Изображения страниц
PDF
EPUB

et sanguine et passione Jesu Christi, spei nostræ, Α quando resurgemus ad eum; quam et saluto in plenitudine in apostolico charactere, cuique plurimam opto salutem.

ούσῃ ἐν σαρκὶ καὶ αἵματι [ (69) καὶ] τῷ πάθει Ἰησ σοῦ Χριστοῦ, τῆς ἐλπίδος ἡμῶν ἐν τῇ εἰς αὑτὸν αναστάσει· ἢν καὶ ἀσπάζομαι ἐν τῷ (70) πλη ρώματι, ἐν (71) ἀποσταλικῷ χαρακτῆρι, καὶ εὔχομαι πλεῖστα χαίρειν.

I. Laus vestra per Polybium mihi innotuit.

Constanter inculpatam et inseparabilem mentem cognovi vos habere, non usu solum, sed indole, quemadmodum id mihi episcopus vester Polybius indicavit, qui Smyrnæ adfuit per voluntatem Dei et Jesu Christi, quique mihi vincto in Jesu Christo ita congratulatus est, ut omnem multitudinem vestram in eo contemplatus sim. Excipiens enim per ipsum vestram, quæ secundum Deum est, benevolentiam, vos ipsos, quos cognovi, imitatores Dei, B invenisse videbar.

II. Estote subjecti episcopo,

Cum enim episcopo subjecti sitis ut Jesu Christo, videmini mihi,non secundum hominem,sed secundum Jesum Christum vivere, qui propter nos mortuus est, ut credentes in mortem ipsius mortem effugiatis. Necessurium itaque est, quemadmodum facitis, ut sine episcopo nihil agatis, sed et presbyterio subditi sitis, ut apostolis Jesu Christi, spei nostræ, in quo conversantes inveniamur. Oportet autem et diaconos, qui sunt diaconi mysteriorum

Αμωμον διάνοιαν καὶ (72) ἀδιάκριτον ἐν ὑπομονῇ ἔγνων ὑμᾶς ἔχοντας, (73) οὐ κατὰ χρῆσιν, ἀλλὰ κατὰ φύσιν, καθὼς ἐδήλωσέν μοι Πολύβιος, ὁ ἐπίσκοπος ὑμῶν, ὃς παρεγένετο θελήματι Θεοῦ καὶ Ἰησοῦ Χριτοῦ ἐν Σμύρνῃ, καὶ οὕτως μοι συνεχάρη δεδεμένῳ ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ, ὥστε με τὸ πᾶν πλῆθος ὑμῶν ἐν αὐτῷ (74) θεωρεῖσθαι. ̓Αποδεξάμενος οὖν τὴν κατὰ Θεὸν εὔνοιαν δι' αὐτοῦ, (75) ἔδοξα εὑρεῖν ὑμᾶς, ὡς ἔγνων, μιμητὰς ὄντας Θεοῦ.

presbyteris et diaconis.

Ὅταν γὰρ τῷ ἐπισκόπῳ ὑποτάσσεσθε ὡς Ἰησοῦ Χριστῷ, φαίνεσθέ μοι οὐ κατὰ (76) ἄνθρωπον ζῶντες, ἀλλὰ κατὰ Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν δι' (77) ἡμᾶς ἀποθανόντα, ἵνα πιστεύσαντες εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ τὸ ἀποθανεῖν ἐκφύγητε. Αναγκαῖον οὖν ἐστιν, ὥσπερ ποιεῖτε, ἄνευ τοῦ ἐπισκόπου μηδὲν πράσσειν ὑμᾶς, ἀλλ' (78) ὑποτάσσεσθαι καὶ τῷ πρεσβυτερίῳ, ὡς τοῖς ἀποστόλοις Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς ἐλπίδος ἡμῶν, ἐν ᾧ διάγοντες (79) εὑρεθησόμεθα. (80) Δεῖ δὲ καὶ Jesu Christi, omni modo omnibus placere. Non G τοὺς διακόνους, ὄντας (81) μυστηρίων Ἰησοῦ Χρι

enim ciborum et potuum ministri sunt, sed Eccle

C

στοῦ, κατὰ πάντα τρόπον πᾶσιν ἀρέσκειν. Οὐ γὰρ Vetus interpres.

