Մինչդեռ բանակն Աթենայ ի Սիրակուս վատթարէր 16
Եւ արք Հըզօրք մատնեին ի ստըրկութեան լուծ պահուստ,
Ատտիկաստանըն Մու
ուսա ըզփըրկութիւն հըռչակէր

Եւ գերեթափ առնէին նըւագքն Հնչեալք ի բացուստ .
Այն ինչ նոքա դեռ զողբոցն յերիւրէին եղանակ,

Տեսէք , զիարդ յաղթողին կառք ընկապճեալք եւ կառեան
Սանձըն սաՀէր ի ձեռաց, զուր մերկանայր սուր զպատեան .
Տայր լուծանել ըզշըղթայն, եւ արձակեալ ըզգերին
Ազատութեանդ, ասէր, դիք շուք եւ երգոց քերթողին :

ԺԷ

Այսպէս եւ քեզ, վենետիկ, եթէ չէին իսկ այլփառք, Թէ զպանծալիդ արարոց վէպ մոռացօնք ունէին, Այլ վեհազին գուսանի մըշտանըւագքն ի քէն պարք Սեր Դասսոյիդ՝ էր արժան խըզել ըզկապն Հանգուցին Զոր արկ ըզքեւ բռնութեան վերահասի պարաւանդ : Բաղդ քո ամօթ է ազանց, քեզ մանաւանդ Ալբիոն Ովկիանու դըշխոյի՝ զմանկամբքն առնել զանց չէ մբոն . ի կործանման վենետկոյ՝ քում կործանման կալջիր ուշ, Ու 'ի ջրապարփակ պարըսպացդ այդոցիկ կաց ինձ ըզգուշ ։

ԺԸ

ի մանկականս ի տիոց ես սիրեցի զվենետիկ Եղեւ ինձ նա ի քաջաց քաղաք, սըրտի դաստակերտ իբր ի վերայ ջրեղինաց սեանց ի ծովէ ամբարձիկ, Բընակարան Հրճուանաց, վաճառանոց ընչաւէտ : Օդուէյ, Ռետգլիֆ եւ Շիլլեր եւ Շեքըսբիր Հանճարեղք 7 Տըպացուցեալ ունէին յիս ըզնորին կերպարան.

Ոչ անՀաճղյ եւ յայժմուս ինձ կայ յանշուքըս պայման .
Հաճոյագոյն իսկ արդեօք արդ ի վըշտացն իւր աւուրս
Քան մինչ պանծայր հրաշագեղ ակնախըտիղ ընդհանուրս ։

I can repeople with the past

XIX

and of

The present there is still for eye and thought,
And meditation chasten 'd down, enough;
And more, it may be, than I hoped or sought;
And of the happiest moments which were wrought
Within the web of my existence, some

From thee, fair Venice! have their colours caught:
There are some feelings Time cannot benumb,

Nor Torture shake, or mine would now be cold and dumb.

XX

But from their nature will the tannen grow
Loftiest on loftiest and least shelter 'd rocks,
Rooted in barrenness, where nought below
Of soil supports them 'gainst the Alpine shocks
Of eddying storms; yet springs the trunk, and mocks
The howling tempest, till its height and frame
Are worthy of the mountains from whose blocks
Of bleak, gray granite into life it came,

And grew a giant tree;

the mind may grow the same.

XXI

Existence may be borne, and the deep root
Of life and sufferance make its firm abode
The bare and desolated bosoms: mute
The camel labours with the heaviest load,
And the wolf dies in silence,

not bestow'd
In vain should such example be; if they,
Things of ignoble or of savage mood,
Endure and shrink not, we of nobler clay
May temper it to bear, it is but for a day.

ԺԹ

Ոչ յանհնարիցն ինչ է ինձ ըզնա խըռնելանցելովք.
Շատ իսկ առիթս ընծայե աչաց՝ ուշոյ, եւ որ կանս
Եւ ոչ սակաւըս գըտցեն խոճոճս անդ միտք մենաւորք
Նա եւ յոլովս իսկ գուցէ քան զիմըզյոյս եւ զըղձանս :
Ե՛ն են այո ի թըւոյ բարեբաստիկ րոպեից

Որք ի յառէչըս կենաց իմոց անկան չարանիւթ,

Եւ որք ի քէն, վենետիկ, առեալբերեն զիւրեանց Հիւթ 18. Են կիրք՝ զորս ոչ ժամանակք ջընջեն ոչ սաստ տանջանաց • Ապ' եթէ ոչ՝ իմքս Համայն լինեին ցուրտք ու անըզգաց :

Որալէս սիրեն բարձրագոյնք սոճեաց կանգնիլ ի բարձունս Քարաժեռից ու ապալերկ անպատըսպար կոՀակաց, Արմատ ձըգել յամուլ վայր, ուր ոչ նեցուկ առ Հողմունս Ոչ դուն հողդէմ լեռնակոյտ եւ պըտուտան փոթորկաց. Այլեւ այնպէս աճեն բունք արհամարՀեալ ըզմրըրկօք, Մինչեւ Հասակք եւ իրանք լիցին լերանցն այն արժան՝ Յորոց ի սեաւ կամի գորշ յորձաքարուտ ի կըռան Հսկայաբար ջովացեալ եղեն մայրիք սիգասար: Ոչ աննըման սոցին միտք ընդարձակին ճոխաբար :

