ὑποτασσόμενοι τῷ ἐπισκόπῳ ὡς (24) τῇ ἐντολῇ, A in Jesu Christo, subjecti episcopo ut Dei præcepto, ὁμοίως καὶ τῷ πρεσβυτερίῳ καὶ οἱ κατ ̓ ἄνδρα ἀλλή λους ἀγαπᾶτε ἐν ἀμυρίστῳ καρδίᾳ. (25) Αγνίζηται (26) ὑμῶν τὸ ἐμὸν πνεῦμα, οὐ μόνον νῦν, ἀλλὰ καὶ ὅταν Θεοῦ ἐπιτύχω. Ετι γὰρ ὑπὸ κίνδυνόν εἰμι· ἀλλὰ πιστὸς ὁ Πατὴρ ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ, πληρῶσαί μου τὴν αἴτησιν καὶ ὑμῶν· ἐν ᾧ ευρεθείητε ἄμωμοι. ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ (27) Ἰγνάτιος, ὁ καὶ Θεοφόρος, τῇ ἡλεγμένῃ ἐν μεγα λειότητι Πατρὸς ὑψίστου (28) καὶ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ μόνου Υἱοῦ αὐτοῦ Ἐκκλησίᾳ ἀγαπημένη καὶ πεφωτισμένῃ ἐν θελήματι τοῦ θελήσαντος τὰ πάντα, ἅ ἐστιν κατὰ ἀγάπην Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· ἔτις καὶ προκάθηται ἐν (29) τόπῳ χωρίου Ρωμαίων, ἀξιόθεος, ἀξιοπρεπής, άξιος μακάριστος, ἀξιέπαινος, ἀξιεπίτευκτος, ἀξίας νος καὶ (30) προκαθημένη τῆς ἀγάπης, (31) χριστο ώνυμος, πατρώνυμος, ἦν καὶ ἀσπάζομαι ἐν ὀνό ματι Ἰησοῦ Χριστοῦ, Υἱοῦ Πατρός· κατὰ σάρκα καὶ πνεῦμα ἡνωμένοις πάσῃ ἐντολῆ αὐτοῦ, πε πληρωμένοις χάριτος Θεοῦ ἀδιακρίτως, καὶ (32) ἀποδιυλισμένοις ἀπὸ παντὸς ἀλλοτρίου χρώ ματος, πλεῖσταἐν Ἰησοῦ Χριστῷ, τῷ Θεῷ ἡμῶν, ἀμώμως χα ίρειν. I. Spero vos (33) Επευξάμενος Θεῷ ἐπέτυχον ἰδεῖν ὑμῶν τὰ ἀξιόθεα πρόσωπα, ὡς καὶ πλέον ᾐτούμην λαβεῖν· δεδεμένος [ (34) γὰρ ] ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐλπίζω ὑμᾶς ἀσπάσασθαι, ἐάν περ θέλημα τοῦ Θεοῦ ᾖ τοῦ ἀξιωθῆναί με εἰς τέλος εἶναι. Ἡ μὲν γὰρ ἀρχὴ εὐ B et similiter presbyterio. Ac singillatim omnes alter alterum diligite corde indivulso. Lustrari a vobis debetur spiritus meus, non solum nunc, sed et quando Deum nactus fuero. Adhuc enim in periculo versor; sed fidelis est Pater in Jesu Christo, ut impleat petitionem meam et vestram ; in quo opto ut inveniamini sine macula. AD ROMANOS. Ignatius, qui et Theophorus, Ecclesiæ misericordiam consecutæ in magnificentia Patris altissimi et Jesu Christi, Filii ejus unici; Ecclesiæ dilectæ et illuminatæ voluntate ejus, qui vult omnia quæ sunt secundum charitatem Jesu Christi, Dei nostri; quæ etiam præsidet in loco regionis Romanorum, digna Deo, digna decore, digna quæ beata prædicetur, digna laude, digna quæ voti compos hat, digne casta, universo cætui charitatis præsidens, Christi et Patris nomine insignita, quam et saluto in nomine Jesu Christi, Filii Patris; iis qui secundum carnem et spiritum cuivis ipsius præcepto sunt adunati, gratia Dei indivisim repleti et ab omni alieno colore sunt expurgati, plurimam in Jesu Christo, Deo nostro, et intaminatim opto salutem ». vinctus videre. C Deum precatus impetravi ut Deo dignos vultus vestros cernerem, et plus, quam petebam, acciperem; vinctus enim in Jesu Christo vos salutare spero, siquidem voluntas Dei sit, ut dignus habear qui ad finem perveniam. Recte enim dispositum Vetus interpres. vestrum meum spiritum, non solum nunc, sed et quando utique Deo fruar. Adhuc enim sub periculo sum; sed fidelis Pater in Jesu Christo, implere petitionem meam et vestram ; in quo inveniamini incoinquinati. Ignatius, qui et Theophorus, habenti propitiationem magnitudine Patris altissimi, et Jesu Christi solius Filii ipsius, Ecclesiæ dilecta et illuminata in voluntate volentis omnia, quæ sunt