<<< Ignatius, qui et Theophorus, dilectæ Deo Patri Jesu Christi Eeclesiæ sanctæ, existenti in Trallesiis Asiæ, electæ et Deo dignæ, pacem habenti in carne ôt sanguine et passione Jesu Christi, spei nostræ, in ea quæ in ipsum resurrectione: quam et saluto in plenitudine, in apostolico charactere, et oro plurimum gaudere.

CAPUT I.

Incoinquinatam mentem et inseparabilem in sustinentia cognovi vos habentes, non secundum usum, sed secundum naturam: quemadmodum ostendit mihi Polybius episcopus vester, qui advenit voluntate Dei et Jesu Christi, in Smyrna; et sic mihi congavisus est vincto in Christo Jesu, ut ego omnem multitudinem vestram in ipso specularer. Recipiens igitur eam, quæ secundum Deum, æquanimitatem per ipsum, gloriatus sum inveniens vos, ut cognovi, imitatores Dei.

CAPUT II.

Cum enim episcopo subjecti estis ut Jesu Christo, videmini mihi non secundum homines viventes, sed

(69) Insere καί. Voss. Sensus: Quæ internam et cum Deo pacem obtinet adventu et passione Christi.

(70) I. e. cujus Ecclesiæ omnia saluto membra. SMITH.

(71) Uti hic sibi (episcopo), ita infra, c. 2. presbyteris quoque Ecclesiæ Trallianæ auctoritatem quamdam apostolicam tribuit Ignatius. Jac. Rothe, Anf, p. 499. Alii, e. g. Smithius, apostolicam salutation's formam intelligendam esse putant.

(74) 'Αδιάκριτον Cfr, ep. Ignat. ad Ephes. c. 3. (73) Sensus : Non solum in vitæ commercio talem mentem ostendere studetis; sed ea internæ vestræ naturæ propria est.

(74) Ita Jac Ms θεωρῆσθε. Vossius, θεωρῆσαι.

(75) Ita Voss. et Jac. Ms. ἔδοξα ευρών. Vetua interpres legebat ἐδόξασα εὑρών. vertens, glqriatus sum, inveniens vos, quod placuit Cotelario et Wochero.

(76) Ms. exhibet ANON, i. e. ἄνθρωπον, non ἀνθρώπινον, ut e Vossio libri plerique impressi. Jac.

D

(77) Fortasse 1. ὑμᾶς cum vet. int., qui habet vos. (78) Ita Smith. et Jac. Ms. ὑποτάσσεσθε. (79) Ita ms. Forte leg. εὑρεθησοίμεθα. Male editi εὑρεθησώμεθα.

(80) Dicit, non debere esse quemquam, cui non placeant omnibus modis diaconi. Voss. Wocherus in his verbis adhortationem ad diaconos videt: Ipsi studeant omnibus placere, et sibi a criminibus cavere. Male. Ignatius enim non de officiis clericorum erga populum, sed de officiis populi erga clerum loquitur.

(81) In codice ms. legitur μυστήριον, quod Arnd tius interpretatur, imago, similitudo. Cum vero hæc vocabuli μυστήριον notio ab Ignatio certe ejusque ætate aliena sit, cum Vossio aliisque legendum est μυστηρίων, quod etiam apud interpolatorem reperitur. Cfr. Dusterdieck, l.c, p. 23. Beatus Pater respexisse videtur ad verba Apostoli 1 Tim. II, 9 et I Cor. iv, 1. In priori editione et nos Arndtium se cuti sumus.

βρωμάτων καὶ ποτῶν εἰσιν διάκονοι, ἀλλ ̓ Εκκλησίας A sim Dei ministri Oportet igitur, ut sibi caveant a Θεοῦ ὑπηρέται. Δέον οὖν αὐτοὺς φυλάσσεσθαι τὰ ἐγ- criminibus tanquam ab igne. κλήματα ὡς προ

