Deo nominaverunt s. Et David : « Quis sum ego in A Θεοῦ ἑαυτοὺς 83 ὠνόμαζον (5). Καὶ ὁ Λαβίδ· Τίς εἰ. conspectu tuo, Domini, quia glorificasti me hucusque ? Et Moses, mansuetissimus snper omnes homines » 83, dicit ad Deum : « Gracili voce. et tarda lingua sum ego » 87. Submisse itaque sentite et ipsi, ut exallemini. Qui enim se humiliat, exaltabitur: et qui se exaltat, humiliabitur 89.

B

XV. Salutant vos Ephesii de Smyrna, unde hæc scribo vobis, qui præsentes adsunt in Dei gloriam uti et vos, qui me una cum Polycarpo recreastis in C ὑμεῖς, οι κατὰ πάντα με ἀνεπαύσατε (15), ἅμα Πο ἴσον 84 Gen. XVII, 27; Job. xxx, 19. 85 I Paral. xvi, 16. 86 Num. XII, 3,

ms. πρεσβυτερίου.

D

λυκάρπῳ· καὶ αἱ λοιπαὶ δὲ Ἐκκλησίαι ἐν τιμῇ (16) A omnibus. Cæteræ etiam Ecclesia, in honore Jesu

ΤΡΑΛΛΗΣΙΟΥΣ.

Ἰγνάτιος, ὁ καὶ Θεοφόρος, τῇ ἠγαπημένη παρὰ
Θεοῦ Πατρὸς, καὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία
ἀφίᾳ, τῇ οὔσῃ ἐν Τράλλεσιν ἐκλεκτῇ καὶ ἀξιο
θέῳ, εἰρηνευούσῃ ἐν σαρκὶ καὶ πνεύματι Ἰη
σοῦ Χριστοῦ τῆς ἐλπίδος ἡμῶν, ἐν πάθει τῷ Β
διὰ σταυροῦ καὶ θανάτου, καὶ ἀναστάσει ἤν
καὶ ἀσπάζομαι ἐν τῷ πληρώματι, ἐν ἀποστο
λικῷ χαρακτῆρι (18), καὶ εὔχομαι πλεῖσται χαί.

facitis, ut sine episcopo nihil agatis. Sed et presby· Α ἐστιν, ὅσοπερ ποιεῖτε, ἄνευ τοῦ ἐπισκόπου μηδὲν

terio subjecti estote, ut apostolis Jesu Christi, spei nostra ; in quo viventes, in ipso inveniemur. Oportet autem et diaconos ministrosque mysterio. rum Jesu Christi omni modo placere; non enim ciborum et potuum ministri sunt, sed Ecclesiæ Dei ministri. Oportet igitur ut sibi caveant a criminibus, tanquam ab igne urente. Ipsi itaque tales sint,

III. At vos reveremini illos, tanquam Christum Jesum, cujus vicarii sunt; ut et episcopus typus Dei Patris omnium est; presbyteri vero, sicut consessus Dei, et conjunctio apostolorum Christi. Sine his Ecclesia electa non est, non sanctorum congregatio, non sanctorum collectio. Persuasum autem habeo, et vos eo animo affectos esse. Exemplar enim charitatis vestræ accepi, et meum habeo, in episcopo vestro; cujus ipse habitus magna disciplina est, mansuetudo autem ipsius potentia; quem et impios revereri existimo. Quia diligo vos, parco contentius vobis scribere, ne aliquibus videar esse asper, aut insufficiens. Vinctus sum quidem propter Christum, sed necdum Christo dignus sum: si vero consummer, fortassis dignus fuero. Non ut apostolus præcipio.

