πίστις ὡς περικεφαλαία, ἡ ἀγάπη ὡς δόρυ, ἡ ὑπο- Α neat velut arma,fides ut galea, charitas ut hasta, μονὴ ὡς πανοπλία. Τὰ δεπόσιτα ὑμῶν τὰ ἔργα ὑμῶν, ἵνα τὰ ἄκκεπτα ὑμῶν ἄξια κομίσησθε. Μακροθυμήσ σατε οὖν μετ ̓ ἀλλήλων ἐν πραότητι, ὡς ὁ Θεὸς [ (50) μεθ'] ὑμῶν (51). Οναίμην ὑμῶν διὰ παντός. patientia ut tota armatura Deposita vestra sint opera vestra, ut accepta vestra digne reportetis. Longanimes igitur estote alter ad alterum in mansuetudine, ut et Deus erga vos. Utinam fruar vobis perpetuo. VII. Mittite legatum ad Antiochenos ob pacem restitutam. (52) Ἐπειδὴ ἡ Ἐκκλησία ἡ ἐν ̓Αντιοχείᾳ τῆς Συρίας εἰρηνεύει, ὡς ἐδηλώθη μοι, διὰ τὴν προσευχὴν ὑμῶν, κἀγὼ εὐθυμότερος ἐγενόμην ἐν ἀμεριμνία Θεοῦ, ἐάν περ διὰ τοῦ παθεῖν Θεοῦ ἐπιτύχω, εἰς τὸ εὑρεθῆναί με ἐν τῇ (53) ἀναστάσει ὑμῶν (54) μαθητήν. (55) Πρέπει, Πολύκαρπε θεομακαριστότατε, συμβούλιον ἀγαγεῖν θεοπρεπέστατον, καὶ χειροτονῆσαί τινα, ὃν ἀγαπητὸν λίαν ἔχετε καὶ ἄοκνον, ὃς δυνήσεται θεόδρομος καλεῖσθαι· τοῦτον καταξιώσαι, ἵνα πορευθεὶς εἰς Συρίαν δοξάσῃ ὑμῶν τὴν ἄοκνον ἀγάπην εἰς δόξαν Χριστοῦ. Χριστιανὸς ἑαυτοῦ ἐξουσίαν οὐκ ἔχει, ἀλλὰ Θεῷ σχολάζει. Τοῦτο τὸ ἔργον Θεοῦ ἐστιν καὶ ὑμῶν, ὅταν (56) αὐτῷ ἀπαρτίσητε. Πιστεύω γὰρ (57) τῇ χάριτι, ὅτι ἕτοιμοί ἐστε εἰς εὐποιίαν Θεῷ ἀνήκουσαν. Εἰδὼς οὖν ὑμῶν τὸ σύντο νον τῆς ἀληθείας, δι ̓ ὀλίγων ὑμᾶς γραμμάτων παρε κάλεσα. B Quia vero Ecclesia, quæ est Antiochiæ in Syria, ut mihi relatum est, pace fruitur per preces vestras ; et ego nunc tranquilliore animo sum in securitate Dei; si modo per passionem Deum assequar, ut in resurrectione discipulus vester inveniar. Decet, Polycarpe, in Deo beatissime, concilium cogere Deo decentissimum, et eligere aliquem, valde charum habeatis et impigrum,qui poquem terit divinus cursor appellari; illumque eo dignari honore, ut in Syriam profectus impigram charitatem vestram ad Dei gloriam celebret. Christianus sui potestatem non habet, sed Deo vacat. Hoc est opus Dei et vestrum, quando id in illius honorem perfeceritis. Confido enim gratiæ, vos paratos esse ad opus hoc bonum, ad Deum pertinens. Cum itaque scirem vehemens vestrum erga veritatem studium, brevi epistola vos adhortatus sum. VIII. Et aliæ Ecclesiæ legatos vel epistolas Antiochiam mittant. Salutationes. (58) Ἐπεὶ (59) πάσαις ταῖς Ἐκκλησίαις οὐκ ἡδυνή Cum omnibus Ecclesiis scribere non potuerim Vetus interpres. ut lancea, sustinentia ut omnis armatura. Deposita vestra, opera vestra; ut accepta vestra,digna feratis. Longanimiter ferte igitur vos ad invicem in mansuetudine, ut Deus vos. Fruar vobis semper. CAPUT VII. Quia Ecclesia quæ in Antiochia Syria, pacem habet, ut ostensum est mihi, per orationem vestram ; et ego lætior factus sum in sollicitudine Dei si quidem, per pati