85

χαλκῷ μορφώσας τις ὁδοιπόρος εὖχος ἔθηκεν,
καύματος ἐχθροτάτην δίψαν ἀκεσσάμενος.
πλαζομένῳ γὰρ ἔδειξεν ὕδωρ, εὔκαιρον ἀείσας
κοιλάδος ἐκ δροσερῆς ἀμφιβίῳ στόματι·
φωνὴν δ ̓ ἡγήτειραν ὁδοιπόρος οὐκ ἀπολείπων
εὗρε πόσιν γλυκερῶν ὧν ἐπόθει λιβάδων.

II

THE CICALA

ΤΟΝ χαλκοῦν τέττιγα Λυκωρέϊ Λοκρὸς ἀνάπτει
Εννομος, ἀθλοσύνας μνᾶμα φιλοστεφάνου.
ἦν γὰρ ἀγὼν φόρμιγγος· ὁ δ ̓ ἄντιος ἵστατο Πάρθις·
ἀλλ ̓ ὅκα δὴ πλάκτρῳ Λοκρὶς ἔκρεξε χέλυς,
βραγχὸν τετριγυῖα λύρας ἀπεκόμπασε χορδά
πρὶν δὲ μέλος σκάζειν εὔποδος ἁρμονίης,
ἁβρὸν ἐπιτρύζων κιθάρας υπερ ἕζετο τέττιξ,
καὶ τὸν ἀποιχομένου φθόγγον ὑπῆλθε μίτου·
τὰν δὲ πάρος λαλαγεῦσαν ἐν ἄλσεσιν ἀγρότιν ἀχω
πρὸς νόμον ἡμετέρας τρέψε λυροκτυπίας.
τῷ σέ, μάκαρ Λητῶε, τεῶ τέττιγι γεραίρει
χαλκέον ἱδρύσας ᾠδὸν ὑπὲρ κιθάρας.

III

THE SHIP

PAVLVS SILENTIARIVS

ΝΗΑ σοι, ὦ πόντου βασιλεῦ καὶ κοίρανε γαίης,
ἀντίθεμαι Κράντας, μηκέτι τεγγομένην

νῆα, πολυπλανέων ανέμων πτερόν, ἧς ἔπι δειλός
πολλάκις ὠϊσάμην εἰσελάαν ̓Αΐδη

πάντα δ ̓ ἀπειπάμενος φόβον, ἐλπίδα, πόντον, ἀέλλας,
πιστὸν ὑπὲρ γαίης ἴχνιον ἡδρασάμην.

EPITAPHS

ON ANACREON

MACEDONIVS

ἩΜΕΡΙ πανθέλκτειρα, μεθυτροφε, μήτερ οπώρας,
οὔλης ἢ σκολιὸν πλέγμα φύεις ἕλικος,
Τηΐου ἡβήσειας ̓Ανακρείοντος ἐπ ̓ ἀκρῇ
στήλῃ, καὶ λεπτῷ χώματι τοῦδε τάφου,
ὡς ὁ φιλάκρητος τε καὶ οἰνοβαρής φιλόκωμος,
παννύχιος κρούων τὴν φιλόπαιδα χέλυν,

κὴν χθονὶ πεπτηὼς κεφαλῆς ἐφύπερθε φέροιτο
ἀγλαὸν ὡραίων βότρυν ἀπ ̓ ἀκρεμόνων,
καί μιν ἀεὶ τέγγοι νοτερὴ δρόσος, ἧς ὁ γεραιὸς
λαρότερον μαλακῶν ἔπνεεν ἐκ στομάτων.

SIMONIDES CEVS

II

ON HELIODORA

ΔΑΚΡΥΑ σοι καὶ νέρθε διὰ χθονός, Ηλιοδώρα, δωροῦμαι, στοργᾶς λείψανον, εἰς ̓Αΐδαν, δάκρυα δυσδάκρυτα· πολυκλαύτῳ δ ̓ ἐπὶ τύμβῳ σπένδω μνᾶμα πόθων, μνᾶμα φιλοφροσύνας. οἰκτρὰ γάρ, οἰκτρὰ φίλαν σε καὶ ἐν φθιμένοις Μελέαγρος αἰάζω, κενεὰν εἰς ̓Αχέροντα χάριν.

