguemini. Inconveniens est Jesum Christum perfari. et judaizare. Christianismus enim non in Judaismum credidit, sed Judaismus in Christianismum; ut omnis lingua credens in Deum congregaretur.

CAPUT XI.

Hæc autem, dilecti mei, non quia cognovi aliquos ex vobis sic habentes; sed, ut minor vobis, volo præservari vos, ut non incidatis in hamos van gtoria; sed certificemini in nativitate et passione et resurrectione,facta in tempore ducatus Pontii Pilati: quæ facta sunt vere et firmiter a Jesu Christo spe nostra, a qua averti nulli vestrum fiat.

CAPUT XII.

Fruar vobis secundum omnia si quidem dignus sim. Etsi enim ligatus sum, ad unum solutorum de vobis non sum. Novi quoniam non inflamini: Jesum enim Christum habetis in vobismetipsis. Et magis quando utique laudo vos, novi quoniam verecundamini ; sicut scriptum est, quoniam justus sui ipsius

accusator est.

CAPUT XIII.

Studete igitur firmari in dogmatibus Domini et apostolorum, ut omnia quæcunque facitis prosperen4 I Cor. v, 7. 5 Prov. xvi, 17.

(55) I. e. « qui non Christianismi, sed hæresis cujusdam nomen fert.

(56) Vet. int. deponite

interpolator.

ἀπόθεσθε, quod habet

(57) Ita ms. Editi καλεῖν. Jac.

(58) I. e. « Christi adventu non Christiani Judais

mum receperunt, sed Judæi ad Christianismum se

D converterunt. >>

(59) I. e. «< ut fideles ex omnibus gentibus congregarentur ad unum centrum, quod est Deus. » Cfr. Joan. x, 16.

(60) 1. e. « non quod cognoverim aliquos vestrum Judaismum sectari. » JAG.

(61) Quasi ἅ ἐπράχθησαν. Cor.

gnissimo episcopo vestro. et digne contexta spirituali corona presbyterii vestri, et cum diaconis, Deo placentibus Subjecti estote episcopo et vobis. mutuo, ut Jesus Christus Patri in humana sua natura, et apostoli Christo et Patri et Spiritui, ut unio sit et carnalis et spiritualis.

πῃ, (62) ἐν Υἱῷ καὶ Πατρὶ καὶ ἐν Πνεύματι, ἐν ἀρχῇ A et Patre et Spiritu, in principio et in fine, cum diκαὶ ἐν τέλει, μετὰ τοῦ ἀξιοπρεπεστάτου ἐπισκόπου ὑμῶν, καὶ ἀξιοπλόκου πνευματικοῦ στεφάνου τοῦ πρεσβυτερίου ὑμῶν, καὶ τῶν κατὰ Θεὸν διακόνων, Ὑποτάγητε τῷ ἐπισκόπῳ καὶ ἀλλήλοις, ὡς Ἰησοῦς Χριστὸς (63) τῷ Πατρὶ κατὰ σάρκα, καὶ οἱ ἀπόστολοι τῷ Χριστῷ καὶ τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Πνεύματι· ἵνα ἔνωσις ᾖ (64) σαρκική τε καὶ πνευματική.

tur, carne et spiritu, fide et charitate, in Filto et Patre et Spiritu sancto, in principio et in fine, cum digne-decentissimo episcopo vestro, et digne complexa spirituali corona presbyterii vestri, et eorum qui secundum Deum diaconorum. Subjicimini episcopo et adinvicem, ut Jesus Christus Patri secundum carnem, et apostoli Christo et Patri et Spiritui; ut unio sit carnalis et spiritualis.

CAPUT XIV.

Sciens quoniam Deo pleni estis, compendiose deprecatus sum vos. Mementote mei in orationibus vestris, ut Deo fruar ; et (ejus quæ in Syria Ecciesiæ, unde non dignus sum vocari. Superindigeo enim unita vestra in Deo oratione et charitate) in dignificari eam quæ in Syria Ecclesiam per Ecclesiam vestram irrorari.

CAPUT XV.

Salutant vos Ephesii a Smyrna (unde et scribo vobis), præsentes in gloriam Dei, quemadmodum et vos : qui secundum omnia me quiescere fecerunt, simul cum Polycarpo episcopo Smyrnaeorum. Sed et reliquæ Ecclesiæ in honore Jesu Christi salutant vos. Valete in concordia Dei. possidentes inseparabilem spiritum, qui est Jesus Christus.

D

AD TRALLIANOS.

Jesu Christi, Ecclesiæ sanctæ, que est Trallibus
Asiæ, electæ et Deo dignæ, pacem habenti in carne

Ἰγνάτιος, ὁ καὶ Θεοφόρος, ἡγαπημένῃ Θεῷ, Πατρὶ 3 Ignatius, qui et Theophorus, dilectæ a Deo, Patre Ἰησοῦ Χριστοῦ, Ἐκκλησίᾳ ἀγίᾳ, τῇ οὔσῃ ἐν Τράλλεσιν τῆς ̓Ασίας, ἐκ λεκτῇ καὶ ἀξιοθέῳ, εἰρηνευ (62) Ignatius Filium ante Patrem nominat (ut Apostolus II Cor. xul, 13), quod Remy Ceillier (Histoire générale. t. I, p. 622) vetustissimæ antiquitatis signum putat. Cfr. Düsterdieck, 1 c p 27.

(63) Subordinationem Dei Filii hic doceri contendit Münscher, Lehrd. d. Dogmengesch. I, p. 162. Contra Rothe, Anf., p. 754, monet e verbis κατὰ σάρκα palam fieri, non τὸν Λόγον, sed humanam tantum Christi naturam ab Ignatio nostro Patri subordinari,

(64 I. e. unio externa et interna. Cfr. Ephes. IV. 4.

(65) S Ignatius ad verba S. Apostoli (Rom. xv, 14 respexisse videtur.

(66) i. e. Ephesii, qui Smyrnam Epheso Ignatii

causa venerunt.

(67) Cfr. Ign. ad Ephes. c, 3; ad Trall. c, 1. (68) Epistola ad Trallianos in versione Syriaca, a Curetono typis evulgata. non exstat. Capita autem 4 et 5 epistolæ nostræ ab interprete Syriaco addita sunt ultimis verbis epistolæ S. Ignatii ad Romanos, quo fit, ut Curetonus huic posteriori epistolæ capita illa ascribenda putet, epistolam ad Trallianos autem in dubium vocet. Sed multo verisimilius est monachum illum Syriacum excerptis suis ex epistola ad Romanos desumptis in usum asceticum duo quoque perpulchra capita epistolæ ad Trallianos adjunxisse. Præterea duo hæc capita multo melius et arctius cum capite antecedenti epistolæ ad Trallianos, quam cum fine epistolæ ad Romanos cohærent,