CXLIX

Full swells the deep pure fountain of young life,
Where on the heart and from the heart we took
Our first and sweetest purture, when the wife,
Blest into mother, in the innocent look,
Or even the piping cry of lips that brook
No pain and small suspense, a joy perceives
Man knows not, when from out its cradled nook

She sees her little bud put forth its leaves
What may the fruit be yet? I know not -- Cain was Eve's.

CL

But here youth offers to old age the food,
The milk of his own gift: it is her sire
To whom she renders back the debt of blood
Born with her birth. No; he shall not expire
While in those warm and lovely veins the fire
Of health and holy feeling can provide
Great Nature's Nile, whose deep stream rises higher

Than Egypt's river : from that gentle side
Drink, drink and live, old man! Heaven's realm holds no such tide.

CLI

The starry fable of the milky way
Has not thy story's purity; it is
A constellation of a sweeter ray,
And sacred Nature triumphs more in this
Reverse of her decree, than in the abyss
Where sparkle distant worlds: - Oh, holiest nurse !
No drop of that clear stream its way shall miss

To thy sire's heart, replenishing its source
With life, as our freed souls rejoin the universe.

Ծոր նորախայծ կենացն աղբիւր խոր պայծառ, Յորմէ սըրտին ի վերայ եւ ի սըրտէ իսկ անտի Ըզնախն ի մեզ ձըգեցաք եւ զքաղցրագոյնըն պաշար, Յորժամ օր}նեալի մայր՝ կին՝ անմեղունակն ակնարկի, , Եւ ի ջերմԷկըն ճըչիւն շըրթանց անդուլեւ անկիր Ըզգայ Հրճուանս ին՝ որում՝ սիրտ մարդու չէ բաւական, Դեռաբուսիկ մինչ կոկոնն ի խանձարրոց անդ անկեան Յուշիկ Jaւշիկ բողբոջէ։ -Զիարդ պըտուղն այն լիցի, Ո՞գիտէ. ոչ աւադիկ եւ կայ5ն Էր Եւայի:

Ալմանկամարդ աստ ձօնէ սնունդ Տնացելգին Հասակաւ, Ըզկաթն ըզձիր իսկ նորուն. եւ փոխարէն առ Հայր իւր Մատուցանէ զպարտս արեանն զոր ծընընդեամբն ընկալաւ. Ո՛չ ոչմեռցինա, ցորչափ երակունս անդ ջերմ եւ դիւր Առողջութիւն եւ ազնիւ ըզգացուածոց Հուր բորբոք Մա

ատռուակէ զբընութեան վեՀԷՆեղոս յորդառատ, Որոյ աղբիւր բարձր եւ խոր քան զեգիպտեանն Հեղեղատ։ ի գիրգ ծոցոյ այրոի արբ ով ծերունի , արբ եւ կեաց, Արքայութեան իսկ երկնից չիք այդպիսի տեղալեաց :

ՃԾԱ

Աստեղազարդն առասպելկաթնացընցուղ կամարին Ըզպարզութիւն պատմութեան քում`ոչունի զայն գունակ, Բալք աստեղաց են ի սմա ճառագայթիւք Հեզագին, Ե- բընութիւն սըրբազան վեՀ եւս կանգնէ յաղթանակ Աատ մընկրկելօրինացըն՝ քան յանդունդս անդ երկնից Որ Հեռաւոր աշխարՀաց ճառագայթէ ցիր կաճառ: Ով սրբագոյնդ դայեկաց : մէն շիթ աղբերըդ պայծառ Հասցէ անվըէպ Հօրդ ի սիրտ, տալկեանս յորմէ ինքնին. Որպէս Հոգք մեր զերծեալք գընան ի վար ուստ եկին.

CLII

Turn to the Mole which Hadrian rear'd on high,
Imperial mimic of old Egypt ’s piles,
Colossal copyist of deformity,
Whose travell’d phantasy from the far Nile's
Enormous model, doom'd the artist's toils
To build for giants, and for his vain earth,
His shrunken ashes, raise this dome : How smiles

The gazer's eye with philosophic mirth,
To view the huge design which sprung from such a birth!