Deo potiar, in inveniri me in oratione vestri discipulum. Decet, Polycarpe Deo-beatissime, concilium congregare Deo-decentissimum, et ordinare aliquem, quem dilectum valde habetis et impigrum, qui poterit Dei-cursor vocari et hunc dignificari ut vadens in Syriam, glorificet vestram impigram charitatem in gloriam Dei. Christianus sui ipsius potestatem non habet, sed Deo vacat. Hoc opus Dei est et vestri, quoniam ipsi perfecti estis. Credo enim gratiæ, quoniam parati estis ad beneficentiam Deo decentem. Sciens vestrum compendium veritatis, per paucas vos litteras consolatus sum. CAPUT VIII. Quia igitur omnibus Ecclesiis non potui scribere,propter repente navigare me a Troade in Neapolim, (50) Legendum e' pov, ut apud interpolato rem, apud Syrum et- in « Fragmentis Damascenicis Rupefucaldinis. >> (51) Cfr. Ignat. ad Ephes., c. 2; ad Magn., c. 2 et 12; ad Rom.. c 5. (52) E capite septimo Syrus nil nisi unicam sententiam : Χριστιανὸς ἑαυτοῦ ἐξουσίαν οὐκ ἔχει, ἀλλὰ Θεῷ σχολάζει, mutuatus est. De legatis ad Antiochenos mittendis efr. ad Smyrn., c. 11; ad Philad., c. 10. (53) Vet. int. in oratione. Cotelerius ideo conjicit ἀναστήσει. (54) Ita legit vetus interpres Ms. male яntyv. (55) Hæc refert S. Polycarpus in ep. ad Phil., c. 13. PEARS. (56) Ita ms., non autó, uti in lib. impr. JAC. (57) Transpone verba, ὅτι τῇ Χάριτι, h. e. διὰ τῆς χάριτος. SMITH. (58) Syrus. ut e capite antecedenti,ita etiam e capite octavo unicam tantum sententiam in versionem suam transtulit: Ασπάζομαι τὸν μέλλοντα κατά αξιοῦσθαι τοῦ εἰς Συρίαν πορεύεσθαι. Quæ Syrus C addit, loco mei, sicut præcepi tibi, in Græco non D quod repente a Troade Neapolim, jussu ita postu- Α θην γράψαι, διὰ τὸ ἐξαίφνης πλεῖν με ἀπὸ Τρωάδος lante, navigaverim; tu, qui sententiæ Dei sis compos, scribes vicinis Ecclesiis, ut et ipsi idem faciant, qui possint, pedites mittant, alii vero epistolas per eos, qui a te mittentur; ut glorifice. ris æterno opere,quemadmodum dignus es. Saluto omnes nominatim, et Epitropi uxorem cum tota domo sua et liberis. Saluto Attalum mihi charum. Saluto eum, qui profectione in Syriam dignus habebitur. Gratia in perpetuum cum illo erit, et cum mittente illum Polycarpo. Opto vos semper valere in Deo nostro Jesu Christo, per quem in unione cum Deo et episcopatu permaneatis. Saluto Alcen, desiderabile mihi nomen. Valete in Domino. εἰς Νεάπολιν, ὡς τὸ (60) θέλημα προστάσσει γράψεις ταῖς ἔμπροσθεν Ἐκκλησίαις, ὡς Θεοῦ γνώμην κεκτημένος, εἰς τὸ καὶ αὐτοὺς τὸ αὐτὸ ποιῆσαι, οἱ μὲν δυνάμενοι πεζοὺς πέμψαι, οἱ δὲ ἐπιστολὰς διὰ τῶν ὑπὸ σοῦ πεμπομένων· ἵνα (61) δοξασθῆτε αἰωνίῳ ἔργῳ, ὡς ἄξιος ὤν. ̓Ασπάζομαι πάντας ἐξ ὀνόματος, καὶ τὴν τοῦ Ἐπιτρόπου σὺν ὅλῳ τῷ οἴκῳ αὐτῆς καὶ τῶν τέκνων. Ασπάζομαι "Ατταλον τὸν ἀγαπητόν μου. Ασπάζομαι τὸν μέλλοντα καταξιοῦσθαι τοῦ εἰς Συρίαν πορεύεσθαι. "Εσται ἡ χάρις μετ' αὐτοῦ διὰ παντὸς, καὶ τοῦ πέμποντος αὐτὸν Πολυκάρπου. Ερῥῶσθαι ὑμᾶς διὰ παντὸς ἐν Θεῷ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ εὔχομαι, ἐν ᾧ διαμείνητε ἐν ἑνότητι Θεοῦ καὶ (62) ἐπισκοπῇ. 