III. Honorate diaconos, Ομοίως πάντες ἐντρεπέσθωσαν τους διακόνους ὡς (82) ἐντολὴν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ τὸν ἐπίσκοπον ὡς Ἰησοῦν Χριστὸν, ὄντα Υἱὸν τοῦ Πατρὸς, τοὺς δὲ πρεσβυτέρους ὡς συνέδριον Θεοῦ, καὶ ὡς σύνδε σμον ἀποστόλων. (83) Χωρίς τούτων Ἐκκλησία οὐ καλεῖται. Περὶ ὧν πέπεισμαι ὑμᾶς οὕτως ἔχειν. Το γὰρ ἐξεμπλάρεον τῆς ἀγάπης ὑμῶν ἔλαβον, καὶ ἔχω μεθ ́ (84) ἑαυτοῦ ἐν τῷ ἐπισκόπῳ ὑμῶν, οὗ αὐτὸ τὸ κατάστημα μεγάλη μαθητεία, ἡ δὲ πραότης αὐτοῦ δύναμις· ὅν λογίζομαι καὶ τοὺς ἀθέους ἐντρέπεσθαι, Β ἀγαπῶντας, ὡς οὐ φείδομαι (85) ἑαυτοῦ. (86) Πότερον δυνάμενος γράφειν ὑπὲρ τούτου, εἰς τοῦτο (87) ᾠήθν, ἵνα ὤν κατάκριτος ὡς ἀπόστολος ὑμῖν δια τάσσωμαι ;

episcopum et presbyteros.

Cuncti similiter revereantur diaconos ut mandatum Jesu Christi, et episcopum ut Jesum Christum Filium Patris, et presbyteros ut senatum Dei et concilium apostolorum. Sine his Ecclesia non vocatur. De his vos ita sentire persuasum habeo. Exemplar enim charitatis vestræ accepi et mecum habeo in episcopo vestro : cujus ipse habitus magna disciplina est, mansuetudo vero ejus potentia; quem, ut existimo, et impii ipsi reverentur,quibus etiam placet, quod ego mihi non parcam. Num, cum hac de re scribere mihi licuerit, in tantam mei existimationem deveni, ut quamvis condemnatus, velut apostolus vobis præciperem?

IV. Humilitate et mansuetudine mihi opus est.

(88-89) Πολλά φρονῷ ἐν Θεῷ· ἀλλ' ἐμαυτὸν μετρῶ, ἵνα μὴ ἐν καυχήσει απόλωμαι. Νῦν γάρ με δεῖ πλέον φοβεῖσθαι, καὶ μὴ προσέχειν τοῖς φυσιοῦσίν με. Οι γὰρ λέγοντές μοι μαστιγοῦσιν με. Αγαπώ μὲν γὰρ τὸ παθεῖν· ἀλλ' οὐκ οἶδα, εἰ ἄξιός εἰμι Ὁ γὰρ ζῆλος πολλοῖς μὲν οὐ φαίνεται, ἐμὲ δὲ πλέον πολεμεῖ. Χρήζω οὖν πραότητος, ἐν ᾗ καταλύεται ὁ ἄρχων τοῦ αἰῶνος τούτου.

Multa sapio in Deo; sed mihi ipsi modum adhibeo, ne gloriando peream. Nunc enim plus mihi timendum est, nec aures illis sunt præbendæ, qui me inflant. Qui enim me laudant, flagellant me. Nam diligo quidem pati ; sed nescio,an dignus sim. Vehementia enim mea multis quidem non apparet me vero acrius impugnat. Opus itaque mihi manC suetudine, qua princeps sæculi hujus destruitur Vetus interpres.

secundum Jesum Christum propter vos mortuum; ut credentes in mortem ipsius, mori effugiatis. Necessarium igitur est, quemadmodum facitis, sine episcopo nihil operari vos; sed subjici et presbyterio, ut apostolis Jesu Christi, spei nostræ; in quo conversantes inveniamur. Oportet autem et diaconos, ministros exsistentes mysteriorum Jesu Christi. secundum omnem modum omnibus placere. Non enim ciborum et potuum sunt ministri ; sed Ecclesiæ Dei ministri. Opportuum igitur vos observare accusationes ut ignem

CAPUT III.

Similiter et omnes revereantur diaconos, ut mandatum Jesu Christi ; et episcopum, ut Jesum Christum existentem Filium Patris; presbyteros autem, ut concilium Dei, et conjunctionem apostolorum. Sine his Ecclesia non vocatur: de quibus suadeo vos sic habere. Exemplapium enim Charitatis vestræ accepi, et habeo cum meipso in episcopo vestro ; cujus ipsa compositio magna est disciplinatio, mansuetudo autem ipsius potentia: quem existimo et impios revereri, diligentes quod non parco ipsum aliqualem; potens scribere pro illo, in hoc existimer, ut existens condemnatus, velut apostolus vobis præcipiam ?