CLIII

But lo! the dome — the vast and wondrous dome,
To which Diana's marvel was a cell -
Christ's mighty shrine above his martyr's tomb !
I have beheld the Ephesian's miracle ;
Its columns strew the wilderness, and dwell
The hyæna and the jackal in their shade ;
I have beheld Sophia 's bright roofs swell

Their glittering mass i' the sun, and have survey'd
Its sanctuary the while the usurping Moslem pray’d;

CLIV

But thou, of temples old, or altars new,
Standest alone — with nothing like to thee
Worthiest of God, the holy and the true.
Since Zion's desolation, when that He
Forsook his former city, what could be,
Of earthly structures, in his honour piled,
Of a sublimer aspect ? Majesty,

Power, Glory, Strength, and Beauty, all are aisled
In this eternal ark of worship undefiled.

a

ԶԱդրիանու դաստակերտ տես բարձրաբերձ ամբարտակ 85 . կայսերական միմոսիկ կոթողաց Հին Եգիպտեայ, Սոսկավիթխար գաղափար տըգեղութեան բովանդակ • Որ Ֆուչ ածեալզանՀեդեդ տիպս ՀեռաւորընՆեղեայ Աշխատ առնէր ըզճարտարս՝ Հըսկայագործ կանգնելլէն, վասըն փոշւոյն ընդունայն եւ վասն աճեանն Հողմավար Ձայնքան ըզմեծ ամառնալգմբեթունակ շրջապար. Քանի արժան Է ծաղու իմաստասէր նա մըտաց Որք առ վախճան այդպիսի դիտեն զաՀեղդ այդ շինած։

ՃՇԳ

ԱՀա գումբէթն ընդարձակ , աՀա Գումբէլն Հրաշային 84. Առ որով խուն / Անաֆտայն մեՀեան թըւի տաղաւար վեՀ սա սեղան քրիստոսեան ի գերեզման վըկային: Զեփեսոսեան իմ՝ տեսեալէ քաջ շինուած Հրաշափառ, Վայրավատին դընէին սեանցըն բեկորք Ժամայի, Ու ի Հովանոչըն Հանգչէր անդ թորենի եւ յովազ։ Տեսի զսըրբոյն Սոփիայ ձեղունս Չարեւ լուսանազ Յաջողեցաւ ինձ զնընելըզսխրալին զայն տաճար Մինչդեռ յաղօթըս կային մաչմետականք պերճաբար։

ԱԼ դու միայն կան ի Հին եւ նոր տա:

uՃարս եւ սեղան
Դու միայնակ ամբառնաս, չունելով զք Հաւասար.
Դու լոկ սըրբոյն Աստուծոյ եւ ճըշմարտի քաջ արժան ։
Ո° Ձերկրաւոր տաճարաց մըտցէ գեղյդ ի պայքար,
Յորմէ Հետէ Սիովնի յաւար դարձաւ սուրբ խորան
Եւ եթող Տէր ըզփառացն իւրոց նախկին օթարան.
ԱՀեղութիւն, մեծութիւն եւ փառք եւ գեղզուգական
Համախըմբեալ ընդ յարկադ Ֆաւերժական տարածին ,
Ուր սուրբ անխառը պաշտի ճրշմարտութիւն երկնային։

CLV

Enter : its grandeur overwhelms thee not;
And why ? it is not lessen 'd; but thy mind,
Expanded by the genius of the spot,
Has grown colossal, and can only find
A fit abode wherein appear enshrined
Thy hopes of immortality; and thou
Shalt one day, if found worthy, so defined,

See thy God face to face, as thou dost now
His Holy of Holies, nor be blasted by his brow.

CLVI

Thou movest - but increasing with the advance,
Like climbing some great Alp, which still doth rise,
Deceived by its gigantic elegance ;
Vastness which grows — but grows to harmonize
All musical in its immensities;
Rich marbles - richer painting - shrines where flame
The lamps of gold — and haughty dome which vies

In air with Earth 's chief structures, though their frame Sits on the firm-set ground — and this the clouds must claim.

CLVII

Thou seest not all; but piecemeal thou must break,
To separate contemplation, the great whole ;
And as the ocean many bays will make,
That ask the eye-

- so here condense thy soul
To more immediate objects, and control
Thy thoughts until thy mind hath got by heart
Its eloquent proportions, and unroll

In mighty graduations, part by part,
The glory which at once upon thee did not dart,