ΤΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΑ.

ΑΦΡΟΔΙΤΗ.

ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ.

ΘΕΡΑΠΟΝΤΕΣ ΙΠΠΟΛΥΤΟΥ.

ΘΕΡΑΠΩΝ.

ΧΟΡΟΣ.

ΤΡΟΦΟΣ.

ΦΑΙΔΡΑ.

ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ.

ΘΗΣΕΥΣ.

ΑΓΓΕΛΟΣ.

ΑΡΤΕΜΙΣ.

ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ

ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ ΣΤΕΦΑΝΗΦΟΡΟΣ.

ΑΦΡΟΔΙΤΗ.

ΠΟΛΛΗ μὲν ἐν βροτοῖσι, κοὐκ ἀνώνυμος θεὰ κέκλημαι Κύπρις, οὐρανοῦ τ ̓ ἔσω· ὅσοι τε πόντου τερμόνων τ' Ατλαντικών

καὶ δὲν ναίουσιν εἴσω, φῶς ὁρῶντες ἡλίου,

τοὺς μὲν σέβοντας τἀμὰ πρεσβεύω κράτη, 5

σφάλλω δ ̓, ὅσοι φρονοῦσιν εἰς ἡμᾶς μέγα.
ἔνεστι γὰρ δὴ κἀν θεῶν γένει τόδε,
τιμώμενοι χαίρουσιν ἀνθρώπων ὕπο.
δείξω δὲ μύθων τῶνδ ̓ ἀλήθειαν τάχα.
ὁ γάρ με Θησέως παῖς, Αμαζόνος τόκος,
Ἱππόλυτος, ἁγνοῦ Πιτθέως παιδεύματα,

5. πρεσβεύειν. προτιμάν Hesych. cadem habet Photius Lex. MS. addens Ευριπίδης. Hac significatione vox adhibetur Æsch. Choeph. 486. τόνδε πρεσβεύσω τάφον. Soph. Trach. 167. Καὶ μὴ τὸ μητρός ὄνομα πρεσβεύσης πλέον. Alcest. 289. Rhes. 944.

8. Huc respexit Plutarchus Erotico Tom. II. p. 766. C. et, ut videtur, Clemens Alex. Strom. VII. p. 848, 13. notante Valckenaerio. Versus 8. 9. citat Scholiasta Venet. ad Iliad. P. 567.

10. Simile est Iph. T. 239. Αγαμέμνονος παῖ, καὶ Κλυταιμνήστρας τέκος. Ejusdem pleonasmi alia exempla, Esch. Prom. 140-1-2. Soph. Antig. 115. Alcest. 512. notavit Blomfieldius ad Promethei locum. De nomine matris Hip polyti silet Euripides. Antiopam fuisse tradunt Plutarchus in Thes. Tom. II. p. 13, D. Seneca in Hippolyto Tragoedia, Scholiast. ad hujus fabulæ v. 580. Schol. ad Hom. Odyss. Λ. 320.

Tzetzes

10

ad Lycophr. 1329. Servius ad Virg. Æn. XI. 761. Contra ex Hippolyta, Antiopæ sorore, natum perhibent idem Plutarchus Parall. Tom. II. p. 314, A. Clidemus ap. Plutarch. Tom. I. p. 13. Α. et A. Auctor argumenti hujus fabulæ. Quæ de his Amazonibus veteres tradidere, collegit et recensuit Meursius in Theseo, Cap. 20. et 21.

11. παίδευμα pro alumno apud Tragicos occurrit, quemadmodum λόχευμα, κήδευμα, μίσημα et alia ejus generis pro personis adhibentur. Electr. 891. Στ ̓, ὦ παρασπίσπ ̓, ἀνδρὸς εὐσεβεστάτου Παίδευμα, Πυλάδη. Ceterum παι δεύματα de Hippolyto solo dicitur, ut in Sophoclis Philoct. 86. τεχ νήματα de uno poculo; Antig. 568. νυμφεία de Antigona; in Nostri Hec. 269. προσφάγματα de una victima. Orest. 1051. κέδρου τεχ νάσματα de uno sepulcro. Androm, 1277. συγκοιμήματα de Thetide. Troad. 254. νυμφευτήρια de Cas sandra: quæ exempla attulit Por

μόνος πολιτῶν τῆσδε γῆς Τροιζηνίας
λέγει κακίστην δαιμόνων πεφυκέναι·
ἀναίνεται δὲ λέκτρα, κοὐ ψαύει γάμων·
Φοίβου δ ̓ ἀδελφὴν "Αρτεμιν, Διὸς κόρην,
τιμᾷ, μεγίστην δαιμόνων ἠγούμενος
χλωρὰν δ' ἀν' ὕλην παρθένῳ ξυνὼν ἀεὶ,
κυσὶν ταχείαις θῆρας ἐξαιρεῖ χθονός,
μείζω βροτείας προσπεσὼν ὁμιλίαν.
τούτοισι μέν νυν οὐ φθονῶ· τί γάρ με δεῖ;
ἃ δ ̓ εἰς ἔμ' ἡμάρτηκε, τιμωρήσομαι
Ἱππόλυτον ἐν τῇδ ̓ ἡμέρᾳ· τὰ πολλὰ δὲ
πάλαι προκόψασ', οὐ πόνου πολλοῦ με δεῖ.

sonus ad Orestis locum defendendum.

14. ψαύειν γάμων et infra 1030. ἅψασθαι γάμων usurpantur eodem prorsus sensu ac εὐνῆς θιγεῖν infra 889. Electr. 255. εὐνῆς ἅψασθαι Phoen. 960.

18. ἐξαιρεῖ. ἐκ μέσου αἱρεῖ, ἀφανίζει. Schol. Ante Valckenaerium legebatur ¿¿aipei mendose. Laudat ille Pausaniam II. p. 184, m. λύκους ἐφαίνετό μοι τὴν Τροιζηνίαν λυμαινομένους ἐξελεῖν ὁ Ἱππόλυτος.

19. Vulgo legitur ομιλίας constructione impedita. Lasc. ὁμιλίᾳ. Dedi ὁμιλίαν ex emendatione Porsoni, quam confirmare videtur Fragm. Eurip. Æoli apud Stobaum XXII. p. 187, 43. Σιγαν φρονοῦντα κρείσσον εἰς ὁμιλίαν Πεσόντα. Quam facile hæc vox vel

15

20

ἐλθόντα γάρ τιν Πιτθέως ποτ ̓ ἐκ δόμων, σεμνῶν ἐς ὄψιν καὶ τέλη μυστηρίων, Πανδίονος γῆν, πατρὸς εὐγενὴς δάμαρ ἰδοῦσα Φαίδρα, καρδίαν κατείχετο ἔρωτι δεινῷ, τοῖς ἐμοῖς βουλεύμασι.