CAPUT IV.

Multa sapio in Deo; sed meipsum mensuro, ut non in gloriatione perdar. Nunc enim me oportet plus timere, et non attendere inflantibus me Dicentes enim mihi, flagellant me. Diligo quidem enim pati; sed non novi si dignus sum. Zelus enim multis quidem non apparet, me autem plus oppugnat. Indigeo igitur mansuetudine; in qua dissolvitur princeps sæculi hujus.

(82) Ita ex vet. interpr. restituit Smithius, simi- D dum puto. Arudtius vertit: • Welchen Bischof, liaque reperiuntur infra, c 13, et ad Smyrn., c. 8. Ms male habet: Τους διακόνους ὡς Ἰησοῦν Χριστὸν, ὡς καὶ τον ἐπίσκοπον, ὄντα Υἱὸν τοῦ Πατρὸς κ. τ. λ.

(83) Sine episcopo, etc., nulla Ecclesia. Cfr. Rothe, Anf., p. 466.

(84) Ita ms. Nemo nescit ἑαυτῷ pro εμαυτοῦ et σεαυτοῦ in omnibus casibus tralaliuium esse apud Graecos Jac Vossius emendavit ἐμαυτού.

(85) 1. q. ἐμαυτοῦ. Cfr. supra not. 84 Genitivum reposuit Arnctius Με ἐστίν. Sensus: Pagani quoque constantiam Chistianorum, e g. meam, laudant.

(86) Ita cum Arndtio (Studien et Krit. 1839), msti lectionem retinente, interpungendum et explican

achte ich, auch die Ungottichen scheun, welche es gerne sehen. dass ich meiner nicht schone. Sollte ich, da ich hierüber screiben konnte, es so gemeint haben, dass ich, obschon ein Verurtheilter, als ein Apostet euc vorschreibe ? »

(87) In versione verbi ᾠήθην non Arndtium, sed Pearsonum secutus sum.

(88 89) Initium capitis quarti, quod in versione Syriaca cpistolæ ad Romanos adjuncta est arctissimo aexu cohæret cum fine capitis tertii. Sensus est : « Non in tantam mei existimationem deveni, ut vocis velut apostolus impera e velim. Quamvis enim multa in Deo sapiam, tamen mihi ipsi modum adhibeo, ne ipse gloriando peream. »

V. Non sublimes doctrinas vobis tradam.

Nunquid non possum cœlestia vobis scribere? A At, ne parvulis vobis damnum inferam, metuo. Ac mihi ignoscite; ne, ista capere non valentes, strangulemini. Nam et ego non ideo, quod vinctus sum et calestia intelligere possum, et locos angelorum, et cœtus constitutionesque principatuum, visibilia et invisibilia. Etiam his prætermissis adhuc discipulus sum; multa enim nobis desunt ne a Deo absimus.

(90) Μὴ οὐ δύναμαι [ (91) ὑμῖν] τὰ ἐπουράνια γράφ ψαι (92) ̓Αλλὰ φοβούμαι, μὴ νηπίοις οὔσιν ὑμῖν βλάβην παραθώ. Καὶ συγγνωμονεῖτέ μοι, μήποτε, οὐ δυνηθέντες χωρῆσαι, (93) στραγγαλωθῆτε. Καὶ γὰρ ἐγώ, οὐ καθότι δέδεμαι, καὶ δυνάμενος [ (94) νοεῖν ] τὰ ἐπουράνια, καὶ τὰς (95) τοποθεσίας τὰς ἀγγελι κας, καὶ τὰς συστάσεις τὰς ἀρχοντικὰς, ὁρατά τε xai καὶ ἀέρατα. (96) Παρὰ τοῦτο ἤδη καὶ μαθηθής εἰμι· (97) πολλὰ γὰρ ἡμῖν λείπει, ἵνα Θεοῦ μὴ λειπώμεθα.

[blocks in formation]

A talibus igitur vos custodite. Hoc autem fiet, si Φυλάττεσθε οὖν (3) τοὺς τοιούτους. Τοῦτο δὲ ἔσται nec inffati nec avulsi fueritis a Deo Jesu Christo et ὑμῖν μὴ φυσιουμένοις, καὶ οῦσιν ἀχωριστοις Θεοῦ episcopo et præceptis apostolorum. Qui intra al- Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ τοῦ ἐπισκόπου, καὶ τῶν διαταtare est, mundus est [qui vero extra est, non est γμάτων τῶν ἀποστόλων, Ὁ ἐντὸς θυσιαστηρίου ὧν mundus]; hoc est, qui sine episcopo et presbyterio C καθαρός ἐστιν· [ (4) ὁ δὲ ἐκτὸς ὢν οὐ καθαρός ἐστιν· 1 Vetus interpres. CAPUT V.

