"IV. To SPAIN,

On her present arduous struggle.

"O generous Nation, to whose noble boast,
Illustrious Spain, the Providence of Heaven
A radiant sky of vivid power hath given,
A land of flowers, of fruits profuse; an host
Of ardent spirits: when deprest the most,
By great enthusiastic impulse driven

To deeds of highest daring! May no leaven, (If Wisdom, Justice fail thee, thou art lost!) No treachery, no cruelty disgrace

Thy dawn of Freedom, if a dawn it be!

O think of thy Cervantes! think that now

No palm invites thee of false chivalry;

But one his high-soul'd breast would hail with ardent vow!"

C. L. July 6, 1808

"V. SONNET.

To the Sea. By the Sea Side, Sept. 29, 1808.

“Βη δ' ακέων παρα θινα πολυφλοίσβοιο θαλασσης.

HOM. IL. I. 33.

"Thou awful Sea! upon this shingly beach
Of Aldborough I pace! My gazing eye
Thy world of waters lost in the dim sky
Admiring, and thy echoing waves; that teach
In voice of thunder more than tongue can preach,
The knell of ages past and passing by;

And claim their ancient empire of the dry
And solid earth, each animating each.

Of

Of towns long sunk, o'er which thy wild waves roar, Of sea to land, of land to ocean turn'd,

I muse: and mourn that who could amplest pour
Homeric tones on thy resounding shore,

PORSON, is dead!-That sea of Grecian lore
Unbounded, in the abyss of fate inurn'd!"

N° XLIX.

Greek Ode on Eton. By Mr. Capel Lofft.

ΕΤΩΝΗ

ΦΙΛΤΑΤΗ.

ΕΤΩΝΑ, χαίροις. Καλα Ταμησίαις
Κλινθείς επ' όχθαις Τινδεσορης Βλέπεις
Ορειβαρη νεφεσσιν Αλκην
Ενθρονον ἡ θυγαίρεσσ' Άρηος

Μεταπρεπει. Τροπαι ότι Γαλλικών
Ηρει φελαγίων κλεινα, Βρεταννικός
Ήρωας ως ξείνισσε, λαμπρῃ
Τερπόμενος ΕΔΟΑΡΛΟΣ Αυλη.

Σεμνονίε λέξας φυλον ὁμηλικῶν
Σημει' έδωκε πιστό, ένα μνημονες
Χήρα ς αμυνοινί, Ορφανοισίε,
Καλλέι παρθενικῳν, Αρωγοί.

Διαυσίε Θεσμον πασιν ὑπερίερον
Βίης φέροιεν. Σας χαρίας Πολε
Ούπω βροΐοις εδειξεν, Ανδρε
Εξ αφανές, Χρόνος αιπυψηλης

Σιγγδ' αριστον λεπίοποδες Τόκον
Επλασσον Ωραι. Δόξαν απειρίζον

ΕΡΡΙΚΕ, 7οι ης μειον είχε
Αζικορης Γ'ενείωρ απ' αιης.

C. L.

Ταύτης

ανθεί Μαρλβύριαι σκιαν

Ταύτης γαρ
Ποιεσι Νικαι.

Σοιδ' επ' αένναον

Αίξεσι φεγίος ορμαίνεσαι

Τοσσ' Ελεων Γενεαι και Ανδρων.

Σοι γειτονών εκ εριν επίφθονος
ΕΤΩΝΑ πυργών Κόμπος" αρείονι
Ειρηνικοί στεφασι Κίσσοι,
Μεσοφίλη, σεο Τερπνον Αλσος.
Ναπαισι πλανων σαισιν αμηκάνει
Θύμος πνεει γαρ ποικιλος Ηδονη
Λωίείε, * Λειμώνων]ε· πυκνοι
Και Νεαρών ανα πανί Αθύρμοι.
Ναπαισι λαυίαις ΠΙΕΡΙΔΩΝ ποθον
Εθρεψε ΓΡΑΙΟΣ· Πινδαρι κον Σθένος,
Βασινίε, και θείον Φρονημα
Λειότεραις χαριεσσι μίζας

Ου σοι μαίην γαρ αιεν ΟΜΗΡΙΚΑΙ
Φθεγίεσι Χορδαι. Μεσα ΣΟΦΟΚΛΕΟΣ
Σεμνη. Θεοιστ ̓ ὁμοιον ομφην

Κείνο στομ' ασπείον ΑΙΣΧΙΘΕΙΟΝ.
Ουδ'αν ματαίως εασι ενθαρε

ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥC βροντημα μελισταγής
Οι κωφον εισεπιπίεν εασ

Ἡδιλατε ΚΙΚΕΡΩΝΟΣ Αυδη.