secundum dilectionem Jesu Christi Dei nostri (quæ et præside), in loco chori Romanorum, digna Deo, digna decentia, digna beatitudine, digna laude, digne ordinata, digne casta, et præsidens in charitate, Christi habens legem, Patris nomen; quam et saluto in nomine Jesu Christi Filii Patris), secundum carnem et spiritum unitis in omni mandato ipsius, impletis gratia Dei indivisim, et abstractis ab omni alieno colore; plurimum in Domino Jesu Christo Deo nostro immaculate gaudere. CAPUT I. Deprecans Deum attigi videre vestras dignas visione facies; ut et amplius petebam accipere. Ligatus enim in Christo Jesu, spero vos salutare, siquidem voluntas sit, ut dignificer in finem esse. Principium quidem enim bene dispensatum est: siquidem gratia (mea) potiar, ad hæreditatem meam sine impedi (24) Cfr. ad Magn., c. 2 ; ad Trall., c. 3. (25) Ita Cotelerius et alii. Ms., ἁγνίζετε. Voss., ἄγνισμα. WocH. ἀγνίζετε ὑμεῖς. ARNDT. Αγνίζε ται. = spiritus meus pro vobis se hostium præbet. (26) Adde '. Cfr. Ign. ad Ephes., c. 8, not. 56. (27) Syriaca epistolæ hujus ad Romanos versio in monasterio Ægyptiaco nuper detecta et a Guilielmo Cureton typis vulgata una cum Syriacia quibusdam hujus epistolæ fragmentis, non æque magis omissionibus laborat, ac illæ fuerant, quas in versione epistolæ ad Ephesios conspeximus. (28) Καὶ αὐτοῦ εἰ ἠγαπημένη τοῦ Θεοῦ ὑμῶν apud Syrum non legitur. (29) I. e. in ipsa urbe Roma cum suburbiis. PEARS. Hanc explicationem Smithius recipiens monet, non opus esse, ut illa ad regiones suburbicarias referatur, quod suave aliquorum insomnium est; hoc enim esset, res diversorum sæculorum contra fidem historia commiscere JAC. D (30) I. e. præsidens universo cœtui Christianorum. Simili modo Antiochia προκαθημένη τῆς ἀνατολῆς vocatur apud Joan. Antioch. ed. Oxon. 1691, p. 278. Cfr. Pearsonum et Jacobsonum. Alii Ignatium liberalitatem Romanorum erga fratres laudare putant, quemadmodum et Dionysius Corinth. eam laudavit (Euseb., Hist. eccl., iv, 23). Cfr. Rothe, Anfange d. Christl. Kirche., p. 456. (31) Syrus legit χριστόνομος, eique favet vetus interpres Latinus, reddens : Christe habens legem. Sed meliorem esse lectionem codicis Colbertini, sequens verbum πατρώνυμος ostendit, ut Jacobsonus monuit. Πατρώνυμος . . χρώματος et ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ . . χαίρειν non exstat apud Syrum. (32) Cfr. Ign. ad Philad., c. 3. (33) Ita Smith et Jac. cum utroque interprete. Μs. ἐπεὶ εὐξάμενος, male. (34) Γάρ ex utroque interprete restituendum est SMITH. est principium, si gratiam consequar,sortem meam A οικονόμητός ἐστιν, (35) ἐάν περ χάριτος ἐπιτύχω, εἰς sine impedimento accipiendi. Timeo enim vestram charitatem, ne ea mihi noceat. Vobis enim facile est, quod vultis facere; mihi vero difficile est Deo potiri, si vos mihi parcere studetis. τὸ τὸ κλῆρόν μου ἀνεμποδίστων ἀπολαβεῖν. (36) Φο βοῦμαι γὰρ τὴν ὑμῶν ἀγάπην, μὴ αὐτή με αδικήσῃ. Ὑμῖν γὰρ εὐχερές ἐστιν, ὅ θέλετε ποιῆσαι· ἐμοὶ δὲ δύσκολόν ἐστι τοῦ Θεοῦ ἐπιτυχεῖν, ἐάνπερ ὑμεῖς (37) φείσησθέ μου. II. Nolite me martyrio eripere. Nolo enim vobis tanquam hominibus placere, sed Deo placere, quemadmodum et vos ei placetis.Nec enim ego unquam tale tempus Deo potiendi attingam ; nec vos, si silueritis, meliori operi inscribi poteris. Si