Nonne possum vobis supercolestia scribere? Sed timeo ne parvulis exsistentibus vobis damum apponam. Et condonate mihi, ne forte, non potentes capere, strangulemini. Etenim ego, non secundum quodcunque ligatus sum, sed potens scire cœlestia, et loci positiones angelicas, et constitutiones, principationes, visibiliaque et invisibilia. Præter hoc, jam et discipulus sum. Multa enim nobis deficiunt, ut Deo non deficiamus.

CAPUT VI.

Deprecor igitur vos (non ego, sed charitas Jesu Christi) solo Christiano alimento uta mini; ab aliena autem herba recedite, quæ est hæresis, quæ et inquinatis impl cat Jesum Christum : quemadmodum mortiferum pharmacum dantes cum vino mellito; quod qui ignorat, delectabiliter accipit, et in delectione mala mori (sic).

CAPUT VII.

Observamini igitur a talibus. Hoc autem erit a vobis non inflatis, et exsistentibus inseparabilibus a Deo Jesu Christo, et episcopo, et ordinibus apostolorum. Qui intra altare est, mundus est ; qui vero extra al

(90) Cfr. quæ supra ad prooemium epistolæ ad Trallianos monuimus.

(91) Sic ex vet. int., ex Syro et ex interpolatore restituendum.

(92) Cfr. I Cor. 1, 1, 2.

(93) Ms. στραγγαλον θῆτε. Jac.

(94) Sic ex vet. int. Latino, ex Syro et ex interpolatore restituendum.

(93, I. e. officia et dignitates, ut ad Smyrn., c. 6: Τόπος μηδένα φυσιούτω. Cfr. etiam ad Polyc., c. 1. PEARS

(96) Sensus: Non solum arcana illa mihi ignota sunt, sed et in aliis rebus adhuc discipulus sum. Alii hunc locum aliter explicant, e. g propter hoc jam et dispulus sum. Cor.

(97) Cfr. 1 Cor. XII, 9. Versio Syraca neque cum textu nostro, neque cum interpolatore concordat. Fragmentum vero Syriacum Severi Antiocheni cum Græco textu nostro accuratissime convenit. Cir. Cureton., 1. c., pp. 40, 100.

D

(98) Cfr. ad Philad., c. 3.

(99) Six ex vet. interprete et ex interpolatore restituit Vossius. Ms. O xxрol плxрsun; male. O καὶ ῥυπαροῖς. Cor. Οἱ μιαροί, SMITH. Οἱ καὶ αἱρετικοί. PEARS. Simpliciter καὶ παρεμπλέκουσιν legit Joan nes Damase.

(1) Ms. xxt' à§íav TOTEUóμEvoL. Sed ex Jo. Damascano restituo καταξιοπιστευόμενοι. Est autem teste Scapula καταξιεπιστευόμαι apud Suidam — dico adversus aliquem, quæ fide indigna sunt. Lectionem msti Cotelerius interpretatur, ratione dignitatis (loci), quam obtinent, fidem adepti. Wocherus, jure quodam iis creditur, quippe qui fabulis suis vera quædam et egregia, Christianus nempe doctrinas admisreant.

(2) Sic legit vet. int et Jo. Damasc. Ms. xixeĭ. (3) Ita interpolator, et recte. GALL Ms, To Tolούτοις.

(4) Hæc addenda sunt ex vet. int. et interpolatore. Voss.

conscientia.

τοῦτ' ἔστιν, ὁ χωρὶς ἐπισκόπου καὶ πρεσβυτερίου A et diaconis quidpiam agit, is non est mundus in καὶ διακόνου πράσσων τι, οὗτος οὐ καθαρός ἐστιν τῇ συνειδήσει.

