CLII

Turn to the Mole which Hadrian rear'd on high,
Imperial mimic of old Egypt 's piles,
Colossal copyist of deformity,

Whose travell'd phantasy from the far Nile's
Enormous model, doom'd the artist's toils

To build for giants, and for his vain earth,

His shrunken ashes, raise this dome: How smiles

The gazer 's eye with philosophic mirth,

To view the huge design which sprung from such a birth!

CLIII

But lo! the dome the vast and wondrous dome,

To which Diana's marvel was a cell

Christ's mighty shrine above his martyr's tomb!
I have beheld the Ephesian's miracle;
Its columns strew the wilderness, and dwell
The hyæna and the jackal in their shade;
I have beheld Sophia's bright roofs swell
Their glittering mass i' the sun, and have survey'd
Its sanctuary the while the usurping Moslem pray'd;

CLIV

But thou, of temples old, or altars new,

Standest alone with nothing like to thee

Worthiest of God, the holy and the true.
Since Zion's desolation, when that He
Forsook his former city, what could be,
Of earthly structures, in his honour piled,
Of a sublimer aspect? Majesty,

Power, Glory, Strength, and Beauty, all are aisled
In this eternal ark of worship undefiled.

ԶԱդրիանու դաստակերտ տես բարձրաբերձ ամբարտակ 85 . կայսերական միմոսիկ կոթողաց Հին Եգիպտեայ, Սոսկավիթխար գաղափար տըգեղութեան բովանդակ . Որ յուշ ածեալզանհեդեդ տիպս Հեռաւորըն Նեղեայ Աշխատ առներ ըզճարտարս՝ Հըսկայագործ կանգնել չէն, վասըն փոշւոյն ընդունայն եւ վասն աճեանն Հողմավար Զայնքան ըզմեծ ամբառնալգմբեթունակ շըրջապար . Քանի արժան է ծաղու իմաստասէր նա մըտաց

Ահա գումբէթն ընդարձակ , ահա գումբէթն հրաշային 84 . Առ որով խուն մ' Անահտայն մեՀեան թըւի տաղաւար . վետ սա սեղան քրիստոսեան ի գերեզման վըկային : Զեփեսոսեան իմ տեսեալէ քաջ շինուած հրաշափառ . վայրավատին դընէին սեանցըն բեկորք յամայի . Ու ի հովանւոջըն Հանգչէր անդ բորենի եւ յովազ . Տեսի զսըրբոյն Սոփիայ ձեղունս յարեւ լուսանազ Յաջողեցաւ ինձ զնընել ըզսխրալին զայն տաճար Մինչդեռ յաղօթըս կային մահմետականք պերճաբար :

ՃԾԴ

Այլդու միայն կաս ի Հին եւ նոր տաճարս եւ սեղան
Դու միայնակ ամբառնաս , չունելով զոք Հաւասար .
Դու լոկ սըրբոյն Աստուծղյ եւ ճըշմարտի քաջ արժան :
Ո° յերկրաւոր տաճարաց մըտցէ գեղոյդ ի պայքար,
Յորմէ Հետէ Սիովնի յաւար դարձաւ սուրբ խորան
Եւ եթող Տեր ըզփառացն իւրոց նախկին օթարան .
Ահեղութիւն, մեծութիւն եւ փառք եւ գեղ զուգական
Համախըմբեալ ընդ յարկաւդ յաւերժական տարածին,
Ուր սուրբ անխառըն պաշտի ճըշմարտութիւն երկնային :

:

CLV

Enter its grandeur overwhelms thee not;
And why? it is not lessen 'd; but thy mind,
Expanded by the genius of the spot,
Has grown colossal, and can only find
A fit abode wherein appear enshrined
Thy hopes of immortality; and thou
Shalt one day, if found worthy, so defined,
See thy God face to face, as thou dost now
His Holy of Holies, nor be blasted by his brow.

CLVI

Thou movest

but increasing with the advance,
Like climbing some great Alp, which still doth rise,
Deceived by its gigantic elegance;

Vastness which grows - but grows to harmonize
All musical in its immensities;

Rich marbles richer painting.

shrines where flame

The lamps of gold ·

and haughty dome which vies

In air with Earth's chief structures, though their frame

Sits on the firm-set ground — and this the clouds must claim.

