Die Lehre vom freien Willen und seinem Verhältnis zur Gnade: in ihrer geschichtlichen EntwicklungDörffling und Franke, 1863 - Всего страниц: 470 |
Другие издания - Просмотреть все
Часто встречающиеся слова и выражения
actus agendi allerdings allgemeinen alſo Augustin beiden Bekehrung Bekenntniß bestimmt Bewußtsein bloß bonum Bösen Christo Denken deſſen deßhalb deum deus dieſe dieß Dogmatik eignen enim Erbsünde Erkenntniß erst ethische etiam Evangelium Flacius Frage freien Willen Freiheit Gebiet Gedanken Gegensaß Geist geistlichen Geschichte Gesez gewiß Glauben Gnade Gnadenwirkung göttlichen Gränzen gratia Grund Guten heil heiligen heißt Herz hominis inneren Intereſſe Irrthum iſt Kirche kirchlichen kommt Konkordienformel konnte Kraft laſſen läßt Lebens Lehre lichen Luther lutherischen Macht Melanchthon Menſchen menschlichen Möglichkeit muß müſſen natürlichen Menschen neuen Nothwendigkeit Pelagianismus persönlichen potest Prädestination Prozeß quae quod Saß schen schließt Schrift ſei ſein ſeiner ſelbſt Semipelagianismus ſich ſie Sigung Sinn sittlichen soll ſondern Strigel Sünde sündigen Supranaturalismus Synergismus Thatsache Theil Theologie thun velle Verhalten Verhältniß Vermögen vocatio voluntas Vorausseßung Wahrheit weiß Werk Wesen Willen Gottes Wirken Wirklichkeit Wirksamkeit Wirkung wiſſen Wollen Wort Zeugniß zwiſchen
Популярные отрывки
Стр. 132 - SBegriff oon ißrabeftination , roie i^n 6al»in auffieüt roenn er fagt: praedestinationem vocamus aeternum dei decretum, quo apud se constitutum habuit, quid de unoquoque homine fieri vellet. Non enim pari conditione creantur omnes : sed aliis vita aeterna, aliis damnatio aeterna praeordinatur.
Стр. 97 - Hanc dispositionem seu praeparationem justificatio ipsa consequitur ; quae non est sola peccatorum remissio, sed et sanctificatio et renovatio interioris hominis per voluntariam susceptionem gratiae et donorum; unde homo ex injusto fit justus, et ex inimico amicus, ut sit haeres secundum spem vitae aeternae.
Стр. 65 - Hoc etiam salubriter profitemur et credimus, quod in omni opere bono non nos incipimus et postea per Dei misericordiam adjuvamur, sed ipse nobis nullis praecedentibus bonis meritis et fidem et amorem sui prius inspirat, ut et baptismi sacramenta fideliter requiramus et post baptismum cum ipsius adjutorio ea, quae sibi sunt placita, implere possimus.
Стр. 65 - Aliquos vero ad malum divina potestate praedestinatos esse, non solum non credimus, sed etiam si sunt qui tantum malum credere velint, cum omni detestatione illis anathema dicimus.
Стр. 96 - Si quis dixerit, liberum hominis arbitrium a Deo motum et excitatum nihil cooperari assentiendo Deo excitanti atque vocanti, quo ad obtinendam justificationis gratiam se disponat ac praeparet, neque posse dissentire, si velit, sed velute inanime quoddam nihil omnino agere, mereque passive se habere; anathema sit.
Стр. 104 - Causa erroris est, quod subiectum gratiae dant solam animam, eiusque nobiliorem partem; deinde, quod carnem et spiritum distinguunt metaphysice, tanquam duas substantias, <:um totus homo sit spiritus et caro, tantum spiritus, quantum diligit legem Dei, tantum caro, quantum odit legem Dei.
Стр. 64 - Si quis per naturae vigorem bonum aliquid, quod ad salutem pertinet vitae aeternae, cogitare ut expedit aut eligere, sive salutari, id est evangelicae praedicationi consentire posse confirmat absque illuminatione et inspiratione Spiritus Sancti, qui dat omnibus suavitatem in consentiendo et credendo veritati : haeretico fallitur Spiritu...
Стр. 97 - Jesu : et dum peccatores se esse intelligentes, a divinae justitiae timore, quo utiliter concutiuntur, ad considerandam Dei misericordiam se convertendo in spem eriguntur, fidentes Deum sibi propter Christum propitium fore ; illumque, tarnquam omnis justitiae fontem, diligere incipiunt ; ac propterea moventur adversus peccata per odium aliquod, et detestationem...
Стр. 126 - Voluntas vero incarnata seu in opus externum effusa recte potest dici cooperari et activitatem habere, sicut gladius in suo motu prorsus nihil agit, mere autem patitur; at in vulnere facto cooperatus est per motum suum secanti per ipsum. Quare sicut gladius ad sui motum nihil cooperatur, ita nec voluntas ad suum velle, qui est divini verbi motus, mera passio voluntatis, quae tum cooperatur ad opus manuum orando, ambulando, laborando etc.
Стр. 74 - Et ideo quod homo convertatur ad Deum, hoc non potest esse nisi Deo ipsum convertente. Hoc autem est praeparare se ad gratiam, quasi ad Deum converti: sicut ille qui habet oculum aversum a lumine solis, per hoc se praeparat ad recipiendum lumen solis, quod oculos suos convertit versus solem.