XXV But my soul wanders; I demand it back The master-mould of Nature's heavenly hand; XXVI The commonwealth of kings, the men of Rome! Thou art the garden of the world, the home XXVII The moon is up, and yet it is not night; Where the Day joins the past Eternity; While, on the other hand, meek Dian 's crest Floats through the azure air an island of the blest! ԻՆ Այլ ընդ վայր միտք իմ յածին . Ժամ է դառնալ ինձ ի փուլս. Յաւերակաց մէջ կանգնիլ իբր աւերակ կենդանի . Յարուցանել պետութիւնըս կործանեալս եւ խարխուլա Եւ մեծութիւնըս թաղեալս ի ծոց երկրին անուանի՝ Որ մեծ եղեւ քան զՀամայն ժիչխանութեան անդ իւրում, Չըքնաղագոյն է եւ ցարդ եւ Հանապազ եղիցի . վեհօրինակ գաղափար, կերտուած բնութեան երկնածղի, Որ դիւցազունս անդանօր ու ազատասուն կառղյց արս, Արուորագղյնս, գեղաւորս , ծովու ԻԶ AL Երկրիս իշխող տեարս: Ո՞վ արքայից Հրապարակ՝ ընկերահաշտ արք Հռովմայ. Ո՜վ դու յանցեալն եւ յայժմուս իտալիա նազելի, Ո՜վ վայելուչ դու պարտեզ տիեզերաց շուրջակայ, Հանդէս Հանուրց արուեստից, գեղոյ բնութեան Հայելի . Յամայութեան իսկ քում` ով իցէ բնաւ քեզ Հաւասար . Գեղեցկագեղք են Համայն վայրենագոյն իսկ քո տունկք . Ծաղկին երէզ քըդ խոպանք քան թէ գաւառք բարեգունք. Դու եւ յանկման անդ քոյին վերերեւիս քաջափառ, Եւ յաւերակքըդ խանգար շողան շընորէք անըսպառ: ԻԷ Յառնէ լուսին , եւ դեռ ոչ է գիշերոյ երեւղյթ . XXVIII A single star is at her side, and reigns Which streams upon her stream, and glass'd within it glows, XXIX Fill'd with the face of heaven, which, from afar, Comes down upon the waters; all its hues, From the rich sunset to the rising star, And now they change; a paler shadow strews Pillar'd in their sarcophagus, repose ԻԸ Մի միայն աստըղ նազեալ Հետոց նորին ուղեկից Թագաւորէ ի վերայ կիսոյ երկնի սիրայնոյ . Այլառ տակաւ տակաւ լոյս ծովանըման ճաճանչից 21 Տարածանի զՀեռավայր Հռետեան բարձամք Հանդիպոյ . Տիւ եւ գիշեր անտանօր թըւին ի փորձ գօտէկռիւ, Մինչեւ բնութիւն տայ Հրաման Հանապազօր օրինին . խաղայ ալեօք Հեզասահ Մեդոական գետ խորին 22 Ծիրանածայր մըկանամք դեռափըթիթ վարդից պէս Հոսեցելոց ի Հոսանս եւ ծընելոց տեսս ի տես ԻԹ Զազգիազգին ըզգեցեալ եթերականն երեւոյթ՝ Որ ի Հեռուստ խոնարհեալ յերեսըս ջուրց Հարկանի ,` Յարեւմըտին ճոխ ցոլմանց մինչեւ յաստեղըն փայլոյթ Անդ նըկարին ամենայն դիւթանըշմար գոյնք երկնի : Այլ արդ փոխի տեսարան , եւ նըւաղկոտ Հովանի Պարասքօղէ զլեռնաստանն . տիւ վերջոտնեալ ի մայր իւր Մեռանի զտիպ դըլփենի, որ գոյնս առնու Հիւռ ի Հիւռ Առ ամէն ցունց օրհասին , Jորըս չըքնաղ՝ Հուսկն է դոյն . Մինչեւ անցեալ եւ նոցուն՝ տիրեսցէ լոկ գորշըն մոյն : Տապան շիրմի է ժԱրկուա մաՀարձանեալ սիւնաբարձ 2 Ըզլաւրային հոմանւոյ ամբարելով զոսկրոտի : Անդըր դիմեն ապաստան՝ որոց եղերք նըւագոց Ճարտար երգոցն եւ Հանճար բանաստեղծին է ղձալի : Յաջողեցաւնա կանգնել զիտալականըն բարբառԵւ ի խըժիցն ոսոխաց ծանրադանդաղըն լըծոյ ԸզՀայրենիս իւր թափել. եւ յարտասուաց կաթուածո Ոռոգելով ըզդափնիդ ծառ սիրուփւոյն Համանուն Անմահական եւ անձին վերաստացաւ պերճ անուն : 25 XXXI They keep his dust in Arqua, where he died; A feeling more accordant with his strain XXXII And the soft quiet hamlet where he dwelt XXXIII Developing the mountains, leaves, and flowers, If from society we learn to live, If hath no flatterers; vanity can give No hollow aid; alone— man with his God must strive: |