αἲ αἴ, ποῦ τὸ ποθεινὸν ἐμοὶ θάλος; ἅρπασεν Αιδας, ἅρπασεν, ἀκμαῖον δ ̓ ἄνθος ἔφυρε κόνις.

ἀλλά σε γουνοῦμαι, γᾶ παντροφε, τὰν πανόδυρτον ἠρέμα σοῖς κόλποις, μᾶτερ, ἐναγκαλίσαι.

MELEAGER

III

ON CRETHON

ΑΥΤΑ ἐπὶ Κρήθωνος ἐγὼ λίθος, οὔνομα κείνου
δηλοῦσα, Κρήθων δ ̓ ἐν χθονίοις σποδιά.
ὁ πρὶν καὶ Γύγῃ παρισεύμενος ὄλβον, ὁ τὸ πρὶν
βουπάμων, ὁ πρὶν πλούσιος αἰπολίοις,

ὁ πρὶντί πλείω μυθεῦμαι; ὁ πᾶσι μακαρτός,
φεῦ γαίης ὅσσης ὅσσον ἔχει μόριον.

IV

LEONIDAS TARENTINVS

ON ANTICLES

*Α δείλ' Αντίκλεις, δειλὴ δ ̓ ἐγὼ ἡ τὸν ἐν ἥβης ἀκμῇ καὶ μοῦνον παῖδα πυρωσαμένη, ὀκτωκαιδεκετὴς ὃς ἀπώλεο, τέκνον· ἐγὼ δὲ ὀρφάνιον κλαίω γῆρας ὀδυρομένη.

βαίην εἰς ̓́Αϊδος σκιερὸν δόμον· οὔτε μοι ἠὼς ἡδεῖ ̓ οὔτ ̓ ἀκτὶς ὠκέος γελίου.

ὦ δείλ' ̓Αντίκλεις, μεμορημένε, πένθεος εἴης ἰητήρ, ζωῆς ἔκ με κομισσάμενος.

LEONIDAS TARENTINVS

86

87

PICTURE OF MAN'S LIFE

ΠΟΙΗΝ τις βιότοιο τάμοι τρίβον; εἰν ἀγορῇ μὲν
νείκεα καὶ χαλεπαὶ πρήξιες· ἐν δὲ δόμοις
φροντίδες· ἐν δ ̓ ἀγροῖς καμάτων ἅλις· ἐν δὲ θαλάσσῃ
τάρβος· ἐπὶ ξείνης δ', ἢν μὲν ἔχῃς τι, δέος·
ἦν δ ̓ ἀπορῇς, ἀνιηρόν· ἔχεις γάμον ; οὐκ ἀμέριμνος
ἔσσεαι· οὐ γαμέεις; ζῇς ἔτ ̓ ἐρημότερος.
τέκνα πόνοι· πήρωσις ἄπαις βίος· αἱ νεότητες
ἄφρονες· αἱ πολιαὶ δ ̓ ἔμπαλιν ἀδρανέες.
ἦν ἄρα τοῖνδε δυοῖν ἑνὸς αἵρεσις ἢ τὸ γενέσθαι
μηδέποτ ̓ ἢ τὸ θανεῖν αὐτίκα τικτόμενον.

ANSWER TO THE ABOVE

POSIDIPPVS

ΠΑΝΤΟΙΗΝ βιότοιο τάμοις τρίβον· εἶν ἀγορῇ μὲν κύδεα καὶ πινυταὶ πρήξιες· ἐν δὲ δόμοις

ἄμπαυμ ̓· ἐν δ ̓ ἀγροῖς φύσιος χάρις· ἐν δὲ θαλάσσῃ
κέρδος· ἐπὶ ξείνης, ἢν μὲν ἔχῃς τι, κλέος·

ἦν δ ̓ ἀπορῇς, μόνος οἶδας· ἔχεις γάμον; οἶκος ἄριστος
ἔσσεται· οὐ γαμέεις; ζῆς ἔτ ̓ ἐλαφρότερον·
τέκνα πόθος· ἄφροντις απαις βίος. αἱ νεότητες
ῥωμαλέαι· πολιαὶ δ ̓ ἔμπαλιν εὐσεβέες.