enim de me silueritis, ego Dei fiam; i autem carnem meam amaveritis, denuo mihi erit urrendum. Nolite plus mihi præbere, quam ut immoler Deo, dum adhuc altare paratum est; ut p in charitate chorus effecti canatis Patri in Christo Jesu, quod Deus episcopum Syriæ dignum judicaverit, qui ab Oriente in Occidentem accessitus inveniretur. Bonum est, a mundo occidere ad Deum, ut in ipso oriar. III. Rogate potius Deum, ut ad Nulli unquam invidistis; alios docuistis. Ego vero illa quoque firma esse volo, quæ docetis et præcipitis. Vires tantum mihi et internas et externas petite, ut non solum loquar, sed et velim ; ut non solum dicar Christianus, sed et inveniar. Si enim inventus fuero, etiam dici potero Christianus, et tunc fidelis esse valebo, cum mundo amplius (38) Οὐ γὰρ θέλω ὑμῖν ἀνθρωπαρεσκῆσαι, ἀλλὰ Θεῷ ἀρέσαι, ὥσπερ καὶ ἀρέσκετε. Οὐ γὰρ ἐγώ ποτε ἔξω καιρὸν τοιοῦτον Θεον ἐπιτυχεῖν· οὔτε ὑμεῖς, ἐὰν σιωπήσητε, κρείττονι ἔργῳ ἔχετε ἐπιγραφῆναι. Ἐὰν γὰρ σιωπήσητε (39) ἀπ' ἐμοῦ, (40) ἐγώ γενήσομαι. Θεοῦ· ἐὰν δὲ ἐρασθῆτε τῆς σαρκός μου, πάλιν ἔσομαι (41) τρέχων. Πλέον μοι μὴ παράσχησθε τοῦ (42) σπονδισθῆναι Θεῷ, ὡς ἔτι θυσιαστήριον ἔτοιμόν ἐστιν. ἵνα ἐν ἀγάπῃ χορός γενόμενοι ᾄσητε τῷ Πατρὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, (43) ὅτι τὸν ἐπισκοπον Συρίας ὁ Θεὸς κατηξίωσεν εὐρεθῆναι εἰς δύσιν ἀπὸ ἀνατολῆς (44) μετακεμψάμενος. Καλὸν τὸ δῦναι ἀπὸ κόσμου πρὸς Θιόν, ἵνα εἰς αὐτὸν ἀνατείλω. martyrium mihi vires suppeditet. Οὐδέποτε (45) ἐβασκάνατε οὐδένα· ἄλλους ἐδιδά· ξατε· (46) Εγὼ δὲ θέλω, ἵνα κἀκεῖνα βέβαια ᾖ, ἃ (47) μαθητεύοντες ἐντέλλεσθε. Μόνον μοι δύναμιν αἰτεῖσθε ἔσωθέν τε καὶ ἔξωθεν, ἵνα μὴ μόνον λέγω, ἀλλὰ καὶ θέλω, ἵνα μὴ μόνον λέγωμαι Χριστιανός, ἀλλὰ καὶ εὐρεθῶ. Ἐὰν γὰρ (40) καὶ εὑρεθῶ, καὶ λέγεσθαι δύο ναμαι, καὶ τότε πιστὸς εἶναι, ὅταν κόσμῳ μὴ φαίνωVetus interpres. mento lucrari. Timeo charitatem vestram, ne ipsa me lædat. Vobis enim facile est, quod vultis facere; mihi autem difficile est Deo potiri; siquidem vos non parcitis mihi. CAPUT II. Non enim volo vos hominibus placere, sed Deo placere, quemadmodum et placetis. Neque enim ego habeo aliquando tempus tale Deo potiendi; neque vos, si taceatis, meliori operi habetis inscribi.Si enim taceatis a me, ego ero Dei; si autem desideretis carnem meam, rursus factus sum vox. Plus autem mihi non tribuetis, quam sacrificari Deo, dum adhuc sacrificatorium paratum est, ut in charitate chorus effecti cantetis Patri in Jesu Christo, quoniam episcopum Syriæ dignificavit Deus inveniri, in Occidentem ab Oriente transmittens. Bonum occidere a mundo in Deum, ut in ipso oriar. CAPUT III. Nunquam invidistis in aliquo; alios edocuistis. Ego autem volo, ut et illa firma sint, quæ docentes præcepistis Solum mihi potentiam petatis ab intra et ab extra, ut non solum dicam,sed et velim; non ut solum dicar Christianus, sed et inveniar. Si enim inveniar, ut dici possum; et tunc fidelis esse, quando utique mundo non appareo. Nihil apparentia bonum est. Deus enim noster Jesus Christus in Patre exsi (35) Syrus, qui hoc caput habet, legisse videtur: p Ἐάνπερ ἐπιτύχω τὸν κλῆρόν μου εἰς πέρας ἀνεμπου δίστως ἀπολαβεῖν. (36) Ignatius verebatur ne Romani, vel precibus ad Deum et homines, vel pecunia, aut per vim eum a supplicio eximerent. Cor. (37) I. e. si