et invitabo ad devorationem mei, et deprecabor, ne forte, ut nonuullis fecerunt, timeant attingere corpus meum ; quinimo, si cunctabuntur, ego vim faciam, ego me ingeram. Date, quæso, veniam ; ego novi quid expediat mihi: nunc incipio esse Christi discipulus. Facessat invidia vel humani affectus, vel nequitiæ spiritualis, ut Jesum Christum merar adipisci Ignes, cruces, bestie, dispersiones ossium, discerptionesque membrorum, ac totius corporis pænæ, et omnia in me unum suppticia diaboli arte quæsita compleantur, dummodo Jesum Christum merear adipisci.... Christianus non mediocris sed perfectus, sacerdos non vilis sed præcipuus, dicit: Nunc incipio esse Christi discipulus. Epist. ad Rom., cap. 5. Ex Rufino, Htst. eccles. lib. m, cap. 36.

XVI.

Auctor CHRONICI PASCHALIS, pag. 221. edit. Paris. 1688.

Ὅτι δὲ τρεῖς ἐνιαυτούς κηρύξας τὸ Εὐαγγέλιον ὁ Κύριος ἐπὶ τὸν ἑκούσιον καὶ ζωοποιὸν ἦλθε σταυρὸν, διδάσκει καὶ Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος καὶ μάρτυς, ὁ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου γνήσιος μαθητής γεγονώς, τῆς δὲ ἐν ̓Αντιοχείᾳ ἁγιωτάτης Εκκλησίας ἐπίσκοπος ὑπὸ τῶν ἀποστόλων κατασταθείς. Ἐν τῇ πρὸς Τραλλια νοὺς τοίνυν Επιστολῇ γέγραφεν ἐπὶ λέξεως οὕτως ̓Αληθώς τοίνυν ἐγέννησε Μαρία σῶμα, Θεὸν ἔχον ἔνοικον, καὶ ἀληθῶς ἐγεννήθη ὁ Λόγος ἐκ τῆς παρθένου Μαρίας, σῶμα ὁμοιοπαθὲς ἡμῖν ήμφιεσμένος. ̓Αλησῶς γέγονεν ἐν μήτρα, ὁ πάν τας ἀνθρώπους ἐν μήτρα διαπλάττων· καὶ ἐποίη σεν ἑαυτῷ σῶμα ἐκ τῶν τῆς Παρθένου σπερμά των πλὴν ὅσον ὁμιλίας ἀνδρὸς ἄνευ· Αληθῶς ἔκυοφορήθη, ὡς καὶ ἡμεῖς, χρόνων περιόδοις·

Quod autem Dominus, prædicato per tres annos A Evangelio, ad voluntariam et vivificam crucem venerit, docet Ignatius ille Deifer et martyr, qui Joannis theologi genuinus discipulus fuit,sanctissimæque Antiochena Ecclesia episcopus ab apostolis constitutus. Is quippe in Epistola ad Trallianos sic verbo tenus scripsit: Vere etenim peperit Maria corpus, Deo in eo habitante, et vere nplus est Deus Verbum ex Virgine, corpus similiter nobis passibile sine peccato induens. Vere conceptus est in utero, (qui omnes homines in vulva fingit), formans et faciens sibi corpus ex Virgine, sine semine scilicet et consuetudine viri; portatusque in utero, sicut et nos tempore portati sumus: et vere lactatus est et nutritus sicut nos; et cibo et potu sicuti et nos usus est; et triginta annos agens baptizatus est a Joanne, in Β καὶ ἀληθῶς ἐτέχθη, ὡς καὶ ἡμεῖς· ἀληθῶς ἔγαveritate et non in phantasmate. Et tribus annis prædicavit Evangelium, et fecit signa et prodigia coram falsis Judais ; et sub Pilato præside Judææ judicatus est; flagellatus est, colaphis casus est, conspulus est, spineam coronam purpureamque vestem portavit, condemnatus est, crucifixus est vere,non phantastice; neque fallaciter mortuus est, sed vere; sepultus est, el resurrexit a mortuis. Ecce aperte omnino talis ac tantus Ecclesiæ doctor triennio a Servatore prædicatum evangelium dicit. Er epist. ad Trallianos interpol., cap. 10.

