«Ενθάδε τώς α φαγός έσκια φύλλα πετάσδει,
Α ρίζας γάιαθε πεπλεγμένας ύψι δονεύσα,
Γώνατα κεκμικώς το μεσημβρινόν άσυχα κείτο, ,
Νάμαθ' υπέρ ποταμώ, τα πέλας κελάρυσδε, τανυσθείς.
“Illic quà patulo viret ista cacumine fagus,
Tortilis implicitans, altior, orbe pedes, Solibus æstivis, et molli stratus in herbâ,
Spectabat cursum prætereuntis aquæ.
“ Dort an der Buche Fuß, die schon vor Alter nickt,
Die Wurzeln aufwärts trågt und ihre Zweige bůckt,
Streckt' er am Mittag sich verdrossen, unbelauschet ;
Starr sah er in den Bach, der dort vorüber rauschet ;
“Sotto quell' ondeggiante antico faggio,
Che radici ha bizzarre e sì profonde,
Prosteso e lento, al più cocente raggio,
Fiso ascoltava il mormorar de l'onde.
“Quand au sommet des cieux le midi de retour
Dévorait les coteaux de sa brûlante haleine,
Seul, et goûtant le frais à l'ombre d'un vieux chêne,
Couché nonchalamment, les yeux
fixés
sur l'eau, Il aimait à rêver au doux bruit du ruisseau :
“ There, at the foot of yonder nodding beech,
That wreathes its old fantastic roots so high,
His listless length, at noontide, would he stretch,
And pore upon the brook that babbles by.
«« Αλλοκα τηνο κατ' άλσος αλώμενος, ώς τι σεσαρός
Μειδιόων τις έβα, φρένας ηλός, χείλεσι μύσδων
Αλλοκα λυγρών όρων, και επί χθονός όμματα πήξας,
Ως δύσερώς τις άγαν και αμήχανος αμφεπολείτο. .
Sylva ubi fert virides, velut in ludibria, ramos,
Nescio quid meditans, sæpe terebat iter; Tristis, inaccessus, nunc secum solus oberrans
Lymphatus curis, victus amore gravi.
“ Bald schlich er in den Hain, und ichmerzlich lächelt' er ;
Bald murmelt' er vor sich verworren Träume her ;
Bald hing er, bleich, sein Haupt, wie ein Verlass'ner, trůbe,
Genagt von innerm Gram' und hoffnungsloser Liebe.
“ Ora ridente di scherzevol riso
Movea presso quel bosco il passo errante,
Mormorando sue fole, or mesto in viso,
O pien di cure, o disperato amante.
“ Le soir, dans la forêt, loin des routes tracées,
Il égarait ses pas et ses tristes pensées ;
Quelquefois, en quittant ces bois religieux,
Des pleurs mal essuyés mouillaient encor ses yeux.
|