πράττειν ὑμᾶς. Ἀλλ ̓ ὑποτάσσεσθε 94 (24) καὶ τῷ πρεσβυτερίῳ, ὡς ἀποστόλοις Ἰησοῦ Χριστοῦ τῆς ἐλπίδος ἡμῶν, ἐν ᾧ διάγοντες, ἐν αὐτῷ εὑρεθησόμεθα. Δεῖ δὲ καὶ διακόνους ὄντας μυστηρίων Χριστοῦ Ἰησοῦ, κατὰ πάντα τρόπον ἀρέσκειν (25)· οὐ γὰρ βρωτῶν καὶ ποτῶν (26) εἰσι διάκονοι, ἀλλ ̓ Εκκλησίας Θεοῦ ὑπηρέται. Δέον οὖν αὐτῶν 98 τὰ ἐγκλήματα φυλάττεσθας, ὡς πῦρ φλέγον (27)· αὐτοὶ μὲν οὖν ἔστωσαν τοιοῦτοι (28),

ΙΙΙ. Ὑμεῖς δὲ ἐντρέπεσθε αὐτοὺς ὡς Χριστὸν Ἰησ σοῦν, οὗ φυλακές εἰσι τοῦ τόπου· ὡς καὶ ὁ ἐπίσκοπος, τοῦ Πατρὸς τῶν ὅλων τύπος ὑπάρχει· οἱ δὲ πρεσβύ τεροι, ὡς συνέδριον Θεοῦ, καὶ σύνδεσμος ἀποστόλων Χριστοῦ. Χωρὶς τούτων Ἐκκλησία ἐκλεκτὴ οὐκ ἔστιν (29), οὐ συνάθροισμα ἁγίων 98, οὐ συναγωγή B ὁσίων. Πέπεισμαι δὲ καὶ ὑμᾶς οὕτω διακεῖσθαι. Τὸ γὰρ ἐξεμπλάριον τῆς ἀγάπης (30) 97 ἔλαβον, καὶ ἔχω μετ ̓ ἐμαυτοῦ, ἐν τῷ ἐπισκόπῳ ὑμῶν οὗ αὐτὸ τὸ και τάστημα μεγάλη μαθητεία, ἡ δὲ πραότης αὐτοῦ δύο ναμις (31) ὃν 98 λογίζομαι (32) καὶ τοὺς ἀθέους ἐνα τρέπεσθαι. ̓Αγαπῶν ὑμᾶς, φείδομαι συντονώτερον ἐπιστεῖλαι, ἵνα μὴ δόξω τισὶν εἶναι προσάντης, ἢ ἐπιδεής. Δέδεμαι μὲν διὰ Χριστὸν, ἀλλ' οὐδέπω Χρι στοῦ ἄξιός εἰμι· ἐὰν δὲ τελειωθῶ, τάχα γενήσομαι. Οὐχ ὡς ἀπόστολος διατάσσομαι.

94 al. ὑποτάσσεσθαι. 95 al. αὐτούς. 96 al. ἅγιον. inscr. ὑμῶν. 98 al. ἢν. (24) Ὑποτάσσεσθε. Ita ex Moreliana editione reposuimus, cum aliæ habeant, ὑποτάσσεσθαι. Νοbiscum consentit uterque vetus Latinus interpres. Antiochus tamen homil. 124, priori modo legisse videtur, ita locum istum recitans : 'Αναγκαῖόν ἐστιν ὑποτάσσεσθαι καὶ τῷ πρεσβυτερία, ὡς ἀποστόλοις Ἰησοῦ Χριστοῦ τῆς ἐλπίδος ἡμῶν. UssER.

(25) Δεῖ δὲ καὶ τοὺς διακόνους ὄντας μυστη ρίων Χριστοῦ Ἰησοῦ, κατά πάντα τρόπον ἀρέ σκειν. Anglican. similiter: « Oportet autem et dia conos, ministros exsistentes mysteriorum Jesu Christi, secundum omnem modum omnibus placere ; » eodem plane modo quo apud Antiochum, in loco citato, legitur : κατὰ πάντα τρόπον πᾶσιν ἀρέσκειν, cum vetus vulgatus interpres, ac si διακόνοις in dativo casu legisset, locum ita reddiderit : « Oportet ergo et diaconis, qui sunt in ministerium (vel aministri, » ut habet ms. Magdalanensis) Jesu Christi, omni (vel, « in omni, » ut habent duo Oxonienses mss.) modo placere.» ID.