vos impedimento mihi estis conatu vestro, me liberandi. Interpolator et versio antiqua, ab Usserio edita, nec non Syrus male exhibent un ante φείσεσθε. (38) Initium capitis secundi Οὐ γὰρ θέλω . . ἀρέ σκετε deest in Syro. (39) I. q. περὶ ἐμοῦ. SMITH. (40) Syrus legit : Ἔσομαι λόγος Θεοῦ, quod sensu caret. (41) Syrus et vetus interpres Latinus legerant ἐσομαι ἠχώ, factus sum voæ, ut interpres reddit. Multo præferenda est lectio Græci textus. Sensus (43) Syrus legisse videtur: ὅτι τὸν ἐπίσκοπον κατηξίωσεν τοῦ Θεοῦ εὐρεθῆναι. (44) Aut medium pro passivo positum putes, aut vertas: Quod Deus episcopum Syriæ inveniri dignatus est, ab Oriente in Occidentem eum arcessens. (45) I. e. nulli invidistis gloriam, pro Christo moriendi. SMITH. μαι. Οὐδὲν φαινόμενον (49) αἰώνιον. (50) Τὰ γὰρ A non apparebo. Nihil, quod apparet, æternum est. βλεπόμενα πρόσκαιρα· τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια 7. Ὁ γὰρ Θεὸς ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐν Πατρὶ ὢν μᾶλλον (51) φαίνεται. (52) Οὐ σιωπῆς μόνον τὸ ἔργον, ἀλλὰ μεγέθους ἐστὶν ὁ Χριστιανισμός. Β IV. Sinite me ferarum dentibus (53) Εγώ γράφω ταῖς Ἐκκλησίαις, καὶ ἐντέλλομαι πησιν, ὅτι ἐγὼ ἐκων ὑπὲρ Θεοῦ ἀποθνήσκω, ἐάνπερ ὑμεῖς μὴ κηλύσητε. Παρακαλῶ ὑμᾶς, μὴ εὔνοια ἄκαιρος γένησθέ μοι. "Αφετέ με θηρίων εἶναι βοράν, δι ̓ ὧν ἔνεστιν Θεοῦ ἐπιτυχεῖν. (54) Σιτός εἰμι Θεοῦ, καὶ δι' ἀδόντων θηρίων ἀλήθωμαι, ἵνα καθαρὸς ἄρτος εὐρεθῶ τοῦ Χριστοῦ. Μᾶλλον κολακεύσατε τὰ θηρία, ἵνα μοι τάφος γένωνται, καὶ μηδὲν καταλίπωσι τοῦ σώματός p μου, ἵνα μὴ κοιμηθεὶς βαρὺς τινι γένωμαι. Τότε ἔσομαι μαθητὴς ἀληθῶς τοῦ Χριστοῦ, ὅτε οὐδὲ τὸ σῶμά μου ὁ κόσμος ὄψεται. Λιτανεύσατε τὸν Χριστὸν ὑπὲρ ἐμοῦ, ἵνα διὰ τῶν (55) ὀργάνων τούτων θυσία εὐρεθῶ. Οὐχ ὡς (56) Πέτρος καὶ Παῦλος διατάσσομαι ὑμῖν. Εκεῖνοι ἀπόστολοι, ἐγὼ κατάκριτος· ἐκεῖνοι (57) ἐλεύθεροι, ἐγὼ δὲ μέχρι νῦν δοῦλος. ̓Αλλ ̓ ἐάν πάθω, (58) ἀπελεύθερος Ἰησοῦ, καὶ ἀναστήσομαι ἐν αὐτῷ ἐλεύθερος. Νῦν μανθάνω δεδεμένος μηδὲν ἐπιθυμεῖν (59) κοσμικὸν ἢ μάταιον. « Quæ enim videntur, temporalia sunt ; quæ vero non videntur, æterna sunt. » Namque ipse Deus noster Jesus Christus, iterum in Patre exsistens, magis manifestatur. Non silentii tantum, sed magnitudinis opus est Christianismus. moli, ut panis Christi inveniar. Ego Ecclesiis scribo, omnibusque mando, quod lubens pro Deo moriar, siquidem vos me non impediatis. Obsecro vos, ne intempestivam mihi benevolentiam exhibeatis. Sinite me ferarum cibum esse, per quas Deum consequi licet. Frumentum sum Dei, et per ferarum dentes molar, ut purus panis Christi inveniar. Feris potius blandimini, ut mihi sepulcrum fiant, nihilque mei corporis relinquant; ne postquam obdormiero, gravis alicui fiam. Tunc vere Christi discipulus ero, cum neque corpus menm mundus videbit. Christum pro me supplicate, ut per hæc instrumenta hostia inveniar. Non ut Petrus et Paulus vobis præcipio. Illi apostoli, ego condemnatus ; illi liberi, ego usque nunc servus. Sed si patiar, libertus Jesu ero, et in ipso resurgam liber. Nunc vinctus disco nihil mundanum vel vanum concupiscere. V. Mori cupio. (60) ̓Από Συρίας μέχρι Ρώμης (61) θηριομαχώ, A Syria Romam usque cum bestiis pugno, terra διὰ γῆς καὶ θαλάσσης, νυκτὸς καὶ ἡμέρας, δεδεμένος C marique, noctu et interdiu, alligatus ad decem