ԻԱ

Գոյ Հնար տեւել էութեան. գոյ Հնար կենաց եւ վշտաց Ձըգել արմատըս խորինս ի սիրտ ամուլ եւ ունայն. Ծանրաբեռնեալ գընայ ուղտ ըզճանապարհն անկառաչ. Նա քանասար եւ անգամ` գայլ սատակի լըռելեայն . Մի վայրապար արասցուք զօրինակօքս այս ապախտ 19 . Եթէ անարգ արարածք եւ փանաքի այդոքիկ

կըրեն զաղէտըս ցաւոց ժուժեն եւ

ոչ Հանեն ճիկ,

Տարցուք եւ մեք մեր վըշտաց՝ Հաստեալքս յընտիր ի կաւոյ . Նա զի եւ կիրք վըտանգացըս՝ կիրք աւուր են միոյ ։

XXII

All suffering doth destroy, or is destroy'd,
Even by the sufferer; and, in each event,

Ends: Some, with hope replenish'd and rebuoy 'd,
Return to whence they came with like intent,

And weave their web again; some, bow'd and bent,
Wax gray and ghastly, withering ere their time,
And perish with the reed on which they leant;
Some seek devotion, toil, war, good or crime,
According as their souls were form'd to sink or climb.

XXIII,

But ever and anon of griefs subdued
There comes a token like a scorpion 's sting,
Scarce seen, but with fresh bitterness imbued;
And slight withal may be the things which bring
Back on the heart the weight which it would fling
Aside for ever: it may be a sound

A tone of music

--

summer's eve- or spring

A flower the wind the ocean

-

- which shall wound,

Striking the electric chain wherewith we are darkly bound;

XXIV

And how and why we know not, nor can trace Home to its cloud this lightning of the mind, But feel the shock renew 'd, nor can efface The blight and blackening which it leaves behind, Which out of things familiar, undesign'd, When least we deem of such, calls up to view The spectres whom no exorcism can bind, The cold, the changed, perchance the deadThe mourn'd, the loved, the lost too many! yet how few!

anew,

ԻԲ

Ամենայն կիրք կամ մաշեն կամ ի կրողացըն մաշին, Եւ թէպէտ այս թէպէտ այն՝ Համայն առնուն կատարած. Են որք ուստի մեկնեցանն՝ յուսով դառնան կաթոգին, Եւ ըստ նախկին տարազու կըկեն զոստայն նոյնամած . Եւ են որոց կորակոր խորշոմերես գիսախայտ,

վաղ վաղ ծնգեալք անկանին եղեգնեայ ցպովն յեցարան . Ոմանք կրօնից կան պատկառ եւ այլք զանձինս ի գործ տան, կէսք պատերազմըն յուզեն եւ կէսք ըզչար Համբուրեն իւրաքանչիւր ըստ Հոգւոյ գնացիցն ի վեր կամ՝ ստորին :

ԻԳ

Այլ ոչ է վիշտ նըւաճեալոր ոչ թողցէ զիւր կընի՝ Հանգոյն կարճի խայթուածոց՝ ըզՀարուածոյն նըշանակ, Յար զայրանայ թէ եւ գոգ աչաց Հազիւ տեսանի . Եւ ի փոքուէ պատճառէ կուտին զիւրեաւ ծանրահակ Առիթք ցաւոց զոր ճըգներն ի բաց թափել ի սըրտէն . Ձայն լոկ կամ երգ դաշնակից , ցայգ ամարան կամ գարուն, Եւ մի ծաղիկ, դոյզն Հողմիկ կամ Ովկիան շառաչուն՝ Են բաւականք ի խըզտել զըսպիս վիրաց զոր առաք , Ցընցել զշըղթայն ելեկտրեայ որովք ուժգինս եմք վարակք:

ԻԴ

Ոչ զուստ գիտեմք ոչ զընդէր ըզմըտաւոր փայլական, Ե ւ ոչ սլանալ յամպն ի վեր՝ յորում`ծածկեալ նայն ղօղի . Սակայն ըզգալըզգամք քաջ իսկ Հարուածոց նորոգման, Անզօրք ըզսեաւն եղծուլ Հերկ՝ զոր արկն ի մեզ գողուղի. Եւ ի զբաղման իսկ մերում՝ ընտանեկան պարապմունք Յանըզգաստից մինչ բընաւ ուստեք չըկայր ինչ խէթ մեր, ի տես ածեն ուրուականս՝ երդմնեցուցչաց աննըւէր, Այլափոխեալս եւ ցըրտինս, գուցէ զմեռեալս մեր սիրունս Ըզկորուսեալս եւ լացեալս , զի բազումս թէ եւ նուազունս ։