ԺԶ

16

Մինչդեռ բանակն Աթենայ ի Սիրակուս վատթարէր Եւ արք Հըզօրք մատնէին ի տըրկութեան լուծ պաչուստ, Ատտիկաuտանին Մուսա ըզփըրկութիւն Հըռչակէր Եւ գերեթափ առնէին նըւագքն Հնչեալք ի բացուստ Այն ինչ նոքա դեռ զողբոցն յերիւրէին եղանակ , Տեսէք , զիարդ յաղթողին կառք ընկապճեալք եւ կառեան Սանձըն սահէր ի ձեռաց , զուր մերկանայր սուր զպատեան. Sայր լուծանել ըզ շըղթան, եւ արձակեալ ըզգերին Ազատուութեանդ, ասէր, դիք շուք եւ երգոց քերթողին ։

ԺԷ

Այսպէս եւ քեզ, Վենետիկ, եԹէ չէ էն իսկ այLփառք, ԹԷ զպանծալիդ արարոց վէպ մոռացօնք ունէին, ԱլվեՀազին գուսանի մըշտանըւագքն ի քէն պարք Սէր Դասսոյիդ՝ էր արժան ըզելըզկապն Հանգուցին Զոր արկ ըզքեւ բռնության վերաբասի պարաւանդ : Բաղը քո ամօթ է ազանց, քեզ մանաւանդ Ալբիոն Ովկիանու դշխոյի՝ զմանկամքն առնելզանց չէմբոն։ Ի կործանման Վենետկո՝ քում կործանման կալջիր ուչ, Ու'Ի ջրապարփակ պարըսպացդ այդոցիկ կաց ինձ ըզգուշ։

ԺԸ

ի մանկականս ի տիոց ես սիրեցի զՎենետիկ Եղեւ ինձ նա ի քաջաց քաղաք, սըրտի դաստակերտ, Իբր ի վերայ ջրեղինաց սեանց ի ծովէ ամբարձիկ , Բընակարան Տրճուանաց , վաճառանոց ընչաւէտ : Օդուէյ, ՌԷտգլիֆ եւ ՇԻլէր եւ էքըստիր Հանճարեղք Տըպացուցեալ ունէին յիս ըզնորին կերպարան. ՈչանՀաճոյ եւ յայժմուս ինձ կայ Ժանշուքըս պայման, Հաճոյագոյն իսկ արդեօք արդ ի վըշտացն իւր աւուրս Քան մինչպանծայր Հրաշագեղ ակնախըտիր ընդSանուրս: XIX

I cap repeople with the past — and of
The present there is still for eye and thought,
And meditation chasten 'd down, enough;
And more, it may be, than I hoped or sought;
And of the happiest moments which were wrought
Within the web of my existence, some
From thee, fair Venice! have their colours caught:

There are some feelings Time cannot benumb,
Nor Torture shake, or mine would now be cold and dumb.

XX

But from their nature will the tannen grow
Loftiest on loftiest and least shelter 'd rocks,
Rooted in barrenness, where nought below
Of soil supports them ’gainst the Alpine shocks
Of eddyîng storms; yet springs the trunk, and mocks
The howling tempest, till its height and frame
Are worthy of the mountains from whose blocks

Of bleak, gray granite into life it came,
And grew a giant tree; the mind may grow the same.

XXI

Existence may be borne, and the deep root
Of life and sufferance make its firm abode
The bare and desolated bosoms: mute
The camel labours with the heaviest load,
And the wolf dies in silence, not bestow'd
In vain should such example be; if they,
Things of ignoble or of savage mood,

Endure and shrink not, we of nobler clay
May temper it to bear, it is but for a day.

ԺԹ

Ոչ յանՀնարիցն ինչ ինձ ըզնա խըռնելանցելովքՇա [ատ իսկ առիթս ընծայի աչաց՝ ուշ, be

որ կանս, Եւ ոչ սակաւըս գըտցեն խոճոaս անգ միտք մենաւորք Նա եւ յոլովս իսկ գուցէ քան զիմը(Մոյր եւ զըղձանց։ ԵՆ Ա այր ի թըղ բարեբաստիկ րոպեից Որք ի յառէչըս կենաց իմոց անկան չարանիւթ, Եւ որք ի քէն, Վենետիկ, առեալթերեն զիւրեանց Հիւթ 16. Են կիրք՝ զորս ոչ ժամանակք ջընջեն ոչ սաստ տանջանաց • Ապա՝ եթէ ոչ՝ իմքս Համայն լինէին ցուրտք ու անըզգաց :

1

Որպէս սիրեն բարձրագոյնք տոճեաց կանգնիլ ի բարձունս ՔարաԺեռից ու ապալերն անպատըսպար կոՀակաց, Արմատ ձըգելմամուլվայր, ուր ոչ նեցուկ առ Հողմունս Ոչուն Հող Էլեռնակոյտ եւ պըտուտան փոթորկաց։ Այլեւ այնպէս աճեն բունք արՀամարՀեալ ըզմրըրկօք , Մինչեւ Հասակք եւ իրանք լիցին լերանցն այն արժան՝ Յորոց ի սեաւ կամի գորշ մորձաքարուտ ի կըռան Հսկայաբար ջոկացեալ եղեն մայրիք սիգասար: Ոչ աննըման սոցին միտք ընդարձակէն ճոխաբար:

Գոյ Հնար տեւել էութեան, գոյ Հնար կենաց եւ վշտաց Ձըգելարմատը խորինս ի սիրտ ամուլեւ ունայն. Ծանրաբեռնեալգընայ ուղտ ըզճանապարֆն անկառաչ, Նա քանասար եւ անգամ գայլատակի լըռելեայն, Մի վայրապար արասցուք զօրինակօքս այս ապախտ Եթէ անարգ արարածք եւ փանաքի այդոքիկ Կըրեն զաղէտըս ցաւոց ժուժեն եւ ոչ չանեն ճիկ, Sարցուք եւ մեք մեր վըշտաց՝ Հաստեալքս ընտիր կաւոյ։ Նա զի եւ կերք վըտանգատըս՝ Գիրք աւուր են միոյ ։

19

XXII

All suffering doth destroy, or is destroy'd,
Even by the sufferer; and, in each event,
Ends: Some, with hope replenish'd and rebuoy 'd,
Return to whence they came —

with like intent,
And weave their web again; some, bow'd and bent,
Wax gray and ghastly, withering ere their time,
And perish with the reed on which they leant;
Some seek devotion, toil, war, good or crime,
According as their souls were form’d to sink or climb.

XXIII,

But ever and anon

griefs subdued
There comes a token like a scorpion 's sting,
Scarce seen, but with fresh bitterness imbued;
And slight withal may be the things which bring
Back on the heart the weight which it would fling
Aside for ever: it may be a sound
A tone of music — summer's eve – or spring –

A flower - the wind – the ocean which shall wound,
Striking the electric chain wherewith we are darkly bound;

XXIV

And how and why we know not, nor can trace
Home to its cloud this lightning of the mind,
But feel the shock renew'd, nor can efface
The blight and blackening which it leaves behind,
Which out of things familiar, undesign’d,
When least we deem of such, calls up to view
The spectres whom no exorcism can bind,

The cold, the changed, perchance the dead — anew,
The moạrn'd, the loved, the lost too many !-- yet how few!

Բ

Ամենայն կիրք կամ մաչեն կամի կրողացըն մաչին, Եւ թէպէտ այս թէպէտ այն՝ Համայն առնուն կատարած, Են որք ուստի մեկնեցանն՝ յուսով դառնան կաթոգին, Եւ- ըստ նախկին տարազու կըկեն զոստայն նոյնամած.

որոց կորավոր խորշոմերես գիտախայտ, վաղվաղ ծնգեալք անկանին եղեգնեայ տալով Ձեցարան. Ոմանք կրօնից կան պատկառ եւ այլք զանձինս ի գործ տան, Կէսք պատերազմըն յուզեն եւ կէսք ըզչար Համբուրեն իւրաքանչիւր ըստ Հոգւոյ գնացիցն ի վեր կամ ստորին:

Եւ են

ԻԳ

Այւ ոչէ Վիշտ նուաճեալոր ոչ թողցէ զիւր կընի՝ Հանգոյն կարգի խայթուածոց՝ ըզՏարուածոյն նըշանակ , Յար զայրանայ ԹԷ եւ գոգ աչաց Հազիւ տեսանի. Եւ ի փոքուէ պատճառէ կուտին զիւրեաւ ծանրաչափ Առիթք ցաւոց զոր ճըգներն ի բաց թափելի սըրտէն, Ձայն լոկ կամերգ դաշնակից , ցայգ ամարան կամ գարուն, Եւ մի ծաղիկ , դույզն Հողմիկ կամՈՎկիան շառաչուն՝ Են բաւականք ի խըզտելզըսպիս վիրաց զոր առաք , ՑընցելRշըղթայն ելեկտրեայ որովք ուժգինս եք վարակք:

Ուզուստ գիտեմք ոչ զընդէր ըզմըտաւոր փայական, Եւ ոչ սլանալ Ժամպն ի վեր՝ յորում ծածկեալնայն ղօղի. Սակայն ըզգալըզգամք քաջ իսկ չարուածոց նորոգման, Անզօրք ըզսեաւն եղծուլերկ՝ զոր արկն ի մեզ գողուղի։ Եւ ի զբաղման իսկ մերում՝ ընտանեկան պարապմունք Յանըզգաստից մինչ բընաւ ուստեք չըկայր ինչ խէթ մեր, ի տես ածեն ուրուականս՝ երդմնեցուցչաց աննըսէր, Ալափոխեալս եւ ցարտինս, գուցէ զմեռեալս մեր սիրունս Ըզկորուսեալս եւ լացեալք , զի բազումս թա եւ նուազունս :

.