VIII. Contra diaboli insidias muniamini mansuetudine, fide et charitate.

Οὐκ ἐπεὶ ἔγνων τοιοῦτόν τι ἐν ὑμῖν, ἀλλὰ προφυ λάσσω ὑμᾶς ὄντας μου ἀγαπητούς, προορῶν τὰς ἐνέδρας τοῦ διαβόλου. Ὑμεῖς οὖν τὴν (5) προϋπάθειαν ἀναλαβόντες ἀνακτίσασθε ἑαυτοὺς ἐν πίστει, (6) ἐστιν σὰρξ τοῦ Κυρίου, καὶ ἐν ἀγάπῃ, ὅ ἐστιν αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ. (7) Μηδεὶς ὑμῶν κατὰ τοῦ πλησίον [(8) τι] ἐχέτω. Μὴ ἀφορμὰς δίδοτε τοῖς ἔθνεσιν, ἵνα μὴ δι' ὀλίγους ἄφρονας τὸ ἐν Θεῷ πλῆθος βλασφημῆ ται. Οὐαὶ γὰρ, δι' οὗ ἐπὶ ματαιότητι τὸ ὄνομά μου ἐπὶ τινων βλασφημεῖται 6.

IX. Nolite audire eos, qui sine (9) Κωφώθητε οὖν, ὅταν ὑμῖν χωρὶς Ἰησοῦ Χρι στοῦ λαλῇ τις, (10) τοῦ ἐν γένους Δαβίδ, τοῦ ἐκ Μα ρίας, ὅς ἀληθῶς ἐγεννήθη, ἔφαγέν τε καὶ ἔπιεν, ἀλη θῶς ἐδιώχθη ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, ἀληθῶς ἐσταυρώθη καὶ ἀπέθανεν, βλεπόντων τῶν ἐπουρανίων (11) καὶ ἐπιγείων καὶ ὑποχθονίων· ὅς καὶ ἀληθῶς ἠγέρθη ἀπὸ νεκρῶν, ἐγείραντος αὐτὸν τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ, (12) ὡς καὶ κατὰ τὸ (13) ὁμοίωμα ἡμᾶς, τοὺς πιστεύοντας αὐτῷ, οὕτως ἐγερεῖ ὁ Πατὴρ αὑτοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, (14) οὗ χωρὶς τὸ ἀληθινὸν ζῆν οὐκ ἔχομεν.

Non quod noverim tale quid inter vos,hæc scribo, sed præmunire volo vos,ut filios meos charissimos, prospiciens insidias diaboli. Vos itaque, mansuetudinem assumentes, regenerate vosmetipsos in fide, quæ est caro Domini, et in charitate, quæ est sanguis Jesu Christi. Nullus vestrum adversus proximum aliquid habeat.Ne ansam detis gentibus, ne propter paucos insipientes multitudo, quæ est in Deo,blasphemetur. Væ enim ei per quem in vanitate nomen meum apud aliquos blasphematur. Christo loquuntur. Historia Christi.

B

X. Si Christus non vere passus Εἰ δὲ, ὥσπερ τινὲς, ἄθεοι ὄντες, τουτέστιν ἄπιστοι, C λέγουσιν, τὸ δοκεῖν πεπονθέναι αὐτὸν, αὐτοὶ ὄντες τὸ δοκεῖν, ἐγὼ τί δέδεμαι, τί δὲ εὔχομαι θηριομαχῆσαι ; Δωρεὰν οὖν ἀποθνήσκω; (15) ̓Αρα οὐ καταψεύδομαι τοῦ Κυρίου ;

Obturate igitur aures vestras, cum vobis quispiam loquitur sine Jesu Christo, qui ex genere Davidis, qui ex Maria, qui vere natus est, edit et bibit, vere persecutionem passus est sub Pontio Pilato vere crucifixus et mortuus est, videntibus cœlestibus et terrestribus et subterraneis ; qui et vere resurrexit a mortuis, resuscitante ipsum Patre ipsius, quemadmodum ad ejus similitudinem et nos, ei credentes, Pater ejus ita resuscitabit, in Jesu Christo, sine que veram vitam non habemus. est, frustra ego vincula fero.

Si vero, ut quidam athei, hoc est, infideles, aiunt, eum secundum apparentiam esse passum, ipsi secundum apparentiam tantum exsistentes; ad quid ego vinctus sum, cur opto cum bestiis depugnare? Frustra itaque morior? Nonne ego falsa de Domino loquor ?

