Te tantum illius, vitæve abrumpere filum.
Hæc ubi dicta, fugit Satanas velocior Euro,
Veljaculo a facie Domini terrasque revisit,
Jamque sui fratris primævi in sedibus omnes
Læti una fratres animis, ternæque sorores
Dulcia fæcundis carpebant fercula mensis,
Miscebantque hilares Lenai poc'la liquoris,
Ocyus accurrit cum Jobi ad limina tristis
Nuntius, his implens miserandis questibus auras;
Ah! dum vomeribus subigebant arva coloni,
Juxta, et tardigrada carpebant gramen asellæ,
Ecce feræ gentes subito irrupere Sabæi,
Omnia vastantes late, custodibus ipsis
Occisis, solusque evasi nuncius horum:
Vix fandi finem fecit, quando advolat alter,
Hæc referens: summo ceciderunt fulgura cœlo.
Quæ consumpserunt pecudes, pecudumque magistros;
Solus ego evari, qui sim tibi nuncius horum:
Tertius, hæc illo memorante, accessit, et inquit,
Crede mihi, turmas rigidi eduxere Sabæi
Tres, quibus errantes furtum evasere camelos,
Ablatisque illis pueri cecidere sub ense;
Solus ego evasi, qui sim tibi nuncius horum:
Vix ea fatus erat, quartusque supervenit illi,
Ista addens; dum Jobe tui (vix temperat ille
A lachrymis) nati, et natæ convivia læti
Adibus in fratris majoris nuper habebant,
Extemplo adversi fremebundo turbine venti
Erupere Austro, deserti e finibus orti,
Et semel increbuere horrendo murmure tectis,
Atque everterunt imis a sedibus ædes,
Unde gravi lapsu natorum membra tuorum,
Obruta cuncta jacent miserè tumulata sub illis, Vixque adeo super unus eram, qui hæc tristra ferrem Nuncius! Hoc Genitor casu perculsus acerbo
Surrexit, vestemque suam laceravit (ut illis
Mos patrius) secuitque comam, tristisque petivit
Suppliciter terras, divinum numen adorans,
Et placide tandem has effudit pectore voces.
Nudus ego exivi ex utero genitricis, et illa
Me nudum accipiet reducem; mihi dona Jehova
Cuncta dedit, proprioque eadem nunc jure reposcit;
Esto ergo illius benedictum in secula nomen.
Jobus adhuc nullo temeravit crimine linguam,
Nec contra Dominum se indigua est ore locutus.
Sed non contentus pœnas tentasse per istas,
Egregium virtute virum est Stygis incola diri;
Ergo ubi tecta patent summi Genitoris Olympi,
Jpseque Rex Divum in solio sedet arduus, illuct
Concilium aligerum, qui temperat omnia, cogit, 110
(Namque ibi quis sedeat magnus nisi Conditor orbis?)
Hos inter Satanas, quo non deformius ullum
Aut magis horrendum monstrum Natura creavit,
Irruit infernâ dirarum a sede Sororum,
Audax; et stetit ante Deum; mox Arbiter orbis
Hæc illi; Satana, unde hac irrequietus et effrons
Rursus ades? Contra hic; e mundi finibus adsum,
Quos modo, terrarum emensus loca cuncta, revisi.
Tum Deus; Anne meum vidisti, dicito, Jobum,
Cui pietate parem totus non protulit orbis?
Qui sanctâ, quæ recta, animâ fucoque carente
Integer amplectens, Dominumque Deumque Jehovam Me colit; et pravi vitat contagia Mundi;
Cernis ut antiquæ salvum pietatis honorem
Servat adhuc quamvis hominis rerumque suarum
Perdendi tu suasor eras: hæc dixerat; ille
Arte malâ Stygiisque dolis instructus, inique
Objecit Jobo nova crimina mixta querelis,
Pænasque emeritas, nullo cogente, reposcit.
(Pluto mihi causas memora, quo Numine læso,
Quidve tot infandos te iratum volvere casus,
Mirandum pietate virum tot adire dolores
Impulit? An tantas Satanæ mens ardet in iras?