Οι Μανίσανος Κύκνος δει Μελος
Κένας προς Αύρας. Ου Μελεται ποσαν
ΒΕΡΝΑΡΔΕ, σειο· στωμυλογίε

Ταις χαρισινή επιμικίον όμμα.

Ο FOSTEΡΕΙΟΥ Σληθεος, εμπλεον
ΡΩΜΑΪΚΩΝ ΓΡΑΙΩΝ ε Μαθυμαίων
Κλείνον Νοημ' αφ' ε φανεν α

8

ΠΟΡΣΟΝΙΚΟΝ ανελειλεν Αστρον.

NYMPHO ALBE.

Σε ενδι

Σε ενδ' αρ' ωριο ΚΑΜΔΕΝΙΟΝ Σελάς.
Σε ενδ' αρ' αυτος FOXIOC. Ούνομα
Ήδιστον αγλααισίε ΜΟΥΣΑΙΣ
Σωσι πολείτε μάλιστ' ΑΘΗΝΗ.
XATAMOC ήμων εδε συνενδεής
ΕΤΩΝΑ ΔΑΦΝΩΝ. Μαρτυρες Αιείοι
Μινδήνιοι Τροπαιαΐ' αυτής

Λαμπρα Ναῳ προϊθενα ΓΡΑΝTHC.
Μαρίνς ΙΒΗΡΩΝ και ΛΥΣΙΤΑΝΙΗC
Εγερθείς. Ελπίς και Κλεος ΑΓΓΛΙΚΟΝ
Ως προσθεν εξεγαμψε, ΤΑΓΟΥ
Παρ λιπαρή νέον αφθεν ακλη

ΓΑΛΛΩΝ τραπενίων. Τοι' απο ΠΑΛΛΑΔΟΣ
Παρεστι Δωρα· τῶν πολεμοκλόνῳ

Χρεος Θυελλη· τῶν γεγυθεῖν

Προς σκιερή θέμις αυτ' ΕΛΑΙΗ.

Ου μυστικών σοι Υιες απείρεεις,
ΕΤΩΝΑ, φθοίγων. Αρμονίων Λύρης,
Αστρωνίς Τάξεως, Νομῶνε

Κοσμον εν οις συνεχει Μαθησις.

ΕΤΩΝΑ χαίρας-Αίεν ελεύθερον
Τρέφοις φρόνημα. σαις κορυφαίς αει
Εφιζάνοι Χαρις και Αιδώς,

Και ΠΑΤΡΙΔΟΣ Ερος, ηδε ΒΩΜΩΝ.

Κ. Λ.

Ελωνιαλης.

Τρόστυνης εποιεί.

Μαιμακλυρίωνος πενία
και δεκαίῳ.

15 S. 1808.

No.

N° L.

What is light reading;-Poetry, a gift.

I publish the following letter, as I received it. I think I can guess at the handwriting; and if my conjecture is right, I must entreat the author to throw away some part of the diffidence expressed in the latter part of the paper.

Poeta nascitur non fit.

TO THE RUMINATOR.

MR. RUMINATOR,

I am one of those who prefer rambling effusions, and the natural association of ideas, to formal essays.. To you, therefore, who certainly cannot be blamed for a narrow taste, and seem to love every species of intellectual effort; who do not judge by rule, nor repeat hacknied phrases of mechanical criticism as substitutes for feeling and thought, I trust I may address a frank and unstudied letter with the certainty of a candid reception.

Allow me then to say, that among those books which are called light reading, it is the fashion to class many of those productions, which ought to stand in a high rank, both in point of genius and usefulness. They who have climbed up to the chair of criticism, by toil, and an unwearied attention to those departments in literature, which are attainable rather by patient drudgery than by the partial endowments of Nature, will of course use every exertion and artifice to encourage this erroneous fashion. The ignorant great, as well as vulgar, are fond of admiring what they do not under

stand;