εἰπεῖν ἀναγε

Μία τέτοια Επιστήμη εἶναι εὐαπόκτητος, καὶ ἐν ταυτῷ ὠφέλιμη, ἤ κρεῖτ καία· διατὶ λοιπὸν ἡμεῖς μόνοι νὴ τὴν ὑστερούμεθα, μὴ ἠξεύροντες οὔτε τὰς ἀρχὲς τῶν Προγόνων μας, πόθεν πότε καὶ πῶς εὐρέθησαν εἰς τὰς πατρίδας μας, οὔτε τὰ ἤθη, τὰ κατορ θώματα καὶ τὴν διοίκησίν των ; ̓́Αν ἐρωτήσωμεν τοὺς ̓Αλλογενεῖς, ἠξεύρουν νὰ μᾶς δώσουν ὄχιμόνον ἱστορικῶς τὴν ἀρχὴν καὶ τὴν πρόοδον τῶν προγόνων μας, ἀλλὰ καὶ τοπογραφικῶς μὰς δείχνουν τὰς θέσεις τῶν Πατρίδων μας, καὶ οἱονεὶ χειραγωγοὶ γιυόμενοι μὲ τοὺς γεω γραφικούς των Πίνακας, μᾶς λέγουν, ἐδὼ εἶναι αἱ ̓Αθῆναι, ἐδῶ ἡ Σπάρτη, ἐκεῖ αἱ Θῆβαι, τόσα στάδια ἤ μίλια ἀπέχει ἡ μία Επαρχία ἀπὸ τὴν ἄλλην. Τοῦτος ᾠκοδόμησε τὴν μίαν πολιν, ἐκεῖνος τὴν ἄλλην, καὶ τξ. Προσέτι ἂν ἐρωτήσωμεν αὐτοὺς τοὺς μὴ Ἑλληνας χει ραγωγούς μας. πόθεν ἐπαρακινήθησαν νὰ ἐξερευνήσουν ἀρχὰς τόσον παλαιὰς, ἀνυποστόλως μᾶς ἀποκρίνονται μὲ αὐτοὺς τοὺς λόγους. · Καθὼς ὁ ἐκ Σκυθίας Ανάχαρσις, ἂν δὲν ἐπεριείρχετο τὰ πανευφρόσυνα ἐκεῖνα Κλίματα τῆς Ἑλλάδος, ἄν δέν ἐμφορεῖτο τὰ ἀξιώματα, τὰ ἤθη καὶ τοὺς Νόμους τῶν Ἑλλήνων, ἤθελε μείνῃ Σκύθης καὶ τὸν ὄνομα καὶ τὸ πρᾶγμα· οὕτω καὶ ὁ ἡμέτερος Ιατρὸς, αν δὲν ἐμάνθανε τὰ τοῦ Ιπποκράτους, δὲν ἐδύνατο νὰ προχωρήση εἰς τὴν τέχνην του. *Αν ὁ ἐν ἡμῖν Νομοθέτης δὲν ἐξέταζε τὰ τοῦ Σόλωνος Λυκούργου, καὶ Πιττακοῦ, δὲν ἐδύνατο νὰ ῥυθμήσῃ καὶ νὰ καλιεργήσῃ τὰ ἤθη τῶν Ομογενῶν του· ἄν ὁ Ρήτωρ δὲν ἀπηνθίζετο τὰς εὐφράδειας καὶ τοὺς χαριεντισμοὺς τοῦ Δημοσθένους, δὲν ἐνεργοῦσεν εἰς τὰς ψυχὰς τῶν ἀκροατῶν του· Αν ὁ Νέος Ανάχαρσις, ὁ Κύριος ̓Αββᾶς Βαρθολομαῖος δὲν ἀνεγίνωσκε μὲ μεγάλην ἐπιμονὴν καὶ σκέψιν τοὺς πλέον ἐγκρίτους Συγγραφεῖς τῶν Ἑλλήνων, ἐξερευνῶν αὐτοὺς κατὰ βάθος ἐπὶ τρίακοντα δύω ἔτη, δὲν ἤθελεν ἐξυφάνῃ τούτην τὴν περὶ Ἑλ λήνων Ιστορίαν του, ἥτις Περιήγησις τοῦ Νέου ̓Αναχάρσεως παρ ̓ αὐτοῦ προσωνομάσθη, καὶ εἰς ὅλας τὰς Εὐρωπαϊκὸς Διαλέκτους μετεγλωττίσθη.” Καὶ ἐν ἑνὶ λόγῳ, οἱ Νεώτεροι, ἂν δὲν ἔπερναν δία ὁδηγοὺς τοὺς Προγόνους μας, ἤθελαν ἴσως περιφέρωνται ματαίως μέχρι τοῦ νῦν, Αὐτὰ δὲν εἶναι Λόγια ἐνθυσιασμένου διὰ τὸ φιλογενὲς Γραικοῦ, εἶναι δὲ φιλαλήθους Γερμα νου, ὅστις ἐμετάφρασε τὸν Νέον Ανάχαρσιν ἀπὸ τοῦ Γαλλικοῦ εἰς τὸ Γερμανικὸν.

*Αν λοιπὸν καὶ ἡμεῖς θέλομεν νὰ μεθέξωνεν τῆς γνώσεως τῶν λαμπρῶν κατορθωμάτων ὁποῦ ἔκαμαν οἱ θαυμαστοὶ ἐκεῖνοι Προπάτορες ἡμῶν, ἄν ἐπιθυμῶμεν νὰ μάθωμεν τὴν πρόοδον καὶ αὔξησίν των εἰς τὰς Τέχνας καὶ Ἐπιστήμας καὶ εἰς κάθε ἄλλο είδος μαθήσεως, ἂν ἔχωμεν περιέργειαν νὰ γνωρίσωμεν πόθεν καταγόμεθα, καὶ ὁποίους θαυμαστοὺς καὶ μεγάλους ἄνδρας, εἰ καὶ προγόνους ἡμῶν, φεῦ ἡμεῖς δὲν γνωρίζομεν, εἰς καιρὸν ὁποῦ οἱ ̓Αλλογενεῖς θαυμάζουσιν αὐτοὺς καὶ ὡς πατέρας παντοιασουν μαθήσεως σέβονται, ἄς συνδράμωμεν απαντες προθύμως εἰς τὴν ἔκδοσιν τοῦ θαυμασίου τούτου συγγράμματος τοῦ Νέου ̓Αναχάρσεως.

Ἡμεις οὖν οἱ ὑπογεγραμμένοι θέλομεν εκτελέσει προθύμως τὴν μετάφρασιν τοῦ Βιβλίου μὲ τὴν κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν καλήν φράσιν τῆς νῦν καθ' ἡμᾶς ὁμιλίας καὶ ἐκδόντες τοῦτο εἰς τύπον, θέλομεν τὸ καλλωπίσει μὲ τοὺς Γεωγραφικοὺς Πίνακας μὲ ἁπλᾶς Ρωμαϊκὰς λέξεις ἐγκεχαραγμένους εἰς ἐδικάμας γράμματα, προστιθέντες ὅτι ἄλλο χρήσιμον καὶ ἁρμόδιον εἰς τὴν ἱστορίαν.

Ολον τὸ σύγγραμμα θέλει γένει εἰς Τόμους δώδεκα κατὰ μίμησιν τῆς Ἰταλικῆς ἐκδόσεως. Ἡ τιμὴ ὅλου τοῦ Συγγράμματος είναι φιορίνια δεκαέξη τῆς Βιέννης διὰ τὴν προσθήκην τῶν γεωγραφικῶν πινάκων. Ο φιλογενῆς ὂν Συνδρομητὴς πρέπει να πληρώσῃ εἰς κάθε Τόμον Φιορίνι ενα καὶ Καραντανια εἴκοσι τῆς Βιέννης, καὶ τοῦτο χωρὶς καμμίαν πρόδοσιν, ἀλλ' εὐθὺς ὁποῦ θέλει τῶ παραδοθῇ ὁ Τόμος τυπωμένος καὶ δεμένος.

Εῤῥωμένοι καὶ εὐδαίμονες διαβιώοιτε Ελλήνων Παῖδες.
Τῆς ὑμετέρας ἀγάπης ἐξῃρτημένοι

Ιωάννης Μαρμαροτούρης Δημήτριος Βενιέρης. Σπυρίδων Πρεβέτος.

Ἐν Τριεστίω, τῇ πρώτῃ Οκτωβρίου, 1799.

THE LORD'S PRAYER IN ROMAIC.

Ω ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ & ποῦ εἶσαι εἰς τοὺς οὐρανοὺς, ἂς ἁγιασθὴ τὸ ὄνομά σου. Ας έλθη ἡ βασιλεία σου. Ας γύνη τὸ θέλημά σου, καθὼς εἰς τὸν οὐρανὸν, ἔτζη καὶ εἰς τὴν ν. Το ψωμίμας τὸ καθημερινὸν, δός μας τὸ σημερον. Καὶ συγχώρησε μας τὰ χρέη μας, καθὼς

καὶ ἐμεῖς συγχωροῦμεν τοὺς κρεοφειλέτας μας. Καὶ μὴν μας φέρεις εἰς πειρασμόν, ο ἐλευθέρωσέ μας ἀπὸ τὸν πονηρὸν. Ὅτι ἐδικήσου εἶναι ἡ βασιλεία, δὲ ἡ δύναμις, καὶ ἡ ὁ εἰς τοὺς αἰῶνας. Αμήν.

IN GREEK.

ΠΑΤΕΡ ἡμῶν ο εν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου. Ἐλθέτω ἡ βασιλεία γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιου δὲς ἡμῖν σήμερον. Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφ ταις ἡμῶν. Καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμὸν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονη Ὅτι σοῦ ἐστίν ἡ βασιλεία, καὶ ἡ δύναμις, καὶ ἡ δόξα, εἰς τοὺς αἰῶνας. Αμήν.

CHILDE HAROLD'S

PILGRIMAGE.

CANTO THE THIRD.

"Afin que cette application vous forçât de penser à autre chose; il n'y a en vérité de remèo que celui-là et le temps." - Lettre du Roi de Prusse à D'Alembert, Sept. 7, 1776.

CHILDE HAROLD'S PILGRIMAGE.

CANTO THE THIRD

I.

Is thy face like thy mother's, my fair child!
Ada! sole daughter of my house and heart?
When last I saw thy young blue eyes they smiled.
And then we parted, not as now we part,
But with a hope.

Awaking with a start,

The waters heave around me; and on high

The winds lift up their voices: I depart,

Whither I know not; but the hour 's gone by,

When Albion's lessening shores could grieve or glad mine eye

II.

Once more upon the waters! yet once more!
And the waves bound beneath me as a steed
That knows his rider. Welcome, to the roar !
Swift be their guidance, wheresoe'er it lead!
Though the strain'd mast should quiver as a reed,
And the rent canvass fluttering strew the gale
Still must I on; for I am as a weed,

Flung from the rock, on Ocean's foam, to sail

Where'er the surge may sweep, the tempest's breath prevail