Vetus interpres. stens magis apparet. Non suasionis opus, sed magnitudinis est Christianus ; quando utique oditur a mundo. CAPUT IV. Scribendo Ecclesiis, et præcipio omnibus, quoniam volens pro Deo morior; siquidem vos non prohibeatis. Deprecor vos, non concordia intempestiva fiatis mihi. Dimittite me bestiarum esse cibum: per quas est Deo potiri. Frumentum sum Dei, et per dentes bestiarum molar, ut mundus panis inveniar Christi. Magis blandite bestiis, ut mihi sepulcrum fiant, et nihil derelinquant eorum quæ corporis mei; ut non dormiens gravis alicui inveniar. Tunc ero discipulus verus Jesu Christi, quando neque corpus meum mundus videbit. Orate Christum pro me, ut per organa ista Dei sacrificium inveniar. Non ut Petrus et Paulus præcipio vobis. Illi apostoli, ego condemnatus : illi liberi, ego usque nunc servus. Sed si patiar, manumissus fiam Jesu Christi, ut resurgam liber. Et nunc disco vinctus, nihil concupiscere. CAPUT V. A Syria usque Romam cum bestiis pugna, per terram et per mare, nocte et die; vinctus decem leopar7 II Cor. iv, 18. (49) Vetus interpres et Syrus simulque fragmen- A quæ in codice Græco non exstant, agnoscit. tum Syriacum (apud Curetonum) legebant ἀγαθον, quod restituendum esse puto. (50) Hæc verba, e sacra Scriptura desumpta, nec a veteri interprete Latino, nec a Syro, nec a fragmento Syriaco agita sunt. (51) I. e. magis glorificatur. - suam (52) Sensus : Christus post ascensionem magis glorificatur: Christiani enim non solum in silentio vitam degunt, sed magnificis quoque factis splendent, iis Christum laudantes. Duce veteri interprete Smithius et Ruchatus locum ita refingunt: Οὐ πεισμονῆς τὸ ἔργον· ἀλλὰ μεγέθους ἐστιν ὁ Χριστιανός, μάλιστῇ ὅταν μισῆται ἀπὸ κόσμου. Bene vetus int. «Non suasionis opus, sed magnitudinis est Christianus, quando utique oditur a mundo. »> Cum interprete Latino concordat Syrus, qui legit πεισμονῆς, simulque posteriora verba : Quando [utique] oditur a mundo (=μάλιστα όταν, κ. τ. λ. ), (53) Caput quartum pene integrum etiam apud Syrum legitur. (54) Hunc locum præstantissimum laudat Irenæus Adv. hær, v. 28. (Euseb., H. c., m, 36.) (55) I. e. dentes fera.um. RUCHAT. (56) Horum meminit, quippe qui ex sanctis apostolis soli Christianis Romanis interfuerint. JAC. (57) I. e. liberi ab infirmitate humana. RucHAT. (58) Cfr. I. Cor. vi', 22. (59) Κοσμικὸν ἢ μάταιον. Hæc verba, nec a ve tere interprete, nec a Syro agnita, dilenda viden tur. (60) Citatur integrum hoc caput ab Eusebio. II. e., I, 36, et Hieron., Catal., c. 16. Exstat etiam illud pene integrum apud Syrum. (61) Cfr. 1 Cor. xv, 32, ubi quoque ἐθηριομάχηση ἐν Ἐφέσῳ de certatione cum hominibus belluinis explicandum est. Jac. leopardos, quæ est militum turma; qui etiam be- Α δέκα (62) λεοπαρδοις δ' ἐστι στρατιωτῶν τάγμα· οἱ καὶ (63) εὐεργετούμενοι χείρους γίνονται. Ἐν δὲ τοῖς ἀδικήμασιν αὐτῶν μᾶλλον μαθητεύομαι, ἀλλ' οὐ παρὰ τοῦτο δεδικαίωμαι 9. (64) Ὀναίμην τῶν θη ρίων τῶν ἐμοὶ ἡτοιμασμένων, καὶ εὔχομαι ἕτοιμά μοι εὐρεθῆναι· ὰ καὶ κολακεύσω, συντόμως με καταφαγεῖν, οὐχ ὥσπερ τινῶν δειλαινόμενα οὐχ ἥψαντο. Κἂν αὐτὰ δὲ ἄκοντα μὴ θελήσῃ, ἐγὼ προσβιάσομαι. Συγγνώμην μοι ἔχετε· τί μοι συμφέρει, ἐγὼ γινώσκω. (65) Νῦν ἄρχομαι μαθητὴς εἶναι. Μηδέν με ζηλώσῃ τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων, ἵνα Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω. Πῦρ καὶ σταυρός, θηρίων τε συστάσεις, (66) ανατομαί, διαιρέσεις, σκορπισμοὶ ὀστέων, συγκ κοπὴ μελῶν, ἀλησμοὶ ὅλου τοῦ σώματος, κακαὶ κοι λάσεις τοῦ διαβόλου ἐπ' ἐμὲ ἐρχεσθωσαν, μόνον ἵνα Β Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω. VI. Morte mea veram vitam assequar. Nihil mihi poderunt mundi voluptates, neque (67) Οὐδέν μοι ὠφελήσει τὰ τερπνὰ τοῦ κόσμου, hujus sæculi regna. Præstat mihi in Jesu Christo οὐδὲ αἱ βασιλεῖαι τοῦ αἰῶνος τούτου. (68) Μαλλόν mori, quam finibus terræ imperare. Quid enim μοι ἀποθανεῖν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν, ἢ βασιλεύεις τῶν prodest homini, si universum mundum lucretur, περάτων τῆς γῆς. (69) Τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος, animæ vero suæ detrimentum patiatur? Illum quæro ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, τὴν δὲ ψυχήν qui pro nobis mortuus est ; illum volo, qui propter αὐτοῦ ζημιωθῇ ° ; Ἐκεῖνον ζητῶ, τὸν ὑπὲρ ἡμῶν nos resurrexit. Hoc mihi lucrum impendet. Igno- ἀποθανόντα· ἐκεῖνον θέλω, τὸν δι' ἡμᾶς ἀναστάντα. scite mihi fratres! Ne me vivere impediatis ; ne Ὁ δὲ (70) τοκετός μοι ἐθίκειται. Συγγνωτέ μοι, velitis me mori; me Dei esse cupientem mundo ne ἀδελφοί· μὴ ἐμκοδίσητέ μοι ζῆσαι, μὴ θελήσητέ (74) tradatis. Sinite me purum lumen percipere ubi με ἀποθανεῖν, τὸν τοῦ Θεοῦ θέλοντα εἶναι, κόσμῳ illuc advenero, homo Dei ero. Concedite mihi imi- C μὴ (72) χαρίσησθε (73). Αφετέ με καθαρὸν φῶς Vetus interpres. dis, quod est militaris ordo: qui et beneficiati deteriores fiunt. In injustificationibus autem ipsorum magis erudior; sed non propter hoc justificatus sum. Sortiar bestiis mihi esse paratis ; et oro promptas mihi inveniri: quibus et blandiar cito me devorate; non quemadmodum quosdam timentes non tetigerunt. Sed et, si ipse volentem non velint, ego vim faciom. Veniam mihi habete : quid mihi confert, ego cognosco. Nunc incipio discipulus esse; nihil me zelare visibilium et invisibilium, ut Jesu Christo fruar Ignis et crux, bestiarumqne congregationes, dispersiones ossium, concisio membrorum, molitiones totius corporis, male punitiones diaboli in me veníant; solum ut Jesu Christo fruar. CAPUT VI. Nihil mihi proderunt termini mundi, neque regna sæculi hujus. Bonum mihi mori propter Jesum Chri• 1 Cor. 1V, 4. Matt. XVI, 26. (62) Voce λεόπαρδος afenderunt Basnagius, Baurius et alii vocabulum illud ante Constantini ætatem obtinuisse negantes. Sed jam Pearsonus (Vindiciæ Ignatianæ, 11, p. 92) clare demonstravit,ante Constantini tempora hoc vocabulum non solum apud Latinos, sed etiam apud Græcos in usu fuisse. Arctior provinciarum Romani imperii nexus effecit D ut multa vocabula Latina a Græcis reciperentur. Cfr. Ignat. ad Polyc., c. 6. Huther. « Die wichtige sten Bedenken gegen die Aechteit der Ignatian. Briefe in Illlgenii : » Zeitschritt fur Histor. Theol., t. XI, p. IV, p. 54 sq., et Düsterdieck, 1 c., p. 66. Cfr. Steph. thes. I. Tr. ed. Hase s. v. λεόπαρδος. (63) Fortasse milites isti a Christianis dona acceperunt, ut mansuetiores erga Ignatium essent. (64) Hæc laudat Chrysost. in Ignatii Encomio. Opp., t. II, p. 599, ed. BB. (65) Νῦν ἀρχομαι μαθητὴς εἶναι apud Syrum non legitur. (66) Ανατομαί, διαιρέσεις. Hæc