'Ασπάζομαι (63) Αλκην, τὸ ποθητόν μου ὄνομα. Ερρωσθε ἐν Κυρίῳ. Vetus interpres. ut voluntas præcipit; scribes aliis Ecclesiis, ut Dei sententiam possidens, idem et ipsos facere : hi quidem potentes pedites mittere, hi autem epistolas per a te missos, ut glorificeris æterno opere.ut dignus exsistens. Saluto omnes ex nomine; et eam quæ Epitropi, cum domo tota ipsius et filiorum. Saluto Attalum dilectum meum. Saluto futurum dignificari ad eundum in Syriam. Erit gratia cum ipso semper, et mittente ipsum Polycarpo. Valere vos semper in Deo nostro Jesu Christo oro; in quo permaneatis in unitate Dei et visitatione. Saluto Alken, desideratum mihi nomen. Valete in Domino. (60) I. e. mandatum imperatoris, seu militum, qui Ignatium ducebant, seu voluntas Dei. Θέλημα absolute ponitur ep. ad Smyrn., c. 11. Jac. (61) Fortasse legendum δοξασθῇς. SMITH. (62) Lege ἐπισκόπου, ut habent codices Augustanus et Leicestrensis (epistolæ interpolata). SMITH. (63) Cfr. Ignat. ad Smyrn., c. 13. S. IGNATII EPISTOLÆ INTERPOLATE. MONITUM. (COTELERIUS, Patres apostolici, ed. Amstelodam., 1724, II, 43.) Interpolatas fuisse ac depravatas B. Ignatii Epistolas satis superque demonstrant, tum superiores Epistolæ veræ cum testimoniis veterum ad oras a me positis, si cum utraque editione committantur; tum ex additamentis illa multa, quæ ad doctrinam, disciplinam et historiam ævi Ignatiani pertinere nullatenus possunt. Citata primum interpolationes reperiuntur sæculo sexto per Stephanum Gobarum in Bibliotheca Photii, et Anastasium Antiochenum in Gregorii papæ Epistolis: eo sæculo,sive antea interjectæ per audaculum Græcum; qui aut idem exstitit cum interpolatore Constitutionum apostolicarum, aut diversus, isque antiquior recentior, vel æqualis: incerta enim hæc: quanquam probabilius mihi sit centones Clementinos Ignatianis esse vetustioris suturæ. Illud constare debet adversus Usserium hic; et probavimus supra, triginta canones apostolorum extremos, non sexto demum post Christum sæculo lucem aspexisse, verum jam quarto fuisse vulgatos. An autem consarcinator noster cum Arianis senserit, an a Catholica steterit, ubi ad loca hæreseos suspecta ventum erit, expendemus atque explica bimus. ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΘΕΟΥΠΟΛΕΩΣ ( ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ SACROSANCTI MARTYRIS IGNATII ARCHIEPISCOPI THEOPOLEOS ANTIOCHIÆ. EPISTOLÆ. ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ. 1 Ἰγνάτιος, ὁ καὶ Θεοφόρος, τῇ εὐλογημένῃ ἐν (1) Θεουπόλεως Αντιοχείας. Multis post Ignatium martyrem sæculis, Antiochiæ inditum fuit Theopoleos nomen a Justiniano imperatore. Et longe a veritate aberrabat Guillelmus Tyrius, cum de Antiochia hæc scriberet : « Unde et quia gratis et sine difficultate prædicantem suscepit apostolum, ad Christi fidem unanimiter conversa; et nomen, quod sicut unguentum effusum, longe lateque redolet, prima invenit et docuit, nomen ei designatum est novum, et Theopolis est appellata: ut quæ prius hominis nequam etimpii nomen pertulerat, ejus qui AD EPHESIOS. Ignatius, qui et Theophorus, benedictæ in magnitudine Dei Patris, et plenitudine, ac prædestinatæ ante sæcula, ut esset semper in permanente gloria, immutabilis, unita, et electa, in vera eam ad fidem vocaverat, domicilium et civitas deinceps appellaretur. » Quem Guillelmi, lib. IV, cap. 9, locum moneo obiter)oculis prætergredientibus legens Jacobus de Vitriaco, Theophilis putavit se cernere, ubi Theopolis jacet. « Postquam vero, inquit, Historia Orientalis cap. 32, B. Petri apostolorum principis, qui in ea primo cathedralem dignitatem suscepit,ad Dominum conversa est prædicatione et miraculis, a viro nobili et in urbe potentissimo Theophilo, qui postea ejusdem civitatis septimus ordinatus est antistes, appellata est passione, per voluntatem Dei Patris, et Domini A ἐκλελεγμένην, ἐν πάθει ἀληθινῷ, ἐν θελήματι Θεοῦ Πατρὸς, καὶ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν (2) τῇ Ἐκκλησίᾳ τῇ ἀξιομακαρίστῳ, τῇ οὔσῃ ἐν Ἐφέσῳ τῆς ̓Ασίας, πλεῖστα ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ, καὶ ἐν ἀμώμῳ χαρᾷ (3) χαίρειν. Ι. 2 Απεδεξάμην (4) ὑμῶν ἐν Θεῷ τὸ πολυπόθητον όνομα (5) δ κέκτησθε φύσει δικαίᾳ, κατὰ πίστιν καὶ ἀγάπην ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, τῷ Σωτῆρι ἡμῶν· μιμηταὶ ὄντες (6) Θεοῦ φιλανθρωπίας, ἀναζωπυρήσαντες ἐν αἵματι Χριστοῦ, τὸ συγγενικὸν ἔργον (7) τελείως ἀπηρτίσατε, ἀκούσαντες γάρ με δεδεμένον ἀπὸ Συρίας ὑπὲρ Χριστοῦ, τῆς κοινῆς ἐλπίδος (8), πεποιθότα τῇ προσευχῇ ὑμῶν ἐπιτυχεῖν ἐν Ῥώμη θηριομαχῆσαι, ἵνα διὰ τοῦ μαρτυρίου δυνηθώ μαθητὴς εἶναι τοῦ I. Suscepi vestrum in Deo multum exoptatum nomen, quod possidetis natura justa, secundum fidem et charitatem in Christo Jesu Servatore nostro : cum imitatores sitis clementiæ Dei, excitantes vos per sanguinem Christi, cognatum opus omnibus suis numeris absolvistis, postquam audistis me vin. ctum a Syria abduci pro Christo,qui est communis spes, confidentem vestris precibus me consecuturum, ut Romæ adversus bestias pugnem, quo per martyrium discipulus esse possim illius, qui se- Β ὑπὲρ ἡμῶν ἑαυτὸν ἀνενεγκόντος Θεῷ προσφορὰν ipsum pro nobis obtulit Deo Patris oblationem et hostiam 3. Quandoquidem numerosam vestram multitu 4 al. Αποδεξάμενος. 