Ferre graves potuere sonos, dubito quoque ne sim Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. In medio rubri maris unda, et odoriferum ver, Littora longa Arabum, et sudantes balsama sylvæ, Parte alia polus omnipatens, et magnus Olympus; Nec tenues animas, pectúsque ignobile vulgi Tu quoque in his, nec me fallit spes lubrica, Damon, Tu quoque in his certè es, nam quò tua dulcis abiret Sanctáque simplicitas, nam quò tua candida virtus? Nec te Lethæo fas quæsivisse sub orco, Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultrà, Ite procul lacrymæ, purum colit æthera Damon, Æthera purus habet, pluvium pede reppulit arcum ; Heroúmque animas inter, divósque perennes, Æthereos haurit latices et gaudia potat Ore sacro. Quin tu, cœli post jura recepta, Dexter ades, placidúsque fave quicunque vocaris, AD JOHANNEM ROUSIUM, OXONIENSIS ACADEMIE BIBLIOTHECARIUM. JAN. 23, 1646. De libro Poematum amisso, quem ille sibi denuò mitti postu labat, ut cum aliis nostris in Bibliothecâ publicâ reponeret, Ode. STROPHE 1. GEMELLE cultu simplici gaudens liber, Munditiéque nitens non operosâ, Quam manus attulit Juvenilis olim, Sedula tamen haud nimii poetæ ; Dum vagus Ausonias nunc per umbras, Nunc Britannica per vireta lusit Insons populi, barbitóque devius Indulsit patrio, mox itidem pectine Daunio Longinquum intonuit melos -Vicinis, et humum vix tetigit pede : ANTISTROPHE. Quis te, parve liber, quis te fratribus Subduxit reliquis dolo? Cum tu missus ab urbe, Docto jugiter obsecrante amico, Illustre tendebas iter Thamesis ad incunabula Cærulei patris, Fontes ubi limpidi Aonidum, thyasusque sacer, Orbi notus per immensos Temporum lapsus redeunte cœlo, STROPHE II, Modò quis deus, aut editus deo, Unguibus imminentes Figat Apollineâ pharetrâ, Phinéamque abigat pestem procul amne Pegaséo. ANTISTROPHE. Quin tu, libelle, nuncii licet malâ Fide, vel oscitantiâ Semel erraveris agmine fratrum, Seu quis te teneat specus, Seu qua te latebra, forsan unde vili Callo teréris institoris insulsi, Lætare felix, en iterum tibi Spes nova fulget, posse profundam STROPHE III. Nam te Roüsius sui Optat peculî, numeróque justo Sunt data virûm monumenta curæ : Voluit reponi, quibus et ipse præsidet Æternorum operum custos fidelis, Clarus Erechtheides, Opulenta dei per templa parentis, Fulvosque tripodas, donaque Delphica, ANTISTROPHE. Ergo, tu visere lucos Musarum ibis amœnos; Diamque Phoebi rursus ibis in domum, Oxoniâ quam valle colit, Delo posthabitâ, Bifidòque Parnassi jugo : Ibis honestus, Postquam egregiam tu quoque sortem Nactus abis, dextri prece sollicitatus amici. Illic legéris inter alta nomina Authorum, Graiæ simul et Latinæ Antiqua gentis lumina, et verum decus. EPODOS. Vos tandem haud vacui mei labores, Et tutela dabit solers Rousi, Quo neque lingua procax vulgi penetrabit, atque longè Turba legentum prava facesset; |