CLVII

Thou seest not all; but piecemeal thou must break,

To separate contemplation, the great whole;

And as the ocean many bays will make,

That ask the eye

so here condense thy soul

To more immediate objects, and control

Thy thoughts until thy mind hath got by heart

Its eloquent proportions, and unroll

In mighty graduations, part by part,

The glory which at once upon thee did not dart,

Մուտ, եւ ընկճիս ոչ յայնքան մեծութենէ անդ նորին . նորայն նըւազել՝ այլառ լայնել մըտաց քոց Հըսկայաբար աճելով ի ձեռն ոգւոյ տաճարին .

Ոչ

Ջի եւ ոչ այլուր գըտցի տեղի պատկան վեչ Հոգւոց
Բայց յայսպիսի կայս, ուր յոյսք յանմաՀութիւն վերբերին ։
Օր եկեսցէ եւ տեսցես (թէ ոչ գըտցիս անարժան),
Զաստուածութիւնն իսկ տեսցես անճառ դու դէմ յանդիման
Որպէս զիւրն աստ տեսանես ըզսըրբութիւն սըրբութեանց,
Տեսցես եւ մի 'Հող դարձցիս յաչացն աÇէ վեհապանձ :

ՃԾԶ

Յառաջ խաղաս . . . եւ աճէ նա յառաջելդ եւս քան զեւս, Որպէս եւ խրոխտ ինչ կոհակք այրարատեան 85 բարձրաբերձ Հըսկայակերպըն գեղով պատրելով զաչս յակներեւս . Աճել աճէ բովանդակ այլ վայելուչ անտըխեղծ . Դաշնակութիւն իմն եւ չափ տիրէ Համայն անդ գոգցես, վէմք պատուականք, ճոխազարդ պատկերք, սեղանք շողշողուն ի բոց ոսկեակ կանթեղաց, եւ յաղթականն այն ձեղուն Հանուրց երկրի զանգուածոց, թէ եւ նոքա յերկիր վայր Ըզտակ առեալ, ամպածրար ջանայ սորայն եւեթ ծայր։

ՃԾԷ

Այլ դեռ ըզբնաւ ոչ տեսեր , օն, քակեա լոյծ ԸզԲոլոր Յառեալտես մի առ մի զմեծ զամենայնին ըզմասունս . իբր ովկիան բիւր ափունսըն գործէ ծոց գոգաւոր Ական տեսոյ արժանիս . ծրարեա զՀոգւղյդ աստ Ուրոյն դիտելզմերձաւորս , եւ սանձ մըտաց դիր ըզգ զաչկունս . Մինչեւ Հարցին ի սրրտիդ պերճապատում տիպք նորուն, Ու առ փոքըր փոքըր կըրթեալ սլբերցես ի քաջ տեսութիւն ԸզՀրաշագեղ պատկերին զանհամեմատ կերպարան՝ Զոր Համօրէն նըկատել ոչ բաւէիր ի սկըզբան :

CLVIII

Not by its fault- but thine: Our outward sense
Is but of gradual grasp - and as it is

That what we have of feeling most intense
Outstrips our faint expression; even so this
Outshining and o'erwhelming edifice
Fools our fond gaze, and greatest of the great
Defies at first our Nature's littleness,
Till, growing with its growth, we thus dilate
Our spirits to the size of that they contemplate.

CLIX

Then pause, and be enlighten'd; there is more
In such a survey than the sating gaze

Of wonder pleased, or awe which would adore
The worship of the place, or the mere praise
Of art and its great masters, who could raise
What former time, nor skill, nor thought could plan;
The fountain of sublimity displays

Its depth, and thence may draw the mind of man
Its golden sands, and learn what great conceptions can.

CLX

Or, turning to the Vatican, go see
Laocoon's torture dignifying pain -
A father's love and mortal's agony
With an immortal's patience blending: Vain
The struggle; vain, against the coiling strain
And gripe, and deepening of the dragon's grasp,
The old man's clench; the long envenom'd chain
Rivets the living links, the enormous asp

Enforces pang on pang, and stifles gasp on gasp.