οὐκ ἄρα τῶν δισσῶν ἑνὸς αἵρεσις, ἢ τὸ γενέσθαι
μηδέποτ ̓ ἢ τὸ θανεῖν· πάντα γὰρ ἐσθλὰ βίῳ.

METRODORVS

888

THE HEROES OF THERMOPYLE

ΤΩΝ ἐν Θερμοπύλαις θανόντων

εὐκλέης μὲν ἁ τύχα, καλὸς δ ̓ ὁ πότμος,

βωμὸς δ ̓ ὁ τάφος, πρὸ γόων δὲ μνᾶστις, ὁ δ ̓ οἶκτος ἔπαινος·
ἐντάφιον δὲ τοιοῦτον οὔτ ̓ εὐρὼς

οὔθ ̓ ὁ πανδαμάτωρ ἀμαυρώσει χρόνος.
ἀνδρῶν ἀγαθῶν ὅδε σακὺς οἰκέταν εὐδοξίαν
Ἑλλάδος εἵλετο· μαρτυρεῖ δὲ καὶ Λεωνίδας
ὁ Σπάρτας βασιλεύς, ἀρετᾶς μέγαν λελοιπώς
κόσμον ἀέναόν τε κλεῖος.

SIMONIDES CEVS

89

90

91

WHAT

THE SUICIDE'S GRAVE

THAT though no weeping loves thy ashes grace, nor polished marble emulate thy face, what though no sacred earth allow thee room, nor hallowed dirge be muttered o'er thy tomb? yet shall thy grave with rising flowers be drest, and the green turf lie lightly on thy breast: there shall the morn her earliest tears bestow, there the first roses of the year shall blow; while angels with their silver wings o'ershade the ground, now sacred by thy reliques made.

PROTESTATION OF CONSTANCY

A. POPE

NOONE-DAY and midnight shall at once be seene

trees, at one time, shall be both sere and greene;

fire and water shall together lye

in-one-self-sweet-conspiring sympathie;

Summer and Winter shall at one time show
ripe eares of corn and up to th' eares in snow:
seas shall be sandlesse; fields devoid of grasse;
shapelesse the world, as when all Chaos was,
before, my deare Perilla, I will be

false to my vow, or fall away from thee.

AND

A CHRISTIAN HOME

R. HERRICK

ND now in faith our nest we've made,
to naked twigs we've bound it,

for soon we know the leaves will braid

their shining tresses round it.

O, thus each christian home should be
above the earth suspended,

and built upon the heavenly tree
by its sure shade defended.
Truth's faultless belt around it tie,

with love's strong tendrils bind it:
and place it high, where sin's dark eye
can ne'er look up and find it.

W. E. EVANS

92

93

FOR

ARCITE'S WELCOME TO MAY

'OR thee, sweet May, the groves green liveries wear,
if not the first, the fairest of the year:

for thee the Graces lead the dancing hours,
and Nature's ready pencil paints the flowers:
when thy short reign is past, the feverish sun
the sultry tropic fears and moves more slowly on.
So may thy tender blossoms fear no blight,
nor goats with venom'd teeth thy tendrils bite,
as thou shalt guide my wandering feet to find
the fragrant greens I seek my brows to bind.

A

TO LAURELS

FUNERALL stone
or verse I covet none,
but onely crave

of you, that I may have

a sacred laurel springing from my grave:

which being seen

blest with perpetual greene

may grow to be

not so much called a tree

as the eternall monument of me.

94

THE SEA HATH ITS PEARLS

R. HERRICK

HE sea hath its pearls,

THE

the heaven hath its stars;

but my heart, my heart,

my heart hath its love.

Great are the sea and the heaven;
yet greater is my heart

and fairer than pearls and stars
flashes and beams my love.

Thou little youthful maiden,

come unto my great heart;

my heart and the sea and the heaven

are melting away with love.

H. W. LONGFELLOW from HEINE