D

(26) Βρωνῶν καὶ ποτῶν. Antiochus : βρωμάτων D καὶ πομάτων. ID.

(27) Δέον οὖν αὐτῶν τὰ ἐγκλήματα φυλάττε σθαι, ὡς πῦρ φλέγον. Ita codex Augustanus, et vetus vulgatus interpres, qui sic vertit : « Oportet ergo præcepta eorum observare, sicut ignem ardentem. » At codex Nydpruccianus pro αὐτῶν, rectius habet αὐτούς : cujus sententiam Joannes Brunerus Latine ita expressit : « Quos quidem tales esse oportet, quia reprehensione sibi tanquam incendio caveant.» Ab Hntiocho vero locum hunc in modum productum invenimus : Δέον οὖν ἐστιν αὐτοὺς φυ λάσσεσθαι τὰ ἐγκλήματα ὡς πρ; quomodo et nosirum Ignatii interpretem legisse apparet, cum reddidit: « Opportunum igitur, vos observare accusationes, ut ignem ; » ubi glossator : « Observare accusationes, » interpretatur, « observare se ab ac cusationibus, ut ab igne. » Vide Prolegomen. cap.

18. ID.

(28) Αὐτοὶ μὲν οὖν ἔστωταν τοιοῦτοι, usque ad ἀποστόλων Χριστοῦ. Pro his, Antiochus tantum ha

bet: Ομοίως πάντες ἐντρεπέσθωσαν τοὺς διακόνους ὡς Ἰησοῦν Χριστὸν, καὶ τὸν ἐπίσκοπον ὡς τὸν Ηατέρα· τοὺς δὲ πρεσβυτέρους ὡς συνέδριον Θεοῦ, καὶ ὡς δεσμὸν ἀποστόλων ; et noster Ignatii interpres, eodem fere modo: nisi quod verborum aliquot adjectione locus videatur vitiatus; « Similiter et om

nes revereantur diaconos ut mandatum Jesu Christi; et episcopum, ut Jesum Christum (exsistentem Filium Patris); presbyteros autem, ut concilium Dei et conjunctionem (vel, ut liber Cantabrigiensis habet communionem) apostolorum; » quod ipsum de diaconis idem etiam in Epistola ad Smyrnæos ita repetit: « Diaconos autem reveremini ut Dei mandatum : » Vid. infra, et in Epist. ad Smyrn. et Prolegomen. cap. 18 et cap. 10. ID.

(29) Χωρὶς τούτων Εκκλησία ἔκλεκτὴ οὐ ἔστιν. Antiochus: Χωρὶς τούτων Ἐκκλησία οὐ και λεῖται, et noster Ignatii interpres : « Sine his Ecclesia non vocatur, » omissis sequentibus illis: ὁ συνάθροισμα ἀγών (sic enim legit Nydpruccianus codex, non ἅγι, ut Augustanus), οὐ συναγωγὴ

ὁσίων. ID.

(30) Εξεμπλάριον τῆς ἀγάπης. Hoc vocabulo, a Latinis accepto, usus est Ignatius supra, in Εpistola ad Ephesios; ut et infra quoque, in Epistola ad Smyrnæos. Ex utroque vero interprete legendum hic apparet: τῆς ἀγάπης ὑμῶν. ID.

(31) Οὗ αὐτὸ τὸ κατάστημα μεγάλη μαθητεία, ἡ δὲ πραότης αὐτοῦ δύναμις. Jo. Damascenus Parallel, lib. III, cap. 30, ex Ignatio citat isla: Juvenis mansuetus multa suffert. Canities senum clementia : vita autem eorum cognitio vera ; » quæ in nostris Ignationis non invenimus: nisi fortassis in hoc Trallianorum episcopi encomio aliquod illorum animadverti possit vestigium, cui addendus et locus iste, Sapientiæ iv, 8, 9 : Πολιὰ δέ ἐστι φρό νησις ἀνθρώποις, καὶ ἡλικία γήρως βίος ἀκηλίδωτος. « Canities autem est prudentia hominibus et ætas senectutis, vita immaculata. » ID.