cum apud Syrum æque ac apud Eusebium et Hieronymum, qui hunc locum laudarunt, desint, delenda videntur. (67) Caput TI deest in versione Syriaca, excepta unica sententia, ὁ δὲ τοκετός μοι ἐπίκειται, quod Syrus cum celeberrimis illis verbis e cap. NII; ὁ ἐμὸς ἔρως ἐσταύρωται, κ. τ. λ. conjungit. Exstat autem caput VI pene totum Syriace in fragmento Timothei Alexandrini (Cureton, l. c., pp. 42, 43). (68) Legendum esse καλόν, vetus interpres Latinus, interpolator, Metaphrasta et fragmentum Timothei (vide supra) suadent. (69) Verba hæc sacra Scripturæ, nec in veteri versione Latina, nec in fragmento Timothei ex stant. (70) Cfr. Phil. 1, 21. Smpissime τοκετός pro lucro sumitur. Τoupio et Wochero est τοκετός -- partus. Jac. (71) Με, non μοι legendum esse monet Smithius. (72) Legendum esse puto κόσμῳ μὴ χαρίσησθε, ἰ. e. me Dei esse volentem mundo tradere nolite. Χαρί ζεσθαι=in gratiam alicujus (e. g. mundi) aliquid facere, tradere. Hæc lectio χαρίσησθε nor solum optimum sensum præbet, sed etiam cum fragmento Timothei Syriaco concordat, in quo legitur: Nolite efficere, ut in mundo degam. Codex Cræcus (Colber: tinus) habet χαρήσησθε =mundo ne gaudeatis, quod arctiori cum antecedentibus nexu caret. Vetus interpres Latinus legit : Διὰ κοσμου οὔ με χωρίζησθε, per mundum ne separetis me, sc. a Deo. (73) In versione Latina sequitur: neque per ma λαβεῖν· ἐκεῖ παραγενόμενος, ἄνθρωπος Θεοῦ ἔσομαι. A tatorem esse passionis Dei mei. Si quis illum in (74) Επιτρέψατέ μοι μιμητὴν εἶναι τοῦ πάθους τοῦ (75) Ὁ ἄρχων τοῦ αἰῶνος τούτου διαρπάσαι με βού λεται, καὶ τὴν εἰς Θεόν μου γνώμην διαφθεῖραι. Μηδεὶς οὖν τῶν παρόντων ὑμῶν βοηθείτω αὐτῷ· μᾶλλον ἐμοῦ (76) γίνεσθε, τουτέστιν τοῦ Θεοῦ. Μὴ λαλείτε Ἰησοῦν Χριστὸν, κοσμον δὲ ἐπιθυμεῖτε. Βασκανία ἐν ὑμῖν μὴ κατοικείτω. Μηδ' ἂν ἐγὼ παρὼν παρακαλῶ ὑμᾶς, πείσθητέ μοι· τούτοις δὲ μᾶλλον πείστητε, οἷς γράφω ὑμῖν. Ζῶν [(77) γὰρ] γράφω ὑμῖν, ἐρῶν τοῦ ἀποθανεῖν. (78) Ὁ ἐμὸς ἔρως ἐσταύρωται, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἐμοὶ πῦρ (79) φιλοϋ λον· (80) ὕδωῶ δὲ ζῶν καὶ λαλοῦν ἐν ἐμοὶ, ἔσωθέν μοι λέγον· Δεῦρο πρὸς τὸν Πατέρα. Οὐχ ἥδομαι τροφῇ φθορᾶς, οὐδὲ ἡδοναῖς τοῦ βίου τούτου. (81) Αρτον Θεοῦ θέλω, ἄρτον οὐράνιον, ἄρτον ζωῆς, ὅς ἐστιν σὰρξ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ γενομένου ἐν ὑστέρῳ ἐκ σπέρματος Δαβὶδ καὶ ̓Αβραάμ' καὶ πόμα (82) Θεοῦ θέλω, τὸ αἷμα αὐτοῦ, ὅ ἐστιν ἀγάπη ἄφθαρτος, καὶ ἀένναος ζωή. seipso habet, intelligat, quid velim, et commisereatur mei, sciens quæ me coaretent. amor meus crucifixus est. Princeps hujus sæculi rapere me vult,meamque erga Deum voluntatem corrumpere. Nemo ergo vestrum, qui adestis, illum adjuvet; potius, id est Dei, efficiamini. Non loquimini Jesum Christum, mundum cencupiscentes. Invidia in vobis ne habitet. Neque, si ergo præsens vos orarem, credatis mihi; his potius, quæ vobis scribo, credatis. Vivens enim scribo vobis, mori desiderans. Amor meus crucifixus est, nec est in me ignis B materiæ amans; sed vivens et loquens aqua in me est, mihi interius dicens: Veni ad Patrem. Non delector alimento corruptibili, neque voluptatibus hujus mundi. Panem Dei volo, panem calestem, panem vitæ, qui est caro Jesu Christi, Filii Dei, qui posteriori tempore ex semine David et Abraham factus est; et potum Dei volo, sanguinem