Non erat in Jobo species scelerisve dolive,
Sed scelus omne tuum, Satana! nullum ille nec ausus
Nec voluit patrare nefas, non excidit ore
Fraus ulla, aut ulli voluit succumbere culpæ,)
O Deus Omnipotens, inquit, te pectore ficto
Job colit, et nudis veneratur numina verbis,
Dulce sonans linguâ, dum mens meditatur iniquum.
Is se ipsum, non te, tua munera, non tua facta
Diligit, ille dolos versans, tua præmia temnit;
Ardua, quem tantis super æthera laudibus effers;
Corpus ei solidum, tu membraque plena dedisti
Succi, et fulgentes æquantia lumina stellas;
Si mihi fas esset morbis affligere carnem,
Carnem, quam extollit supra omnia dona Jehovæ
Extemplo cernes quæ sit patientia Jobi,
Mirum erit in faciem nisi te tuus integer ille
Incessat probris dictisque accendat amaris ;
Subjicit omnipotens blateranti hæc ore maligno
Talibus; insontem flammâ flagroque probandum
Ecce remitto tibi, vitæ tamen illius uni
Parce memor; Satanas auditis latior istis
Ocyus a Domino se proripit, atque latenter
Invadens Jobum tetro ferit ulcere corpus;
Dia lues hominis pertentat viscera sancti
Interiora acri penitus suffusa veneno,
Atque etiam a summo percurrens vertice ad imos
Plantarum articulos squallentia membra pererrat: 160
Continuo huic alius color est et marcida vultum
Deformat facies, horrendo in corpore crustæ
Concrescunt subitæ, scabies turpissima mirè
Commaculat totum (visu miserabile) corpus.
Hinc jacet in terrâ secum sua fata revolvens
Aspera, et invictos animos in corpore versat
Languenti, nec eum constans fiducia liquit,
Quamvis (Heu!) testà est abradere membra coactus,
Membra modis miris fluido deformia tabo:
Hæc tulit egregius Jobus, virtute secundus
Nullis Heroum, quos aurea sæcla tulerunt:
"Vir bonus et fortis rebus non deficit arctis,
Sed constans similisque sui, verèque quadratus,
Neve a proposito varians magis ille movetur
Quàm vel dura siles solet, aut Marpesia cautes;"
Quamvis assiduis tundatur flatibus Heros
Fortunæ adversis, licèt hinc furit Eurus, et illinc
Auster, et instabiles exuscitat Africus undas,
Stant tamen immoti scopuli; licet horrida sternant
Ilice de nigra vernantes flamina frondes,
Stat tamen ipsa hærens radici immobilis arbor:
Funditur haud aliter Jobus fortissimus Heros
Flatibus adversis, tamen imperterritus ille,
Stat fultus bonitate Dei, cunctosque dolores
Exsuperat virtute suâ, firmataque mens est
Contra omnes casos, contra omnia spicula Ditis." &c. 186
O let me liue for true loue, yet let me liue no longer,
Then that my life may make my loue the stronger.
O let me dye for true loue [and faithfull passion show] Let not hope or old time come to end my woe.
Tenor. Songs of 3. 4. 5. and 6 parts, by Thomas Tomkins: Orga nist of bis Maiesties Chaffell Royall in Ordinary. London: Printed for Matthew Lownes, John Browne, and Thomas Snodbam. Cum priuilegio. 4to. n. d. Dedicated to the Earl of Pembroke, contains twenty-eight pieces, and has a few lines prefixed to my brother the avthor" by John T.
O, yes! has any found a lad,
With purple wings faire painted;
In naked beauty clad
With bowe and arrowes tainted:
Here, alas! close he lyeth,
Take him quicke before he flyeth.
iiij. (First part.)
Weepe no more thou sorry boy,
Loue's pleas'd and anger'd with a toy
Loue a thousand passions brings,
Laughs and weepes, and sighs, and
If she smiles, he dancing goes,
And thinkes not on his future woes;
If she chide, with angry eye
Sits downe and sighs, aye me, I dyel
|