(32) Ην λογίζομαι. Græcus codex Nydpruccianus öv legit, et Latinus Baliolensis, «< quem. » ID.

IV. Αλλ' ἐμαυτὸν μετρῶ, ἵνα μὴ ἐν καυχήσει ἀπό- Α λωμαι. Καλὸν δὲ τὸ ἐν Κυρίῳ καυχάσθαι. Κἂν ἐῤῥω μένος ὦ (33) τὰ κατὰ Θεὸν, πλεῖόν με δεῖ φοβεῖσθαι, καὶ μὴ προσέχειν τοῖς εἰκῆ φυσιοῦσί με οἱ γάρ με ἐπαινοῦντες, μαστιγοῦσιν. ' 'Αλλ' οὐκ οἶδα εἰ αξιός εἰμι (34)· ὁ γὰρ ζῆλος τοῦ ἐχθροῦ πολλοῖς μὲν οὐ φαίνεται, ἐμὲ δὲ πολεμεῖ (35). Χρήζω οὖν πραότητος (36), ἐν ᾗ καταλύεται ὁ ἄρχων τοῦ αἰῶνος τούτου ὁ διάβολος.

1

B

IV. Sed meipsum metior, ne gloriando peream. Porro in Domino gloriari, bonum est 99. Quanquam in iis quæ Dei sunt corroboratus sim, attamen plus inihi timendum est, nec animus illis intendendus qui frustra me inflant; qui enim me laudant,flagel lant.Nam diligo quidem pati: at nescio an dignus sim; zelus quippe inimici multis non apparet; me autem oppugnat. Opus itaque mihi mansuetudine, qua destruitur princeps sæculi hujus diabolus.

V. Μὴ γὰρ οὐκ ἐβουλόμην 3 ὑμῖν μυστικώτερα γρά- V. Nunquid non poteram magis mystica vobis ψαι (37) ; ἀλλὰ φοβοῦμαι, μὴ νηπίοις οὔσιν ὑμῖν scribere? at ne parvulis vobis damnum inferam βλάβην παραθῶμαι· καὶ σύγγνωτέ μοι· μὴ, οὐ δυνη metuo; et mihi ignoscite; ne vim illorum capere θέντες χωρῆσαι τὴν ἐνέργειαν, στραγγαλωθῆτε. Καὶ non valentes, strangulemini. Etenim ego non quia γὰρ ἐγὼ οὐ καθ ̓ ὅτι δέδεμαι, καὶ δύναμαι νοεῖν τὰ vinctus sum,et coelestia intelligere possum, angeἐπουράνια (38), καὶ τὰς ἀγγελικὰς τάξεις, καὶ τὰς licos ordines, et archangelorum et militiarum disτῶν ἀγγέλων 4 (39) καὶ στρατειῶν ἐξαλλαγὰς, δυνά η crimina, virtutum dominationumque differentias, μεών τε καὶ κυριοτήτων διαφοράς, θρόνων τε καὶ thronorum potestatumque distantias, sæculorum ἐξουσιῶν παραλλαγάς, αἰώνων τε μεγαλότητας (40), magnitudines, cherubinorum et seraphinorum ex99 I Cor. 1, 31 ; Maximus, Loc. comm. serm. 43 ; Damascenus, Parall. 1, 35. 4 Præpon. ἀγαπῶ μὲν γὰρ τὸ παθεῖν. 2 Damascenus, Parall. 111, 30 ή Antonius, Melissa I, 84. 3 f. ἐδύναμην. 4 ms. ἀρχαγγέλων, (33) Κἂν ἐῤῥωμένος ώ. Citatur hic locus, non quidem intelligere calestia. Anglican. : « Neforquidem in Melissæ lib. n (ut hic adnotavit More- te,non potentes capere,strangalemini. Etenim ego, lius), sed in Maximi Locis communibus, serm. 43, non secundum quodcunque ligatus sum (οὐ καθ' et Jo. Damasceni Parallelis, lib. rr, cap. 35, licet ὁτιοῦν δέδεμαι), sed potens scire cœlestia » Guil. negatio u (quæ non solum in Græco Augustano Morelius: « Ne qui efficaciam hanc continere non et Nydprucciano, sed etiam in utroque vetere La- potestis, strangulemini; nam et ego non quemadmotino interprete exstat ante verbum προσέχειν posita dum vinctus sum, ita cœlestia intelligere possum ; » non reperiatur Ita enim apud Maximum Græca se eodemque fere modo, Hieron.Vairlenius : « Ne vim habent : Καν ἐῤῥωμένος ὦ τὰ κατὰ Θεόν, πλέον με mysteriorum minime capientes strangulemini.Eteδεῖ φοβεῖσθαι, καὶ προσέχειν τοῖς εἰκῆ φυσιοῦσί με nim et ego, non quatenus vinctus sum, etiam coἐπαινοῦντες γάρ με, μαστιγούσι. « Cum in rebus lestia intelligere possim, » ac si Ignatius « ex indivinis firmus ac robustus fuero, tum vehementius nata sibi humilitate dixisset, se nou perinde ac timeam oportet, ab iisque caveam, qui me incas- vinciri potuit, etiam posse intelligere cœlestia : sum inflant. Qui enim me laudant, flagris me affi- quemadmodum apostoli videlicet, quibus utrumque ciunt. . UsSSER. contigit; ut et ipsi a tyrannis vincirentur,et a Deo coelestia intelligerent.illud enim καὶ δύναμαι significat etiam possum, ita possum. Qui sensus est facillimus, maximeque obvius, et modestia sanctissimi martyris longe convenientissimus. Alioqui non reperitur, quo illa negationis particula οὐ referatur. » Hae, in Apologiae pro scriptis Ignatii cap.2. Petrus Halloizius. Ib.