λακτοτροφήθη, καὶ τροφῆς κοινῆς καὶ ποτοῦ μετα έσχεν, ὡς καὶ ἡμεῖς· καὶ τρεῖς δεκάδας ἐτῶν πολιτευσάμενος ἐβαπτίσθη ὑπὸ Ἰωάννου, ἀλη θῶς καὶ οὐ δοκήσει. Καὶ γ' ἐνιαυτούς κηρύξας τὸ Εὐαγγέλιον, καὶ ποιήσας σημεῖα καὶ τέρατα ὑπὸ τῶν ψευδοϊουδαίων, καὶ Πιλάτου ἡγεμόνος

ὁ κριτὴς ἐκρίθη, ἐμαστιγώθη, ὑπὸ δούλων ἐπὶ κόρης ἐῤῥαπισθη, ἐνεπτύσθη, ἀκάνθινον στέφα VOV καὶ πορφυροῦν ἱμάτιον ἐφόρεσε, κατεκρίθη, ἐσταυρώθη ἀληθῶς, οὐ δοκήσει, οὐ φαντασία, οὐκ ἀπάτῃ· ἀπέθανεν ἀληθῶς, καὶ ἐτάφη, καὶ

ἠγέρθη ἐκ τῶν νεκρῶν. Ἰδοὺ φανερῶς ὁ τοιοῦτος καὶ τηλικοῦτος τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλος τρεῖς ἐνιαυτούς κηρύξαι τὸ Εὐαγγέλιον τὸν Σωτῆρα λέγει.

Cf. Dufresnius in notis ad hunc locum monet veterem Ignatianam interpretationem sibi usurpatam ; quam tamen nonnihil pleniorem et alicubi variam editi exhibent.

XVII.

JoBius monachus, De OEconomia seu Verbo incarnato, lib. vii, cap. 31. Apud PHOTIUM Biblioth.
Cod. ccxxi, pag. 622.

Nam tria divinus Ignatius saeculi hujus principem C latuisse commemorat; virginitatem Mariæ, conceptionem Domini, et crucifixionem. Epist. ad Ephes., cap. 19.

Φησὶ γὰρ ὁ θεοφόρος Ἰγνάτιος τρία λαθεῖν τὸν ἄρχοντα τοῦ αἰῶνος τούτου· τὴν παρθενίαν Μαρίας, τὴν σύλληψιν τοῦ Κυρίου, καὶ τὴν σταύρωσιν.

XVIII.

LEONTIUS BYZANTINUS, lib. De sectis, Act. 11, Ex bibl. PP. Paris. tom. XI, pag. 503, C. Cæterum temporibus illis, quæ a Christi nativitate usque ad imperium Constantini numerantur, hi doctores et Patres exstiterunt: Ignatius Theophorus, Irenaus, Justinus, etc. Hos omnes secuta deinceps hæreses excipiunt.

Ἐγένοντο δὲ ἐν τοῖς χρόνοις τοῖς ἀπὸ τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ μέχρι τῆς βασιλείας Κωνσταντίνου διδά σκαλοι καὶ πατέρες οίδε· Ιγνάτιος ὁ Θεοφόρος, Εἰρη ναῖος, Ἰουστῖνος, κ. τ. λ. Τούτους ἅπαντας αἱ μετ' αὐτοὺς γενόμεναι αἱρέσεις δέχονται.

XIX.

JOANNES Rhetor., Apud EVAGRIUM, Hist. Eccl. lb. 1. cap. 16.

Τότε καὶ Ἰγνάτιος ὁ θεσπέσιος ἐπειδή γε, ὡς ἐβού- Α λετο, τάφον τὰς τῶν θηρίων ἐσχηκώς γαστέρας ἐν τῷ τῆς Ῥώμης ἀμφιθεάτρῳ, κ. τ. λ.

Tunc etiam Ignatius divinus postquam, ut ipse voluit, ferarum ventres in amphitheatro urbis Romæ pro sepulcro habuisset, etc. Epist. ad Rom., cap. 4. ΧΧ.

ANASTASIUS Senior patriarcha Antioch., lib. De rectis veritatis dogmat. Ex ms. Colleg. Cantabr. apud PEARSON. Vindic. Ignat. part. 1, cap. 2.

Μορφὴν δούλου ἠμφιεσμένον, ἵνα λάθῃ Θεὸς ὧν τὸν Forma servi indutum, ut Deus existens lateret ἄρχοντα τοῦ αἰῶνος τούτου. principem hujus sæculi. Ad Ephes. cap. 19.

ΧΧΙ.

ANASTASIUS SINΑΙΤΑ, lib. Οδηγός inscript., cap. 12.

Τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου ἐπισκόπου Αντιοχείας.

