Three strides athwart the plain he took,
Three times the plain beneath him shook ;

The fourth reached Ega's watery strand,

Where, far beneath the green sea-foam,
Was built the monarch's palace-home,
Distinct with golden spire and dome,
And doom'd for aye to stand.

IV.

He enters to the car he reins

His brass-hoofed steeds, whose golden manes

A stream of glory cast:

His golden lash he forward bends,
Arrayed in gold the car ascends;

And swifter than the blast,
Across th' expanse of ocean wide,

Untouched by waves, it passed :

The waters of the glassy tide
Joyful before its course divide,

Nor round the axle press :
Around its wheels the dolphins play,

Attend the chariot on its way,

And their great Lord confess.

LATIN POEMS.

I.

Ἠρπαζον- οὐκ έχοντός πω αἰσχύνην τούτου τοῦ ἔργου, φερόντος δέ καί δοξης μᾶλλον. ΤHUC. Lib. 1.

Pirata loquitur.

QUID nos immeritâ, turba improba, voce lacessis,
Sanguineasque manus, agmina sæva vocas?
Quidve carere domo, totumque errare per orbem
Objicis, et fraudem cæcaque bella sequi?
Non nobis libros cura est trivisse Panætî,
Nec, quid sit rectum, discere, quidve malum;
Hæc quærant alii: toto meliora Platone

Argumenta manu, qui gerit arma, tenet.
Et tamen, ut primi repetamus sæcula mundi,
Omnibus hæc populis pristina vita fuit:
Lege orbis caruit: leges ignavior ætas
Excoluit, patrium deseruitque decus.

Ut culpent homines, Dîs hæc laudare necesse est; Nec pudet auctores fraudis habere Deos.

Ætheriam bello rapuisti, Jupiter, arcem ;
Quam, dicat genitor si tibi, Redde; neges.
Fertur Atlantiades, nobis venerabile numen,
Surripuisse omni plusve minusve Deo.
Legiferos alii celebrent justosque poëtæ ;

Mæonides nostri nominis auctor erit.

Sisyphium canit ille ducem, canit inclyta Achillis Pectora prædonum ductor uterque fuit.

:

Lyrnessum acides, Ciconas vastavit Ulysses;

Num facta est tali gloria clade minor?

Tu quoque pro raptâ pugnabas, Romule, turbâ,
Et fur imperium furibus ipse dabas.

Armiger ipse, Jovis, qui prædâ vivit et armis,
Inter aves primum nomen habere solet.

At

vaga turba sumus. Vaga erat Tirynthia virtus ; Quam tamen in cœlum sacra Camæna vehit. Anne viro, lucrum trans æquora longa secuto, Dedecori est tantas explicuisse vias ?

Si genus in toto quæris felicius orbe,

Falleris: est nobis æmula vita Deûm.

Nec fora, nec leges colimus ; nec aratra subimus ;
Prædandi est solus militiæque labor :

Seu ruimus per aperta maris, seu cingimus igne
Mænia, seu cultis exspatiamur agris.

Oppida quum positis florent ingloria bellis,
Fortia pax altâ corda quiete tenet :

At nobis medio Fama est quæsita periclo,

Quòque magis durum est, hôc magis omne placet. Plurima quid referam ? Si tu ista refellere nescis,

Vicimus, inque auras crimen inane fugit.

11.

Αντόλας ἐγω

*Αστρων ἔδειξα, τὰς τὲ δυσκρίτους δυσείς ÆscH.

DENSANTUR tenebræ subsidunt ultima venti

:

Murmura, tranquillumque silet mare: Somnus ab alto
Advehitur gelidis, spargitque silentia, pennis.
Musarum intentus studiis, taciturna per arva
Deferor, herbosamque premunt vestigia vallem.
Somnus habet pecudes: humili de cespite culmen
Apparet rarum, et sparsæ per pascua quercus.
Fons sacer, irriguos ducens cum murmure flexus,
Vicinum reddit fluvio nemus æquore puro
Vibrantes cerno stellas, atque ordine longo
Lucida perspicuis simulacra natantia lymphis.

Fulgore assiduo et vario convexa colore Ardebant nuper rapidi violentia cœli

:

Torrebat pecudes, et languida rura premebat.
Nunc sedata novos spirat Natura decores,
Regalique magis formâ nitet. Æthere toto
Se stellæ agglomerant: micat almo lumine campus
Cærulus, et densis variantur nubila signis.