(34) 'Αλλ' οὐκ οἶδα εἰ ἄξιός εἰμι. Sententia, a qua adversative ista pendet, hodie desideratur in Græco, sed suppleri potest ex utroque vetere Latino interprete. Si enim in vulgato invenitur : « Eligo enim pali ; » vel, ut in ms. Magdalenensi legitur : « Eligo quidem pati, » in altero vero : « Diligo enim quidem pati. » ID.

(35) Ἐμὲ δὲ πολεμεί. Ita codex uterque Græcus, Augustanus et Nydpruccianus. Sed Guil. Morelius, vel ἐμὲ δὲ πολεμοί, vel ἐμοὶ δὲ πολεμεῖ, legendum

censet. Ib.

C

(36) Χρήζω οὖν πραότητος. Huic sententia in Damasceno impresso subduntur aliæ quasi Ignatii quoque. Evagrii tamen sunt : ut didici ex præstantissimis membranis collegii Claromontani, quæ sic habent: Εὐαγρίου. Νέος πραύς, πολλὰ ὑποφέρει. D Τοῦ αὐτοῦ. Πολιὰ γερόντων πραότης" ζωὴ δὲ αὐτῶν γνῶσις ἀληθής. Τοῦ αὐτοῦ. Οὐδεμία τῶν ἀρετῶν οὕτως πέφυκε τίκτειν τὴν σοφίαν, ὡς πραότης. Cor.

Ibidem. Χρήζω οὖν πραότητος, ἐν ᾗ καταλύε ται ὁ ἄρχων τοῦ αἰῶνος τούτου ὁ διάβολος. Citatur hæc sententia a Joanne Damasceno,in Parallel. lib. xxx et Antonio monacho, in Meliss. lib. m, serm. 84. ubi pro πραότητος, legitur πραύτητος : et diaboli quoque nomen habetur additum, quod a nostro abest interprete. UssER.