ipsius, qui est charitas incorruptibilis et vita perennis. VIII. Faveatis mihi. (83) Οὐκέτι θέλω (84) κατὰ ἀνθρώπους ζῇν. Τοῦτο. Nolo amplius secundum homines vivere. Id auVetus interpres. stum, quam regnare super terminos terræ. Illum quæro qui pro nobis mortuus est; illum volo qui propter nos resurrexit. Ille lucrum mihi adjacet. Ignoscite mihi, fratres; non impediatis me vivere, non velitis me mori.Dei volentem esse, per mundum non separetis me, neque per materiam seducatis. Dimittite me purum lumen accipere; illuc adveniens, homo ero. Sinite me imitatorem esse passionis Dei mei. Si quis ipsum in seipso habet, intelligat quod volo; et compatiatur mihi, sciens quæ continent me. CAPUT XII. Princeps sæculi hujus rapere me vult, et eam quæ in Deum meum sententiam corrumpere. Nullus igitur præsentium de vobisadjuvet; ipsi autem magis mei fiatis, hoc est Dei mei. Non loquimini Jesum Christum, et mundum concupiscatis. Invidia in vobis non inhabitet; neque utique ego vos præsens deprecor, credite mihi. His autem magis credite quæ scribo vobis. Vivens enim scribo vobis, desiderans mori. Meum desiderium crucifixum est; et non est in me ignis amans aliquam aquam; sed vivens et loquens est in me ; intus me dicit: Veni ad Patrem. Non delector cibo corruptionis, neque delectationibus vitæ hujus. Panem Dei volo; quod est caro Jesu Christi, ejus qui ex genere David: et potum volo sanguinem ipsius; quod est charitas incorruptibilis. CAPUT VIII. Non amplius volo secundum homines vivere; hoc autem erit, si vos velitis. Velite autem, ut et vos teriam seducatis. Hæc in codice Græco desunt; sed legebantur olim a Timotheo Alexandrino, ut ex fragmento ejusdem (Cureton l. c.) perspicitur. (74) Επιτρέψατε... Θεοῦ μου. Hæc non solum in fragmento Timothei, sed etiam in Syriacis Severi Antiocheni fragmentis exstant. Cureton, l. c., pp. 28, 40, 50. (75) Major pars capitis hujus, praesertim initium C usque ad ὁ ἐμὸς ἔρως κ. τ. λ., apud Syrum non exstat. Phrasis ὁ ἄρχων τοῦ αἰῶνος τούτου ex Evangelio S. Joan. xvi, 11 desumpta videtur. (76) Sc. βοηθοί, CLERICUS. (77) Addend. est γάρ ex veteri interprete. SMITH. (78) Hic locus exstat apud Syrum et in Syriaco fragmento Dionysii Areopagitæ De divinis nominibus, lib. 11, c. 4; Cureton. 1. c., p. 54. Hune locum Origenes quoque laudat, Opp. t. iii, p. 30, ed. Ruæ. Alii in hoc loco explicando per amorem intelligunt Christum ; alii concupiscentiam rerum mundanarum. (79) Ita habet codex Colbertinus eum Simeone Metaphrasta et Menæis Græcis. Interpolator exhibet φιλοῦντι, cui respondet vetus interpretatio Latina. Non est in me ignis amans aliquam aquam (aquam autem pertinet ad sequentia). His ducibus Pearso- τὸν πα (81) Hunc locum Grabius et Wocherus de sacramento eucharistiæ explicant; de ipsius Dei fruitione in cœlo, seu de æterna visionis Dei beatitudine, Usserius et Halloixius. Jac. Cfr. Joan. vi, 32 seqq, 51. Syrius legit: "Αρτον Θεοῦ θέλω, ὃς ἐστιν σαρξ Χριστοῦ, καὶ τὸ αἷμα αὐτοῦ. Πόμα θόλω, ὅ ἐστιν ἀγάπη ἄφθαρτος. Aliis igitur Syrus usus est signis interpunctionis, nec non omisit ἄρτον οὐράνιον, ἄρτον ζωῆς, et τοῦ υἱοῦ — Αβραάμ. (82) Θεοῦ post πόμα, et paulo infra καὶ ἀένναος w nec in Syro, nec in veteri versione Latina exstat. (83) Caput octavum apud Syrum non legitur. |