3 Ephes. v, 2. 4 al. ἐπεί. Theophilis, ut quæ prius a profano rege nomen habuit, a viro sancto et religioso novum nomen sortiretur » COT. (2) Ἐν θελήματι Θεοῦ Πατρὸς, καὶ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν. Verus Ignatius : Ἐν θελήματι τοῦ Πατρὸς, καὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ TO ε v. Hic, et cap. 1 epistolæ, ubi ev alματι Θεοῦ mutatum cernitur in ἐν αἵματι Χριστοῦ, suspicari quis posset hæreticam fraudem, nisi alibi sæpe in istis interpolatis epistolis Christus prædicaretur esse Deus. ID. (3) Xacă. Qui a nobis nunc primum editus est vetus Latinus interpres, quem a patria deinceps Anglicanum nominabimus, legit, xápitt, gratia. USSER. (4) 'Ameôεtάunv. Ita Græcus codex Nydpruccianus sed Augustanus 'Anodeάuevos. Veteris interpretis Latini editiones vulgatæ priore modo legunt, Suscepi sed mss. posteriore, Suscipiens ut et a nobis editus Anglicanus interpres, Acceptans. ID. (5) Τὸ πολυπόθητον όνομα. Ad Ephesiorum nomen allusisse eum hic existimat Vairlenius ; et ante illum Anglicanus noster, ad verba hæc notulam hanc apponens : « Ephesis Græce, desiderium Latine; Ephesii desiderabiles dicuntur,» et alteram ad sequentia illa : Τὸ συγγενικὸν ἔργον, cognatum opus sc. vestro nomini et desiderio sancto,quod accendistis in sanguine Jesu Christi. »Unde illis jure merito nomen hoc inditum addit Ignatius.non fσt, sed φύσει δικαίᾳ vel δικαίως, ut hic forte legendum monuit doctissimus Junius noster, qui etiam illud D in superiore hujus epistolæ inscriptione emendari posse existimat, ut pro v nás aλ70v, legatur, ἐν πόθῳ ἀληθινῷ. ID. (6) Munτal övtes, etc. Quid si verba sic interpungantur inquit idem) et legantur, ur,tal övtec Θεοῦ. Φιλανθρωπίαν ἀναζωπυρήσαντες. Quam vocem reaccendentes reddidit Anglicanus vulgatus autem interpres vivificati; ac si legisset, wonot,0ÉVTEC. ID. (7) Τὸ συγγενικὸν ἔργον. Anglicanus (ut dictum est) cognatum; vulgatus congenuinum opus. Sic enim habent libri mss.,non,ut Jacobus Faber edidit,regenerationis charitatis geminum opus ID. (8) Ὑπὲρ Χριστοῦ, τῆς κοινῆς ἐλπίδος. Ita enim in hujus fine, et sub initium Epistolæ ad Trallianos bis loquitur noster Ignatius. In Scriptura enim Christus spes, non Israelis tantum dicitur, Act. XXVIII, 20; sed etiam nostra, I Tim. 1, 1. In Anglicano nostro interprete hic legitur: pro communi nomine et spe; et in Magdalenensi vulgatæ aersionis καὶ θυσίαν (9)· ἐγὼ 4 μὲν (10) οὖν τὴν πολυπλήθειαν (11) ὑμῶν ἐν ὀνόματι Θεοῦ ἀπείληφα ἐν (12) Όνησί exemplari pro Christo et spe communi. Communis autem spes, ut communis fides. Tit. 1, 4, et xovn awτrpla, in B. Juda Epistola. USSER. (9) Τοῦ ὑπὲρ ἡμῶν ἑαυτὸν ἀνενεγκόντος Θεῷ προσφορὰν καὶ θυσίαν. Vulgatus interpres addidit, ex B. Pauli Epistola ad hos ipsos Ephesios: Eic doμry εúwòlac, in odorem bonæ suavitatis; Angli. canus vero, his omnibus prætermissis,eorum loco substituit videre festinatis. Absque quibus,sensus Ignatii videtur hic hærere satis perplexus: quem tamen Mæstræus ita extricare conatus est. «< Post quam audivistis me vinctum a Syria abduci pro Christo.qui spes est nostra communis, confidereque ut vestris precibus assequerer, etc., excitato in vobis igne charitatis,per meritum sanguinis Christi, nativum vobis et familiare opus consummastis. » ID. (10) 'Ey uèv ouv. Ita codex Nydpruccianus, ubi Augustanus habet, 'Enel ouv. Priorem lectionem secutus est Anglicanus; posteriorem vetus vulgatus Ignatii interpres. Nos priorem retinuimus: ne sequens sententia in Græco contextu suspensa relinqueretur et imperfecta. ID. (11) Πολυπλήθειαν. In libro manu exarato, Tоλяábav male. Mox vide notam marginalem ad veterem interpretationem; atque ibi appone ista. Rufini contra Hieronymam: «Per totos pene libellos suos longe lateque se jactat Didymi videntis esse discipulum,et xayr, id est præceptorem, in Scripturis sanctis habuisse Didymum. »Necnon hæc ex Vita Hieronymi : « Huic viro in litterarum studiis plerique cathagetæ (1. cathegetæ), id est, præceptores fuere >>Quanquam suspicabitur forsan aliquis in priori loco scribi debere xaxtv.propter verba Hieronymi epist. 51: Gregorium Nazianzenum et Didymum in Scripturis sanctis catechistas (κατηχητάς, aut κατηχηστάς, ut citatur a Rufino in eadem invectiva 2) habui. » Cor. (12) 'Ovrstvy. Ignatium in hac ad Ephesios epistola, meminisse pastoris ipsorum Onesimi, refert Eusebius lib. 11 Hist., xe. λe quomodo et infra, in Epistola ad Antiochenos, nominatur idem 8 'Epesiwy korv, Ephesiorum pastor, id est episcopus. Hunc eum esse, de quo S. Paulus apostolus ad Philemonem scribit, et post S. Timo theum Ephesiorum ordinatum ab eo fuisse episcopum, in libello De festivitatibus apostolorum, ad XIV Kalend. Mart affirmat Ado Eumdemque Philemonis servum a B. Paulo Ephesinæ Ecclesiæ post Timotheum constitutum fuisse episcopum in Bedæ, Netkeri, et Romano Martyrologio, ad eumdem diem μῳ τῷ ἐπ' ἀγάπῃ ἀδιηγήτῳ (43), ὑμῶν δὲ ἐπι- A σκόπῳ, ὅν εὔχομαι καλὰ Χριστὸν Ἰησοῦν ὑμᾶς ἀγχο πᾶν, καὶ πάντας ὑμᾶς ἐν ὁμοιώματι αὐτοῦ εἶναι (14). Εὐλογητὸς γὰρ ὁ Θεὸς, ὁ χαρισάμενος ὑμῖν τοιούτοις οὖσι, τοιοῦτον ἐπίσκοπον κεκτῆσθαι ἐν Χριστῷ. οὐκ ΙΙ. Περὶ δὲ τοῦ συνδούλου ἡμῶν Βίῤῥου (15),τοῦ κατὰ Θεὸν διακόνου ὑμῶν, καὶ ἐν πᾶσιν εὐλογημένου, εὔχομαι παραμεῖναι αὐτὸν ἄμωμον, εἰς τιμὴν τῆς Ἐκκλησίας (16), καὶ τοῦ ἐπισκόπου ὑμῶν τοῦ μακαριω τάτου. Κρόκος δὲ, ὁ Θεοῦ ἄξιος καὶ ὑμῶν, ὃν ὡς