Vetus intcrpres.

tare est, non mundus est, hoc est, qui sine episcopo et presbyterio et diacono operatur aliquid, iste non mundus est in conscientia.

CAPUT VIII.

Non quia cognovi tale quid in vobis; sed præservo vos, exsistentes meos dilectos, prævidens insidias diaboli. Vos igitur mansuetam patientiam resumentes, recreate vosmetipsos in fide, quod est caro Domini, et in charitate, quod est sanguis Jesu Christi. Nullus vestrum adversus proximum aliquid habeat. Non occasiones detis gentibus, ut non propter paucos insipientes ea quæ in Deo multitudo blasphemetur. Væ enim, per quem in vanitate nomen meum in aliquibus blasphematur.

CAPUT IX.

Obsurdescite igitur, quando vobis sine Jesu Christo loquitur quis; ex genere David, qui ex Maria, qui vere natus est, comedit et bibit; vere persecutionem passus est sub Pontio Pilato, vere crucifixus est et mortuus est, aspicientibus cœlestibus et terrestribus et infernalibus: qui et vere resurrexit a mortuis, resuscitante ipsum Patre ipsius: qui et secundum similitudinem nos credentes ipsi sic resuscitabit Pater ipsius in Christo Jesu, sine quo verum vivere non habemus.

CAPUT X.

Si autem, quemadmodum quidam sine Deo exsistentes (hoc est, infideles) dicunt, secundum videri passum esse ipsum; ipsi exsistentes secundum videri, ego quid vinctus sum? quid autem et oro cum bestiis pugnare? Gratis igitur morior: ergo non reprehendor mendacii a Domino.

[blocks in formation]

La

XI. Fugite mortiferas Docetarum plantationes.

Fugite ergo malas propagines, quæ gignunt mor- A tiferum fructum, quem si quis gustarit, statim moritur. Isti enim non sunt plantatio Patris. Si enim essent,apparerent utique rami crucis, et esset utique fructus illorum incoruptibilis. Per hanc crucem Christus in passione sua invitat vos, qui estis membra ejus. Non potest igitur caput seorsum nasci sine membris, unionem promittente Deo, qui est ipse.

Φεύγετε οὖν τὰς κακὰς παραφυάδας, τὰς γεννώσας καρπὸν θανατηθόρον, οὗ ἐὰν γεύσηταί τις, παρ ̓ αὐτὰ ἀποθνήσκει. Οὗτοι γὰρ οὐκ εἰσὶν (16) φυτεία Πατρός. Εἰ γὰρ ἦσαν, ἐφαίνοντο ἂν κλάδοι τοῦ σταυροῦ, καὶ ἦν ἂν ὁ καρπὸς αὐτῶν ἄφθαρτος· δι ̓ οὗ ἐν τῷ πάθει αὐτοῦ προσκαλεῖται ὑμᾶς, ὅντας μέλη αὐτοῦ. Οὐ δύναται οὖν κεφαλή χωρίς γεννηθῆναι ἄνευ μελῶν, τοῦ Θεοῦ ἕνωσιν ἐπαγγελλομένου (17), ὅς ἐστιν αὐτός.

XII. Manete in unitate et charitate.

Ασπάζομαι ὑμᾶς ἀπὸ Σμύρνης, ἅμα ταῖς συμπαρού σαις (18) μοι Εκκλησίαις τοῦ Θεοῦ, (19) οἵ κατὰ πάντα με ἀνέπαυσαν σαρκί τε καὶ πνεύματι. Παρακαλεῖ ὑμᾶς τὰ δεσμά μου (20) & ἕνεκεν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Saluto vos e Smyrna, una cum Ecclesiis Dei, quæ mecum sunt, quæ in omnibus me recrearunt quoad corpus et spiritum. Vincula mea, quæ propter Jesum Christum fero, vos obsecrant: permanete in concordia vestra et oratione mutua. Β περιφέρω, αιτούμενος Θεοῦ ἐπιτυχεῖν· διαμένετε ἐν Decet enim singulos vestrum, et præcipue presbyteros, recreare episcopum,in honorem Patris, Jesu Christi et apostolorum. Opto, ut in charitate me audiatis, ne, hæc scribens, in testimonium contra vos sim. Sed et orate pro me, qui in Dei misericordia charitate vestra indigeo, ut dignus fiam sorte, quæ me morte appropinquante circumstat, ne reprobus inveniar.

