Hands, that the rod of empire might have sway'd,

Or wak'd to ecstasy the living lyre.

Ου γαρ ανέπτυξεν τήνων εις όμματα μακράς
A Σοφία σελίδας, τα κρόνω ται σκύλα φορούντι
Τήνοις ά Πενία κατέρυξεν ελεύθερον ορμάν,
Τήνων και ψυχάς ήμβλυν' ευάνθεμον ακμάν.

XIII.

Ast oculis nunquàm monimenta Scientia, plena

Annorum exuviis, conspicienda dedit; Res dura, et miseris urgens in rebus egestas,

Mentibus imposuit væ! glaciale gelu!

XIll.

Hått' ihnen Wissenschaft ihr großes Buch entrollt,
In welches jede Zeit den Schaß der Völker zollt ;
Hått' Elend nicht ihr Haupt in tiefen Staub gedrůcket,
Ihr Feuer ausgelöscht und ihr Genie ersticket.

XIII.

gran volume,

Ma lor Sofía non svolse il
Che 'l tempo di sue spoglie ornò e distinse
Tarpò al bell’estro povertà le piume,
E’l corso a l'alme con suo gelo strinse.

XIII.

Grands hommes inconnus, la froide pauvreté
Dans vos âmes glaça le torrent du génie;
Des dépouilles du temps la science enrichie
A vos yeux étonnés ne déroula jamais
Le livre où la nature imprima ses secrets;

Rich with the spoils of time, did ne'er unroll ;

Chill Penury repress’d their noble rage,

And froze the genial current of the soul.