(37) Μὴ γὰρ οὐκ ἐβουλόμην ὑμῖν μυστικώτερα γράψαι. Vet. vulgat. : « Nunquid non poteram vobis secretiora scribere ? » Anglican. : « Nonne possum vobis supercalestia scribere ? » ID.

(38) Μή, οὐ δυνηθέντες χωρῆσαι τὴν ἐνέρ γειαν, στραγγαλωθῆτε. Καὶ γὰρ ἐγὼ οὐ, καθ' ὅτι δέδεμαι, καὶ δύναμαι νοεῖν τὰ ἐπουράνια. Vet. vulgat. : « Quia non valetis ferre onera vinculorum; quemadmodum ego vinctus sum. Et possum

(39) Καὶ τὰς ἀγγελικὰς τάξεις, καὶ τὰς τῶν ἁγ γέλων, etc. Quia præcesserat ἀγγελικάς, et « archangelorum »,Latinus codex habebat, pro τῶν ἀγ γέλων (quod et in Augustano et in Nydprucciano codice legitur), Guil. Morelius τῶν ἀρχαγγέλων substituit. Porro de ordinum angelicorum numero et nominibus, meminit pseudo-Dionysius in Hierarchiæ cælestis capite 6 et 7, atque Ecclesiasticæ capite 1, de regno vero Domini, potentia et incomparabilitate (quorum in fine hujus periodi fit mentio) in libri De divinis nominibus capite 12, agit idem.Eoque respexisse hic Ignatium, nonnulli autumant. Contra Baronius (ad annum 109, § 35) ipsum Ignatium primum in Ecclesia » fuisse censet « qui nomina novem ordinum angelorum una conjunxerit. » At in Anglicani interpretis codice, qui ab interpolatoris assumentis liber esse solet, novenarium hunc ordinum angelicorum numerum frustra quæsieris. Pro his enim, et quæ sequuntur omnibus, usque ad τὸ τοῦ παντοκράτορος Θεοῦ ἀπα ράθετον, habet tantum : « loci positiones,et constitutiones, principationes, visibiliaque et invisibilia,» ubi ad locum Pauli Coloss. 1, 16, auctorem simpliciter respexisse non est dubium: ne eum ut ἄ μὴ ἑώρακεν ἐμβατεύοντα (quo nomine ejusmodi angelicos in eadem Epistola perstrinxit Apostolus)incusare necesse habemus. ID.

(40) Αιώνων τε μεγαλότητας, « Pro αἰώνων, ve

cellentias, Spiritus sublimitatem et Domini re- Α τῶν τε Χερουβεὶμ καὶ σεραφεὶμ τὰς ὑπεροχὰς, τοῦ τε gnum, et super omnia incomparabilem Dei omnipotentis majestatem ; hæc cum noverim, non tamen ideo perfectus sum, aut discipulus, qualis Paulus et Petrus multa enim mihi desunt, ne a Deo absim 5.

:

et

VI. Obsecro itaque vos,non ego, sed charitas Jesu Christi, ut eidipsum dicatis omnes, et non sint in vo bis schismata: sitis autem perfecti eadem sententia, et eadem mente .»>Sunt enim nonnulli vaniloqui et mentium seductores,non Christiani,sed Christi institores, fraude circumferentes Christi nomen, adulterantes verbun Evangelii,ac erroris venenum permiscentes dulci appellationi; velut mulso aconitum temperantes : ut qui biberit, suavissimi sa• poris gustu deceptus,incaute morte conficiatur.Monet quidam veterum : « Nemo bonus dicatur, qui malum bono admiscet. » Coquuntur namque Christum,non ut Christum annuntient,sed ut Christum damnent, ac rejiciant: et [legem proferunt], non [ut] legem statuant, sed ut legi contraria annuntient. Nam Christum a Patre alienant, legem vero a Christo ; nativitatem ex Virgine calumniantur; erubescentes crucem,passionem negant ; nec resurrectionem credunt; ignotum Deum introducunt Christum ingenitum esse censent; Spiritum vero sanctum nec esse confitentur 10. Quidam autem eo

