րենիս , ի նմին իսկ ի քաղաքի՝ յորում՝ եւ մասն ինչ երգոցս յօրինեալ է ի բանաստեղծէն, եւ գլխովին ի կղցւոջ մենաստանի՝ որում՝ յաճախ նա յայց ելաներ՝ մինչդեռ Պանդուխոն իւր թափառէր տակաւին յանե րեւոյթ հրապարակս մտաց իւրոց. այս ամենայն ոչ փոքր յորդոր էր ի ձեռնարկութիւն թարգմանու թեանս, այլ ոչ համօրէն բաւական, եթէ ոչ հարկ իմն ի վերայ դներ մեզ մերս իսկ նժդեհութիւն ի հայս . րենիս անդր քերդողին, ուր առաւել քան զյօժարու թիւն յամեալ, զտաղտուկ օտարութեանս այսպիսեաւ ին կամեցայ սփոփել կամ տանջել՝ ոչ դիւրաթափ թարդմանութեամբ . սոյնպիսի իմն հնարս Հնարեալ եւ հեղինակին երբեմն՝ արկանէր զանձն ի փորձ եւ ի տոյժ՝ ուսանել զմերս հայերէն դժուարագիւտ բար բառ, ի մերում` իսկ դրան վանաց : Բայց զի չատ գեղ ռի Է թարգմանողս որպէս ի Ճարտարութենէ հեղինա կին նոյն եւ ի խորհրդոց եւ ի դիտմանց նորին, պարտս

անձին վարկանի ծանուցանել ընթերցանելեաց եւ դա տասիրաց, զի որքան եւ սիրող եւ պատուող իցէ կամ՝ էր ստեղծաբան եւ խորիմաց Հանճարոյ քերդողին, այնքան եւ ատեցող թերայոյս եւ սակաւահաւատ ու գւոյն, զոր եւ ուրեք ուրեք նշանակէ՝ զեղչմամբ նո րայոցն ասից կամ՝ ծանօթութեամբք եւ կամ՝ լռու թեամբ իսկ • զի ողջամտացն յայտ յանդիման կան մեղմեխանքն :

իսկ վասն ոճոյ թարգմանութեանս ոչ ունիմք այլ ինչ ասել, բայց ի գիտողս երկաքանչիւր լեզուացն թողուլ զդատաստան, եւ յանձն առնուլ զպարտու թիւն՝ եթէ ուրեք ոչ իցեմ` քաջ ի վերայ հասեալ բա նից քերդողին, որ չէ պարզախօս եւ դիւրափոխելի՝ որպէս զայլս ի քերդողաց եւ զիւր իսկ համազգիս՝ հեր տեւողս նախնեացն եւ կտակարանաց ոՃոյ:

1

ITALY

&talia! too, Italia! looking on thee,
Full flashes on the soul the light of ages,
Since the fierce Carthaginian almost won thee,
To the last halo of the chiefs and sages
Who glorify thy consacrated pages;

Thou wert the throne and grave of empires; still,
The fount at which the panting mind assuages
Her thirst of knowledge, quaffing there her fill,
Flows from the eternal source of Rome's imperial hill.

Ի Տ Ա Լ Ի Ա

1

Ո-Հ, Իտալի իտալի, ճաճանչ դարուց անցելոց Ճառագայթէ ի Հոգիս ուշով ի քեզն յառելոց, ի Պունիկեան Գոռոզէն 2 որ խուն մ' եւ զքեզ նըւաճէր՝ Մինչ ի յետին լուսապսակ վարչաց քոյոց ու իմաստնոց, Որք յաճախեն փառըս մեծ քոց դիւանաց սրրբանուէր . Դու պետութեանց Հանապազ եղեր եւ գահ եւ դամբան . Նա եւ այժմիկ ծարաւեալ ոգիք առ ումպ գիտութեան ի վեհաշուքըն Հռովմայ երթեալ դիմեն ի դիտակ՝ Յորմէ բըղխէ յարաՀոս անմաՀարարըն վըտակ :