ἐξεμπλάριον τῆς ἀφ' ὑμῶν ἀγάπης ἀπελάβομεν, κατὰ πάντα με ἀνέπαυσε, καὶ τὴν ἄλυσιν μου ἐπῃσχύνθη, ὡς καὶ αὐτὸν ὁ Πατὴρ 1 Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀναψύξει ἅμα Ονησίμῳ, καὶ Βίβέῳ *, καὶ Εὔπλοῖ, καὶ Φρόντωνι, δι' ὧν πάντας ὑμᾶς κατὰ ἀγάπην εἶδον Ὀναίμην ὑμῶν διὰ παντὸς, ἐάνπερ ἄξιος ὤ. Πρέπον οὖν ὑμᾶς ἐστι κατὰ πάντα τρόπον δοξάζειν Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν δοξάσαντα ὑμᾶς ἵνα ἐν μιᾷ ὑποταγῇ (17) ἦτε κατηρτισμένοι τῷ αὐτῷ νοὶ καὶ τῇ αὐτῇ γνώμῃ, καὶ τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες περὶ τοῦ αὐτοῦ, ἵνα ὑποτασσόμενοι τῷ ἐπισκόπῳ καὶ τῷ πρεσβυτερίῳ, κατὰ πάντα ἦτε ἡγιασμένοι. ΙΙΙ. Οὐ διατάσσομαι ὑμῖν, ὡς ὢν τι· εἰ γὰρ καὶ δέδεμαι διὰ τὸ ὄνομα 10 αὐτοῦ οὔπω ἀπήρτισμαι ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ νῦν γὰρ ἀρχὴν ἔχω τοῦ μαθητεύει σθαι, καὶ προσλαλῶ ὑμῖν ὡς ὁμοδούλοις· ἐμὲ γὰρ ἔδει παρ' ὑμῶν ὑπομνησθῆναι πίστει, νουθεσίᾳ, ὑπομονῇ, μακροθυμίᾳ· ἀλλ ̓ ἐπειδὴ ἡ ἀγάπη οὖν ἐᾷ με σιωπᾶν περὶ ὑμῶν, διὰ τοῦτο προέλαβον παρακαλεῖν ὑμᾶς, ὅπως συντρέχητε τῇ γνώμῃ τοῦ Θεοῦ. Καὶ γὰρ Ἰησοῦς Χριστὸς, πάντα κατὰ γνώμην πράττει τοῦ Πατρὸς, ὡς αὐτός που λέγει· Ἐγὼ τὰ ἀρεστὴ αὐτῷ ποιῶ πάντοτε. Οὐκοῦν καὶ ἡμᾶς χρὴ ζῆν κατὰ γνώμην Θεοῦ ἐν Χριστῷ, καὶ ζηλοῦν ὡς Παῦλος· Μιμηταί γάρ μου, φησί, φίνεσθε, καθώς κἀγὼ Χριστοῦ. IV. Οθεν καὶ ὑμῖν πρέπει συντρέχειν τῇ τοῦ ἐπι σκόπου γνώμη (18), τοῦ κατὰ Θεὸν ποιμαίνοντος B C dinem in nomine Dei suscepi in Onesimo,viro nun. quam satis ob charitatem prædicato, vestro autem episcopo; quem obsecro ut vos juxta Jesum Christum ametis, utque omnes illius similes sitis. Benedictus enim Deus,qui donavit vobis, qui tales estis, talem possidere in Christo episcopum. II. De Burrho autem conservo nostro, et secundum Deum diacono vestro, ac in omnibus benedicto, oro ut inculpatus permaneat ad Ecclesiæ honorem, et beatissimi episcopi vestri. Crocus autem, et Deo et vobis dignus quem velut exemplar vestræ charitatis accepimus, per omnia me recreavit, et catenam meam non erubuit, quo modo et ipsum refrigeret Pater Jesu Christi, una cum Onesimo, Burrho, Euplo, et Frontone, per quos, omnes vos quoad charitatem vidi. Fruar vobis perpetuo, si dignus fuero. Decet itaque vos omnibus modis glorificare Jesum Christum qui glorificavit vos, ut in obedientia una «sitis perfecti, eadem mente, eademque sententia; idemque dicatis de eodem omnes ; » ut subjecti episcopo et presbyterio, per omnia sanctificati sitis, III. Non præcipio vobis quasi sim aliquid. Quamvis enim vinctus sim propter nomen,necdum tamen perfectus sum in Christo Jesu. Nunc enim incipio discipulus esse ; et alloquor vos ut conservos; nam oportebat me a vobis commoneri fide, institutione, patientia, longanimitate: at quando charitas non sinit me tacere de vobis, propterea anteverti vos admonere, ut cocurratis in Dei sententiam. Etenim Jesus Christus omnia facit juxta sententiam Patris, ut ipse quodam loco dicit: Ego quæ placita sunt ei, facio semper 11.Igitur et nos oportet vivere juxta sententiam Dei in Christo, et æmulari ut Paulus : Imitatores enim mei, inquit, estote, sicut et ego (hristi 12. IV. Unde et decet vos concurrere in sententiam episcopi, qui secundum Deum vos pascit ; quod et 5 f. Βύῤῥου. 6 II Tim. 1, 46. 7 in ms. præpon. τοῦ Κυρίου ἡμῶν. 8 f. Βύῤῥω. 1 Cor. 1, 40. 10 deest in al. t Joan. viii, 29. 1 1 Cor. XI, 1. 11 similiter legimus. Quod si verum; non alius Ephe sinæ Ecclesiæ quærendus fuerit Angelus cui in 1 Apocalpseos capitulo scribendæ a Domino mandantur litteræ, quam hic ipse Onesimus. In Græcorum vero Menæis, et Simeone Metaphrasta die præcedente memoria ejus celebratur, sed Ephesinus ipsius episcopatus ab illis omnino non agnoscitur. Et vero in Clementin's Constitutionibus, hic. vi. cap. 48, ille Philemonis Onesimus Berma in Macedonia ab apostolis constitutus fuisse dicitur episcopus ; et Gaium, cujus Apostolus meminit, post Timotheum Ephesiorum fuisse episcopum, in Synopsi sua Dorotheus affirmat. Ut Gaio huic (quem Ephesi fuisse episcopum, etiam in inedito Hippolyti De LXX discipulis libello legimus) successisse videatur ab Ignatio nostro laudatur Onesimus; seniore illo, ante hanc ab eo scriptam epistolam, sub Domitiano martyrio jam coronato ; ut in libro 111 Historiæ suae, cap. 2, Nicephorus significat. USSER. (13) Τῷ ἐπ' ἀγάπῃ ἀδιηγήτῳ. Similiter et Anglicanus noster: Qui in charitate inenarrabilis est. Ubi vulgatus interpres habet dilecto scriptore nostro, D vel ut nos (non solum ex Magdalenensi et Petaviano ms., sed etiam ex Adone, in loco jam citato) restituimus, dilecto præceptore nostro, ac si καθηγητή legisset, is, pro ἀδιηγήτῳ. Ib. (14) Ἐν ομοιώματι αὐτοῦ εἶναι. Anglicanus : ipsi in similitudine esse. Vet. vulgat., in concordia ejus in ipso esse. Id. (15) Βιόδου. Βίῳ. Melius Βύξου et Βύρῳ legeretur : ob verum Ignatium, ob interpretes antiquos, tum denique quia Byrrus et Burrus esse unum nomen patet ex Historia Augusta A translatore Onesimus, qui praecedit,in Onesiphorum transformatus est ; quia (opinor) verba ante adducta : et catenam meam non erubuit, de Onesiphoro ab Apostolo scribuntur. Cor. (16) Τῆς Ἐκκλησίας. Anglican vestri. UssER. (17) Υποταγῇ. Anglican. subjectione. Vet. vulgat perfectione; vel, ut in ms Magdalanensi legitur. præceptione. Paulo post, in eadem scientia, ex tribus mss. reposuimus: ubi Jacobus Faber (ex meliori fortasse exemplari) in eadem sententia, edidit. Ib. (18) Συντρέχειν τῇ τοῦ ἐπισκόπου γνώμῃ. An |