8

B

5 Const. ap. 1. vin, 12. 6 I Cor. 1, 10. 7 II Cor. 11, 17. pret. 10 Const. ap. c. 26 et 10.

tus interpres θρόνων legit : rectius, opinor ; vide ta- C
men num ἀρχῶν, quarum Paulus meminit, ad Co-
loss. I, » Ita ad hunc locum adnotat Guil. Morelius,
qui tamen (ut et eum secutus Mart. Mastræus) in
eo fallitur, quod veterem interpretem θρόνων hic
legisse existimat. Thronorum enim mentio jam
præcesserat, quos ille sedium expressit nomine;
æternorum autem magnificentias hic commemorat,
ac si αἰωνίων legisset, pro αἰώνων. Aonum vero
istorum neque in Scriptura sacra, neque in vete-
rum vel Hebræorum vel Christianorum scriptis ulla
occurrit mentio, nisi in Valentini forte et Gnosti-
corum schola; quorum de triginta Eonum subli-
mitatibus, ex Irenæo et Tertulliano, notæ sunt fa-
bulæ. « Non puto corruptorem hunc (ait hie Vede-
lius noster)qui hæc inseruit, Valentinianum fuisse:
credibile tamen est imperitum hominem, cui id
Æonis nomen forte auditum fuerat, nescium in eo
hæreticum venenum latere, id inter cætera cœle-
stia, quæ hic memorantur, locasse. » UssER.

(41) Ταῦτα γινώσκων ἐγώ, οὐ πάντως ήδη τετελείωμαι (vel ut alii habent, οὐ παντὸς ἤδη τετελείωμαι), ἤ μαθητής εἰμ: οἷος Παῦλος καὶ Πέτρος· πολλὰ γάρ μοι λείπει, ἵνα Θεοῦ μὴ ἀπο λειφθώ. Anglican. : « Praeter hoc jam et discipulus sum. Multa enim vobis (leg. nolis) deficiunt, ut Deo non deficiamus. » Vet. vulgat. ut in Greco: « Hæc igitur ego cognoscens, non omnino perfectus sum; aut discipulus esse possum,qualis Paulus et Petrus. Multum enim mihi restat. ne a Deo derelinquar.» Prima autem illa verba (quæ ab Anglicano absunt interprete) ita interpretatur (in loco jam citato P. Halloixius «Hae ego licet cognoscerem.tamen non statim omnino perfectus essem; » quomodo solemus dicere: « Nescio quæ a me sciscitamini : et sciens, dicere non possum. » id est ; etsi scirem,dicere mihi non liceret : « Non habeo, quæ a me pelitis : et habens, dare non possum ; quia non expedit, » id est, etiamsi haberem. Ib.

Πνεύματος τὴν ὑψηλότητα, καὶ τοῦ Κυρίου τὴν βα σιλείαν, καὶ ἐπὶ πᾶσι τὸ τοῦ παντοκράτορος Θεοῦ ἀπαράθετον· ταῦτα γινώσκων ἐγώ, οὐ πάντως ἤδη τετελείωμαι, ἡ μαθητής είμι οἷος Παῦλος καὶ Πέτρος" πολλὰ γάρ μοι λείπει, ἵνα Θεοῦ μὴ ἀπολειφθῶ (41).

