positionis liberrimæ. Pleniorem ipsius fruitionem expetissere nunquam desinamus: sed, et cum ipso ambulemus solo; mundi consortium rejicientes fastidiosùs. Progrediamur cum ipso, pede recto, rectâ viâ: alacriter denique, constanter, perseveranterque cum Salutis nostræ Deo ambulemus. Ita motus iste Henochi fœliciter nos aliquando perducet ad Henochi requiem, gloriam nempè sempiternam. Amen.

seeking a fuller enjoyment of him: yea, and let us walk with him alone, rejecting with disdain the fellowship of the world. With him let us move forward, neither loitering behind, nor wandering from the way: with the God of our salvation let us walk, cheerfully, constantly, with perseverance to the end. Thus shall the career of Enoch conduct us happily at last to the repose of Enoch, even to glory everlasting. Amen.

PAX TERRIS:

SUASORE ET NUNTIO

JOSEPHO HALLO,

ECCLESIÆ NORVICENSIS SERVO.

1648.

PEACE ON EARTH:

ACCORDING TO THE RECOMMENDATION AND ANNOUNCEMENT of

JOSEPH HALL,

A SERVANT OF THE CHURCH AT NORWICH.

NOW FIRST TRANSLATED INTO ENGLISH,

BY THE

REV. PETER HALL, M. A.

1838.

REVERENDO IN CHRISTO PATRI AC DO. DOMINO

THOMÆ MORTONO,

ECCLESIÆ DUNELMENSIS PASTORI VIGILANTISSIMO.

QUOT quantosque labores exantlaveris Ecclesiæ Christi, Antistes meritò honorande, norunt, quaquà patet orbis noster Europæus, studiosi ferè omnes; quorum manibus teruntur egregia illa, à te olim edita, Controversiarum volumina, quibus etiam ætas nepotum se plurimum debere fatebitur.

Nempe ea fuit semper Divinæ Providentiæ felix dispensatio, ut nullo ævi vel lustro quidem (ex quo reducis Evangelii lunem orbem beaverit,) ne hoc quidem omnium perditissimo, permiserit defore ex hoc sacro Præsulum Anglicanorum ordine veritatis suæ vindices, causæ patronos, Ecclesiæ columnas et ȧvrepidas. Testor omnium gentium bibliopolia, testor ipsos rei Evangelicæ hostes acerrimos. Sensit hoc urbs illa Septicollis, orbis olim domina, et ingemuit.

Sed, dum nos in illam pontificiam Deλoñeρiσσo@pηokεiav calamos stringimus, ecce palam exurgentia, alia quædam Lernæi monstri capita, prioribus illis diritate suâ longè magis horrenda: Nearianorum, Socinianorum, Anomaorum, Hæreses redivivas: sed et innumerarum ferè sectarum cujusque generis, Schismata longè atrocissima: quæ utraque Ecclesiæ Dei, nihil profectò minus quàm ipsam perniciem minitantur.

Quid nunc nostrâ magis interest, si ullam posteris Ecclesiam relinquere desideramus, quàm curâ quantâvis diaкpívely тa diapépovra; hoc est, si mihi liceat interpretari, à vilibus preciosa, à malis pessima, à levibus quibusdam opinionum erroribus sectas, à sectis hæreses, accuratè discriminare; hæreses, verò, quæ ipsa fidei fundamenta penitùs convellunt, ad inferos, unde scilicet hæ furiæ prodierunt, plenè convictas relegare; errores, autem, reliquos blandâ aliquâ, si fieri potest, suasione ad veritatis semitam reducere ; juratos quosque ac implacabiles fidei hostes arcere prorsùs, et spiritu oris debellare; leviùs dissidentes piæ cujusdam misericordiæ visceribus excipere, inque sinum admittere; curare, denique, quantum possumus, ut hiantia vulnerum fraternorum ora tandem coalescant.

Illud nempe est, quod ego istic molior, neque pigebit rugosâ hâc præque senio tremulâ manu, hoc quicquid est symboli paci publicæ contulisse. Angor equidem animi, et præ moerore penè contabesco, (ecquis, verò, priorum aliter se habere potest?) ubi video non inconsutilem modò tunicam, sed et ipsa Christi membra, etiam suis ipsorum manibus, ita miserè à se discerpta, ut quò tandem pertineant, vix quidem à cordato quopiam arbitro dignosci queat.

Ilicet hæc est ultimi hujusce temporis calamitas, sub quâ nos miselli usque ad vitæ tædium suspiramus. Et quiritare, quidem, Deo ac hominibus, facilè