AD INSIGNISSIMUM VIRUM

D. THO. BURNETTUM

SACRE THEORIE TELLURIS AUTOREM.

NON usitatum carminis alitem,

BURNETTE, poscis, non humiles modos:
Vulgare plectrum, languidæque

Respuis officium camœnæ.

Tu mixta rerum semina conscius,
Molemque cernis dissociabilem,

Terramque concretam, et latentem

Oceanum gremio capaci:

Dum veritatem quærere pertinax
Ignota pandis, sollicitus parum
Utcunque stet commune vulgi
Arbitrium et popularis error.
Auditur ingens continuo fragor,
Illapsa tellus lubrica deserit

Fundamina, et compage fracta

Suppositas gravis urget undas.

Impulsus erumpit medius liquor
Terras aquarum effusa licentia
Claudit vicissim; has inter orbis
Relliquiæ fluitant prioris.

Nunc et recluso carcere lucidam
Balæna spectat solis imaginem,
Stellasque miratur natantes,

Et tremulæ simulacra lunæ.

Quæ pompa vocum non imitabilis!
Qualis calescit spiritus ingenî !
Ut tollis undas! ut frementem
Diluvii reprimis tumultum !
Quis tam valenti pectore ferreus
Ut non tremiscens et timido pede,
Incedat, orbis dum dolosi

Detegis instabiles ruinas?

Quin hæc cadentum fragmina montium Natura vultum sumere simplicem

Coget refingens, in priorem

Mox iterum reditura formam. Nimbis rubentem sulphureis Jovem Cernas; ut udis sævit atroa hyems Incendiis, commune mundo

Et populis meditata bustum! Nudus liquentes plorat Athos nives, Et mox liquescens ipse adamantinum Fundit cacumen, dum per imas

Saxa fluunt resoluta valles.

Jamque alta cœli moenia corruunt,
Et vestra tandem pagina (proh nefas!,
BURNETTE, vestra augebit ignes,

Heu socio peritura mundo.

Mox æqua tellus, mox subitus viror
Ubique rident: En teretem globum '
En læta veruantis Favonî

Flamina, perpetuosque flores!

O pectus ingens! O animum gravem Mundi capacem! si bonus auguror, Te, nostra quo tellus superbit, Accipiet renovata civem.

م

TWO