S. IGNATII episcopi Antiocheni.

Βάσατε μιμητὴν γενέσθαι τοῦ πάθους τοῦ Θεοῦ Sinite me fieri imitatorem passionis Dei mei. Ad Rom. cap. 6.

μου.

XXII.

ANTIOCHUS, homil. cxxiv. Ex Bibl.

Ο Θεοφόρος Ιγνάτιος ἐπιστέλλει, λέγων Τῷ Β ἐπισκόπῳ προσέχετε, ἵνα καὶ ὁ Θεὸς ὑμῖν. ̓Αντίψυχον ἐγὼ τῷ ὑποτασσομένῳ [leg. τῶν ὑποτασσομένων, ἐπισκόπῳ, πρεσβυτέροις τε καὶ διακόνοις. μετ ̓ αὐτῶν μοι γένοιτο τὸ μέρος ἔχειν ἐν Θεῷ.

PP. Paris. tom. XII, pag. 219.

Ignatius Theophorus per epistolam dicit; Episcopo attendite, ut et Deus vobis. Anima mea pro iis, qui episcopo, presbyteris et diaconis morem gerunt : cum illis portionem habere mihi in Deo contingat. Ad Polycarp. cap. 6.

Idem Antiochus tum hic, tum alibi passim verba sancti Ignatii ex aliis ejus Epistolis descripta.

recitat.

XXIII.

MAXIMUS in Schol. ad PSEUDO-DIONYS. AREOPAG. De divinis nominib.
cap. 4, § 12, pag. 613.

Ὁ ἐμὸς ἔρως. Ζητητέον, πῶς ἐπὶ Ὀνησίμου τοῦ μετὰ Τιμόθεον Ἰγνατίου διαλεγομένου, καὶ γράφοντος Ρωμαίοις τὸν Ἐμὸς ἔρως ἐσταύρωται, κ. τ. λ. .... Τεκμήριον δὴ, τὸ μὴ προσκεῖσθαι· Γράφει δέ τισι, τουτέστι Ρωμαίοις. ἀλλ ̓ ἁπλῶς· Γράφει δὲ καὶ ὁ θεῖος Ἰγνάτιος.

Amor meus. Quærendum quomodo Ignatio cum Onesimo, Timothei postero, disputante et ad Romano scribente, Amor meus crucifirus est, etc.... Cujus rei argumentum est, quod non habeatur C hic, scribit vero quibusdam, id est Romanis ; sed simpliciter scribit vero divus Ignatius. Epist. ad Rom., cap. 7.

IDEM, in Loc. comm. Serm. u. Ex edition. Combefisii, tom. II, pag. 534.

THEODORUS PRESBYTER, apud PHOTIUM Biblioth. Cod. 1, pag. 3.

Πῶς μέμνηται τῆς τοῦ Θεοφόρου Ἰγνατίου ἐπιστολῆς ἡ βίβλος ; ὁ μὲν γὰρ Διονύσιος τοῖς τῶν ἀποστό λων ἐνήκμασε χρόνοις· Ἰγνάτιος δὲ ἐπὶ Τραϊανοῦ τὸν διὰ μαρτυρίου ἤθλησεν ἀγῶνα, ὃς καὶ πρὸ βραχὺ τῆς πελευτῆς ταύτην ἐπιστολὴν, ἧς ἡ βίβλος μνημονεύει, γράφει.

Cur epistolam beati Ignatii hic liber (Dionysii Areopagita) citat? Dionysius enim apostolorum temporibus floruit: Ignatius vero Trajano Augusto imperante martyrii certamen certavit, et paulo ante mortem eam epistolam quam hic liber citat, conscripsit.

XXV.

ANDREAS CRETENSIS, homil. u, in Nativit. B. Virginis. Ex ms. Oron. apud PEARSON,
in Vindic. Ignat. part. 1, cap. 2.

Ut ait sanctus vir, cui nomen Ignatius: Princi- A
pem hujus sæculi latuit virginitas Mariæ, et partus
cjus, similiter et mors Christi : tria tremenda myste
ria, quæ in silentio Dei facta sunt. Epist. ad Ephes.
cap. 19.

Ὣς φησί που ἅγιος ἀνὴρ, Ἰγνάτιος ὄνομα αὐτῷ. Καὶ ἔλαβε τὸν ἄρχοντα τοῦ αἰῶνος τούτου ἡ παρθενία Μαρίας, καὶ ὁ τόκος αὐτῆς, ὁμοίως καὶ ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ· τρία μυστήρια φρικτά, ἅτινα ἐν ἡσυχίᾳ Θεοῦ ἐπράχθη.

καὶ βασιλεὺς, μειράκιον χρίεται ὑπὸ Σαμουὴλ εἰς A ratione mulierum non agnoscentium suos liberos βασιλέα, dijudieavit. David propheta simul et rex adolescentulus adhuc a Samuele ad futurum regnum ungitur.

Editi Melissæ ferunt, ista ex Epistola ad Magnesianos esse desumpta. His quidem fere similia exstant in Epistola ad Magnesianos interpolata, cap, 3. Sed hæc potius videtur descripsisse Melissa ex Epistola Mariæ Castabal. ascripta, ubi pene αὑτολεξεί occurrunt capp. 3 et 4.

XXVII.

THEODORUS STUDITES, cateches. cxxvi. Er Biblioth. PP. Paris. tom. II, pag. 727, F.

Nec abludit et Deifer Ignatius, scribens in hunc sensum: Præmoneo vos hominiformium ferarum, hæreticorum: quos non solum non admittere debetis, sed ne occurrere quidem, si potest. Epist, ad Smyrn. cap. 4.

Συνέπεται δὲ καὶ ὁ Θεοφόρος Ιγνάτιος, τάδε λέγων· Προφυλάσσω ἡμᾶς ἀπὸ τῶν θηρίων τῶν ἀνθρωπομόρφων, αἱρετικῶν· οὓς οὐ μόνον οὐ δεῖ ὑμᾶς παραδέχεσθαι, ἀλλ ̓ εἰ δυνατὸν, μηδὲ συναντᾶν. Interpretationem hujus loci meliorem dabit Cotelerius infra num. 30. IDEM. in Iambis, num. 70. Ex edit. opp. Sirmondi Paris. tom. V,

pag. 766.
In sanctum Ignatium Theophorum.
Gerens in alto Christi amorem pectore,
Apostolorum visus es felix comes :
Errorem et acri persequens certamine,
Alium tuis in Epistolis Paulum refers.

XXVIII.

MICHAEL SYNCELLUS, in Encom. Dionysii Aeropag. Ex edit. opp. Areopagit. Antuerp., tom. II, pag. 233.

E CODIGE REGIO 1624. Apud CorELERIUM in Notis ad cap. 4. Epist. ad Smyrnaos.

IBN ZORHA Jacobita. lib. Adversus Eutychen, cap. 4. Ex ms. cod. Arabico, interprete Ed. Bernardo, apud PEARSON. Vind. Ignat. part. 1. cap. 2.

Dicit Ignatius patriarcha Antiochensis tertius a Petro apostolo, in Epistola sua ad Smyrnenses; dicit, inquam: Et vos estote persuasi in Domino nostro Jesu Christo, qui ex semine Davidis prophetæ quoad corpus, at Filius Dei in veritate ejus, natus ex Maria virgine, et baptizatus a Joanne, et crucifixus propter nos sub præfectura Pontii Pilati. Ad Smyrn. cap. 1.

IDEM, ibid.

Et dicit etiam (Ignatius) in Epistola sua ad Antiochenses: Qui credit nunc in Christo, et non in oblatione sua (esse eum) Filium Dei creatoris mundi, dicetque quod est illic filius alius, et substituet eum loco ejus, de quo vaticinati sunt prophetæ, quemque prædicarunt discipuli, palatium est diaboli. Ex Epist. supposit, ad Antiochen., cap. 5.

ISAACI VOSII PRÆFATIO

IN EPISTOLAS S. IGNATII

Quas primus in lucem extulit Amstelodami, anno 1646, in-4, ex codice ms bibliothecæ Medica.