XIII. Valete, orate pro

Salutat vos charitas Smyrnæorum et Ephesio- C rum.Memores estote in omnibus orationibus vestris Ecclesiæ quæ est in Syria; de qua et non sum dignus qui dicar,qui sim eorum ultimus. Valete

τῇ ὁμονοίᾳ ὑμῶν καὶ τῇ μετ ̓ ἀλλήλων προσευχῇ. Πρέπει γὰρ ὑμῖν τοῖς καθ ̓ ἕνα, (21) ἐξαιρέτως καὶ τοῖς πρεσβυτέροις, ἀναψύχειν τὸν ἐπισκοπον εἷς τιμὴν Πατρὸς, Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἀποστόλων. Εὔχομαι ὑμᾶς ἐν ἀγάπῃ ἀκοῦσαί μου, ἵνα μὴ εἰς (22) μαρτ τύριον ὦ ἐν ὑμῖν γράψας. Καὶ περὶ ἐμοῦ δὲ προσεύχεσθε, τῆς ἀφ ̓ ὑμῶν ἀγάπης χρήζοντος ἐν τῷ ἐλέει τοῦ Θεοῦ, εἰς τὸ καταξιωθῆναι με τοῦ κλήρου, οὗ (23) περίκειμαι ἐπιτυχεῖν, ἵνα μὴ ἀδόκιμος εὖρεθώ.

Ecclesia Syriæ, etc.

Ασπάζεται ὑμᾶς ἡ ἀγάπη Σμυρναίων καὶ Ἐφεσίων. Μνημονεύετε ἐν ταῖς προσευχαῖς ὑμῶν τῆς ἐν Συρίᾳ Ἐκκλησίας· ὅθεν καὶ οὐκ ἄξιος εἰμι λέγεσθαι, ὢν ἔσχατος ἐκείνων. Εῤῥωσθε ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ, Vetus interpres.

CAPUT XI.

Fugite ergo malas propagines, generantes fructum mortiferum; quem si gustet quis, statim moritur. Isti enim non sunt plantatio Patris. Si enim essent, apparerent utique rami crucis,et esset utique fructus illorum incorruptibilis : per quem, in passione ipsius, advocat vos, exsistentes membra ipsius. Non potest igitnr caput nasci sine membris; Deo unionem repromittente, quod est ipse.

CAPUT XII.

Saluto vos a Smyrna, cum compræsentibus mihi Ecclesiis Dei: qui secundum omnia me quiescere fecerunt carne et spiritu. Deprecantur vos vincula mea, quæ pro Jesu Christo fero, petens Deo frui. Permanete in concordia vestra, et ea quæ cum adinvicem oratione. Decet enim vos singulos, præcipue et presbyteros, refrigerare episcopum, in honorem Patris, Jesu Christi, et apostolorum. Oro vos in charitate audire me, ut non in testimonium sim in vobis scribens. Sed et pro me orate ea, quæ a vobis, charitate indigente in misericordia Dei, ad dignificari [in] hæreditate, qua conor potiri, ut non reprobus inveniar.

CAPUT XIII.

Salutat vos charitas Smyrnæorum et Ephsiorum. Mementote in orationibus vestris ejus quæ in Syria Ecclesiæ; unde non dignus sum dici, exsistens extremus illorum. Valete in Jesu Christo, subjecti episcopo,ut Dei mandato, similiter et presbyterio.Et singuli adinvicem diligite in impartibili corde. Častificate

(16) Cfr. Matth. xv, 13.

(17) Ita ms., testimonium doctrinæ de divinitate Christi exhibens. Vet. interpres, quod; sed non est, quod cum Vossio mutemus &, vel cum Aldrichio 4.

(18) Ita recte habent interpolator et vet. interpres. Ms., μου.

(19) Melius al, sed non est mutandum. Ignatius enim ad missos Ecclesiarum illarum advertit. Vetus

D interpres, qui.

(20) Cfr. Ephes. vi, 20 ; Coloss. IV, 3.
(21) Legendum videtur καὶ ἐξαιρέτως. Jac.
(22) Cfr. Ep. ad Philad., c. 6.

(23) Ita ms. Nonnulli mutarunt. Vedelius legit παράκειμαι, i. e. propinquus — sum quam propediem consequar; Smithius, ὑπόκειμαι, cui subjaceo,

JAC.

« ПредыдущаяПродолжить »