VI. Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, οὐκ ἐγὼ, ἀλλ' ἡ ἀγάπη Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε (42) πάντες, καὶ μὴ ᾗ ἐν ὑμῖν σχίσματα· ἦτε δὲ κατηρτισμέ νοι τῇ αὐτῇ γνώμῃ, καὶ τῷ αὐτῷ νοί. Εἰσὶ γάρ τινες ματαιολόγοι καὶ φρεναπάται, οὐ Χριστιανοί ἀλλὰ Χριστέμποροι (43), ἀπάτα περιφέροντες τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, καὶ καπηλεύοντες τὸν λόγον τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ τὸν τὸν προσπλέκοντες τῆς πλά νης τῇ γλυκείᾳ προσηγορίᾳ· ὥσπερ οινομέλιτι (44) κώνειον κεραννύντες, ἵνα ὁ πίνων, τῇ γλυκυτάτῃ (45) κλαπεὶς ποιότητι τὴν γευστικὴν αἴσθησιν, ἀφυλάκτως τῷ θανάτῳ περιπαρῇ. Παραινεί τις τῶν παλαιῶν· Μηδεὶς ἀγαθὸς λεγέσθω (46), κακῷ τὸ ἀγαθὸν κεραννύς. Λέγουσι γὰρ Χριστόν, οὐχ ἵνα Χριστὸν κηρύξωσιν, ἀλλ ̓ ἵνα Χριστὸν ἀθετήσωσι· 9 καὶ οὐ νόμον συστήσουσιν, ἀλλ ̓ ἵνα ἀνομίαν καταγγεί λωσι (47). Τὸν μὲν γὰρ Χριστὸν ἀλλοτριοῦσι τοῦ Πατρὸς (48), τὸν δὲ νόμον τοῦ Χριστοῦ· καὶ τὴν ἐκ (49) Παρθένου γέννησιν διαβάλλουσιν· ἐπαισχυνό μενοι τὸν σταυρὸν, τὸ πάθος ἀρνοῦνται, καὶ τὴν ἀνάστασιν οὐ πιστεύουσι· τὸν Θεὸν ἄγνωστον εἰσηγοῦν8 Const. ap. vi, 139 locum supple ex vet. inter

(42) ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε. Pro hoc loco, ex I Corinth. 1, 10, desumpto, et reliquis quæ sequuntur usque ad finem hujus sectionis, in nostro interprete habentur ista: « Solo alimento Christiano utamini ab aliena autem herba recedite, quæ est hæresis, quæ et inquinatis implicat Jesum Christum,quemadmodum mortiferum pharmacum dantes cum vino mellito ; quod qui ignorat,delectabiliter accipit et in delectatione mala moritur. » I».

(43) Χριστέμποροι. Ita et judaizantes Χριστομ πόρους idem interpolator in Epistola ad Magnesianos nominaverat, et τὸν λόγον καπηλεύοντας. ID.

(44) Οινομέλιτι. « OEnomelli : » ut vetus vulgatus interpres expressit. Sic enim habent libri ms. non, « puro melli, ut editi. Οινόμελ: enim mulsum denotat, sive vinum mellitum, ut ex altero interprete reddidimus. ID.

(45) Γλυκυτάτη. Ita codex Nydpruccianus : ubi Augustanus, γλυκυτάτου. Interpungendus autem locus est, ut in Moreliana editione. Τη γλυκυτάτη κλαπεὶς ποιότητι τὴν γευστικὴν αἴσθησιν, ἀφυλά κτως, etc.,ubi in Latina editione,« gustabilem sensum, » ex mss. restituimus; pro quo e sensuales illecebras, » Jacobus Faber substituerat. ID.

(46) Λεγέσθω. Ita etiam codex Nydpruccianus, una cum vetere vulgato interprete : non λογέσθω, ut habet Valentini Pacæi editio,vel λογιζέσθω, quod ex illa corrupta lectione restitui posse conjiciunt alii. Ib.

(47) Καὶ οὐ νόμου συστήσουσιν, ἀλλ ̓ ἵνα άνοι μίαν καταγγείλωσιν. Ila Græcus codex uterque, et Nydpruccianus et Augustanus. Vet. vulgat Latin.: « Et legem proferunt, non ut legem statuant, sed ut legi contraria annuntient. » ID.

(48, Χριστὸν ἀλλοτριοῦσι τοῦ Πατρός. Christum alienant a Patre; hoc est,aliam a Patre essentiam habere dicunt. Vedel. Ip.

(49) Καὶ τὴν ἐκ. Conjunctionem, quæ a codice Augustano aberat,ex Nydprucciano et vetere vulgato