'Iyvátios. Supervixit autem Ignatio Polycarpus annis plus minus sexaginta. Hic jam, rogo, quænam veri est similitudo ut, Polycarpo vivente, veræ iste Ignatii epistolæ fuerint suppressæ, et aliæ supposita? Nunquid eas perdidit Polycarpus, ut opus fuerit alias excogitare? Non puto quemquam ita fore ridiculum, ut talia probet. Jam pergo: Si Polycarpus eas habuerit. utique easdem habuit Irenæus, ejus discipulus, qui illas citavit. Irenæum excipit Origenes, cujus jam verba vidimus. Nemo autem, puto, sit, qui existimet diversas fuisse Igna. tii epistolas quibus usus est Origenes, ab illis quas citat Eusebius. Eusebium sequuntur Athanasius, Hieronymus, Chrysostomus, Theodoretus, Antiochenus, Damascenus, Photius, et innumeri alii; qui omnes usi sunt testimonio Ignatii, et ita quidem, ut nunquam a quoquam inter apocryphos sit relatus; quod tamen ne novi quidem Fœderis libri effugere omnes potuerunt. Cum itaque hic non interruptam habeamus seriem eorum, qui has epistolas approbaverunt : non video quo argumento opinionem suam confirmare possint, qui aliud sentiunt. Lectæ sunt hactenus Ignatii epistolæ,prout ab interpolatore fuerant corruptæ ; et tamen non defuere, qui judicii acrimonia etiam verum in illis deprehendere potuerint. Ostendit hoc satis superque vir summus Andreas Rivetus. Veras jam exhibeo et genuinas, et testimoniis antiquorum ubique congruentes; eo jam confugiunt, ut negent martyrem illum epistolas scripsisse. Sed fruantur illi opinione sua, certus sum paucos omnino fore qui cum ipsis sentiant, qui vero id cum ratione faciat, neminem.

Ita est, lector humanissime, quod et tu et ego A testatur, eum ait: 'Eypávaτé μoi xai Sμɛïc, xal sæpius animadvertimus; omnia illa, quæ vel natura effinxerit, vel arte sint fabricata, illam habent conditionem, ut quæ in genere suo sint perfectiora, quanto diutius et attentius contemplemur, tanto pulchra magis et artificiosa, intuentium oculis sese offerant. Simile quid mihi evenit in Ignatio, cujus nunquam Epistolas relegi, quin semper aliquid novi, quo magis sese mihi probarent, in iis deprehenderim quoties, inquam, illas in manus resumpsi, toties aliquid apparuit, unde genuinum potuerim agnoscere scriptorem; nunc elegans illa simplicitas, et sæculo quo vixit convenientissima, nunc rerum et verborum passim et ubique congruentia ac veritas; nunc zelus et martyrii fervor, qui cum alibi, tum maxime in Epistola ad Roma- B nos elucet; omnia denique auctorem suum testabantur. Quo magis miror fuisse, qui non tantum negarent epistolas has esse Ignatii sed nec dubitarent affirmare illum nullas omnino scripsisse. Non alio id argumento persuadere conabantur,quam eo quod dicerent neminem veterum, ante Eusebium, earum meminisse. Nam sententias quæ apud Irenæum et Origenem exstarent, eas ore pronuntiasse, non autem ex epistolis ejus esse petitas: non attenderunt viri doctissimi ad eum Origenis locum, qui exstat homil. vi in Lucam: Unde elegantcr in cujusdam martyris epistola reperi, Ignatium dico episcopum Antiochiæ, post Petrum secundum ; qui in persecutione Romæ pugnavit ad bestias: « Principem sæculi hujus latuit virginitas Mariæ, » etc. Sed ad antiquiora veniamus, quo magis appareat antiquitas et veritas Ignatii nostri, et error eorum qui contrarium statuunt. Primus itaque qui earum meminerit is est Polycarpus martyr in Epistola ad Philippen. ses ; cujus verba hæc sunt ; Τὰς ἐπιστολὰς Ἰγνατίου τὰς πεμφθείσας ἡμῖν ὑπ' αὐτοῦ, καὶ ἄλλας ὅσας εἴχομεν παρ' ἡμῖν, ἐπέμψαμεν ὑμῖν, καθὼς ἐνετείλασθε, αἴτινές ὑποτεταγμέναι εἰσι τῇ ἐπιστολῇ ταύτῃ, ἐξ ὧν μεγάλα ὠφεληθῆναι δυνήσεσθε. Περιέχουσι γὰρ πίο στιν καὶ ὑπομονὴν, καὶ πᾶσαν οἰκοδομὴν τὴν εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν ἀνήκουσαν. Nemo jam possit dubitare quin Polycarpus iste Ignatii habuerit epistolas, cui etiam unam ex illis septem inscripsit, quod ipse

C

Quod autem pura germanaque jam legere possis scripta hæc Ignatiana, benevole lector, bibliotheca Medicem debes : debes serenissimo principi Ferdinando II, magno Eturiæ duci, cujus incredibili erga studia amore, inclytæ ejus bibliothecæ mihi contigit usura, et per hanc Ignatianus ille, quem damus, Thesaurus. Utinam vero sic alii quoque principes animati forent, nec plerique avari adeo iis pretium statuerent, quasi aliquid suis de opibus detereretur,si libri publice potius utiles forent quam